Το Τεμπέλικο Τέρας

Maria Grazia Gullo – Massimo Longo

Το Τεμπέλικο

Τέρας

© 2019 M.G.Gullo – M.Longo

Η εικονογράφηση του εξωφύλλου και η δημιουργία και επεξεργασία των γραφικών έγινε από τον Massimo Longo

Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.

Το Τεμπέλικο Τέρας

Αυτό που θα πρέπει να γνωρίζετε είναι ότι κανένας δεν το έχει δει ποτέ, κανένας δεν το έχει ακούσει ποτέ, και όμως υπάρχει.

Είναι ένα κακό τέρας που ζει στις μέρες μας.

Για να είμαστε ειλικρινείς, πάντα υπήρχε.

Πολλά, πολλά χρόνια πριν, ήταν μικρό, τόσο μικρό που όταν τα παιδιά έτρεχαν δίπλα του πετούσε μακριά σαν ένα ξερό φύλλο.

Τίποτα δεν τους αποσπούσε την προσοχή, πόσο μάλλον αυτό το μικροσκοπικό κακό πλασματάκι: εξάλλου, ήταν απασχολημένα με το να τρέχουν για να ξεφύγουν από τα λιοντάρια ή με το να μαζεύουν φρούτα.

Τα χρόνια περνούσαν, και η μόνη αρετή που θα μπορούσε να του αναγνωρίσει κανείς ήταν η υπομονή του.

Ήξερε πώς να περιμένει, και το έκανε. Μέρες και νύχτες, καλοκαίρια και χειμώνες.

Δυσκολευόταν αρκετά το καλοκαίρι, γιατί όλοι ήταν τόσο απασχολημένοι.

Ένα καλοκαίρι, σχεδόν εξαφανίστηκε ενώ πάσχιζε να αιχμαλωτίσει κάποιον. 3

Μια άλλη φορά, ένα πολύ ζεστό καλοκαίρι, κατάφερε να πιάσει μερικούς χασομέρηδες. Αυτό όμως ποτέ δεν κρατούσε για πολύ: κανένας δεν μπορούσε να τεμπελιάζει για πάντα. Έπρεπε να δουλεύουν, και να δουλεύουν, και να δουλεύουν για να μην καταντήσουν σαν τον τζίτζικα τον χειμώνα.

Από την άλλη, ο χειμώνας ήταν η αγαπημένη του εποχή: όλοι ήταν πιο ήρεμοι. Λιγότεροι άνθρωποι κυκλοφορούσαν έξω, διάβαζαν ή άφηναν ελεύθερη την φαντασία τους. Ο ήλιος έδυε νωρίτερα, ενώ τα κεριά και το λάδι για τις λάμπες δεν ήταν φθηνά.

Έτσι, αυτός, και ο καλός του φίλος, ο κύριος Κακοκαιρίας, είχαν την ευκαιρία να επιτεθούν σε κάποιον.

Με λίγα λόγια, ο χειμώνας του επέτρεπε να κάνει την δουλειά του καλύτερα.

Να πιάσει κάποιον, καλά ακούσατε, είπα κάποιον: αυτό σημαίνει ότι δεν μιλάω μόνο για παιδιά. Το Τεμπέλικο τέρας δεν κάνει διακρίσεις όταν πρόκειται για φαγητό, και συμβιβάζεται με ό,τι βρει.

Για την ακρίβεια, δεν θα προβληματιζόταν πριν πιάσει έναν ενήλικα, παρόλο που δεν θα τον ικανοποιούσε και πολύ.

Ύστερα, τα χρόνια πέρασαν, και οι άνθρωποι άρχισαν να κατασκευάζουν μηχανές για να κάνουν πιο εύκολη την δουλειά τους, μηχανήματα για τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών, και όχι μόνο αυτό. Κατασκεύασαν αργότερα μηχανές που μπορούσαν να κάνουν οτιδήποτε: δεν έμενε και πολύς χώρος για σκέψη.

Οι δρόμοι ήταν άδειοι, και δεν ακούγονταν πια παιδικά γέλια.

Είχαν δημιουργήσει έναν ονειρεμένο κόσμο για το Τεμπέλικο τέρας.