Ο Σινάνης: Κωμωδία εις πέντε πράξεις

ΣΚΗΝΗ Γ'

(Η Ανθή μόνη, έπειτα ο Ροδάνης)

Ανθ. (καθ' εαυτήν) Εξημέρωσε… ας σηκωθώ να ετοιμασθώ … τώρα θ' άρτη ο μισέ Ροδάνης να φέρη τα πράγματα που τον παράγγειλα .. ως τόσο, καλά εγλεντίσαμε απόψα … έτζι θα τ' άχω κάθε βράδυ όντας θα παντρευτώ… αχ! πότε θα στεφανωθώ!!! είχα δεν είχα τ' όκρυψα απ' της κυρίαις … εκείνη η πετζομένη η Τζάτζα Κασσού το μυρίστηκε, κι όλο πετριαίς μ' έριχνε … τίποτης δεν την γλυτόνει· όλα τα μαθαίνει· κακή σουσουράδα είναι τω όντι ..

Ροδ. (εισέρχεται) Έν έχετεν πλια να πήτεν τίποτις! ήφερα σας τα ούλα… μόνε καλοροίζικα και στα βλογήματα.

Ανθ. Να ζήσης μισέ Ροδάνη μου … ωχ τι ωραίος κρουαζές!!!

Ροδ. Της υστερινής μόδας … και καμμία έν ήκοψεν ακόμη.

Ανθ. Τι ωραίο καπελίνο!!

Ροδ. Ένα καράβι αφ' το Τριέστι έφερε χτες δύο χιλλιάδες, κι αυτότανε μοναχά απέ τούτην την σόρτε…. αφήτεντα κείνα· δέστεν το δαχτυλίδι.

Ανθ. Ω χαράστο .. Μπιρλάντι είναι;

Ροδ. Όσκαι … φατζέτα φιαμέγκικη … ιδέτεν πράμα;

Ανθ. [θεωρούσα εις τας χείρας της το δακτυλίδι] Είδα πολλά, μα τέτοιο δεν είχα ιδή … τι φκιάσι!!! πώς στράφτει!! και πόσα έχει;

Ροδ. Πεντακόσια τάλλαρα πήρα σας το με χίλλια στανιά.

Ανθ. Τ' αχρήζει αληθινά.

Ροδ. Και γυρίστεν το στον ήλιο, να δγήτεν ίντα φωτιαίς πετά.

Ανθ. Ωραίο .. ωραίο· τα λογαριάσετε όλα;

Ροδ. Έννοια σας, κι' έγραψάτα στο κατάστιχο … μόνε με για [καθ' εαυτόν] Αν πάμεν έτζι διαβόντρου λουλούδα, ως του χρόνου γένουμ' εγώ Σινάνης .. (προς την Ανθήν) Το βράδυ φέρνω σας και τα μόμπιλα (αναχωρεί)

ΣΚΗΝΗ Δ'

Η Ανθή και ο Γιορδάνης.

Γιορ. (θεωρών τα φορέματα) Κρου, κρου κρου, κρουαζές είναι αυτός; τι τι τι τι θα τόνε κά κά κά κάμεις;

Ανθ. Βέστα.

Γιορ. Θα θα θα, θα με κόψεις κι εμένα ένα α α α αντερί απέ του του του, απέ τούτο;

Ανθ. Κομμάτι παρακάτου μάτια μου.

Γιορ. (θεωρών το καπελίνον) Αμ' ε του του του τούτο το κα κα κα το καπελίνο, τι όμορφο είναι; να δγιω με πια πια πια, με πιάνει; (το φορεί.)

Ανθ. Βγάλτο και θα με το ψειριάσης.

Γιορ. Ψει ψει ψει, ψείραις δεν έχω … να να νά ξυ ξυ ξυ, ξυπασμένη, τ' όβγαλα … σι σι σι σικιάρι εγώ φ φ φ φκιάνω καλήτερο.

Ανθ. Ναίσκε μπουταλά, που θα φκιάσης καλήτερο.

Γιορ. Πε πε πε πέρνω μια μπονέτα, βά βά βα βα βάνω και τζανφέσι και κο κο κο κορδέλαις, και γένεται καλήτερο.

Ανθ. Γκρεμίσου ζεβζέκι, χάχα … τον γλέπεις με τι το παράμοιαξε ο μπουταλάς; φεύγα να μη σε δγιουν τα μάτια μου.

Γιορ. Σε σε σε χορατεύω … τε τε τε τέρας είναι τέρας … πο πο πο πότε θα φάμε της αρραβώναις;

Ανθ. Γκρεμίσου σε λέγω.

Γιορ. Φε φε φε φεύγω σαν εκα κα κα κά κιοσες [αναχωρεί.]

ΣΚΗΝΗ Ε'

Η Ανθή μόνη με θυμόν.

Ανθ. (καθ' εαυτήν) Τι μπουταλάς!!! τι ζευζέκης!!! τι ανόητος!!! ακούς εκεί τον μασκαρά να παρομοιάζη τα καπελλίνα με της μπονέταις; .. τα καπελλίνα, που όποια τα φορεί μοιάζει σαν άγγελος; έννοια του. και να τον δείξω τον ανόητο … ας πάγω να ετοιμάσω τώρα, να φέρω και τη μοδίστρα να μου κόψη τη βέστα. [αναχωρεί].

ΣΚΗΝΗ ς'

Ο Σινάνης μόνος, έπειτα ο Μουζάνας, χωρίς να φαίνωνται.

Σιν. [καθ’ εαυτόν] Ωχ! ξημέρωσε … αμάν, ούλη νύχτα απόψα ντεν κοιμήτηκα … πέφτη, πέφτη, ήρτε και πέφτη … «τζάμπα να μην τύχη και δεν είναι και σήμερα πέφτη; ιστέκα να ρωτήξουμε Μουζάνα … (προς τον Μουζάνα) Ολάν Μουζάνα! Μουζάνα, ω Μουζάνα, μπρε!!! ντεν ακούς; άι κιοπόγλου, σαν άλογο ψόφιο κοιμάται … Μουζάνα λέω.

Μουζ. (αφανής) Ορίστε.

Σιν. Τρεις ώραις φωνάζω, δε ξυπνάς πγια;

Μουζ. Αφέντη είναι νύχτα.

Σιν. Ξημέρωσε … να, σαλεπτζής φωνάζει … τι μέρα είναι σήμερα;

Μουζ. Πέμπτη.

Σιν. Αλήτεια;

Μουζ. Και δε θυμάστε οπού φάγεται εχτές το βράδυ ψωμί ελιαίς, και σκόρδο;

Σιν. Ναι, καλά λες … άιδε να φέρης Μπερπέρη μου, να οτοιμάσης καλά μου ρούχα, γιατί τ' αλλάξω σήμερα.

Μουζ. Ο Μπαρπέρης ακόμα δεν άνοιξε … τα ρούχα σας να ετοιμάσω; ποια φορέματα θέλετε;

Σιν. Τα καλά μου.

Μουζ. Δεν τα γνωρίζω.

Σιν. Όλαν!! αντερί μου σαμ αλατζά .. τζιουπέ μου μπαρουτί, κοντογούνη μου γκιοτζένι, τζασκίρι μου τζοχένιο, παμπρί μου ζουνάρι να δέσω κεφάλι μου, χασέ μαύρο να δέσω ζουνάρι.

Μουζ. Αφέντη, ο τζουμπέ σας είναι κόσκινο …. τον έφαγ' η βοτρίδα.

Σιν. Τριάντα εφτά χρόνια τον έχω, νισάφι.

Μουζ. Και τ' αντερί σας είναι καταλυομένο.

Σιν. Μαζή τ' άκοψα.

Μουζ. Και το τζαχτζίρι σας σε κακό χάλι.

Σιν. Ντε φαίνεται .. αντερί μου σκεπάζει.

Μουζ. Και το παμπρί σας σκισμένο.

Σιν. Τυλίζω μέσα, και ντε φαίνεται.

Μουζ. Κι ο χασές που λέτε για ζουνάρι, είναι κομμάτια κομμάτια.

Σιν. Σα βάλω στη μέση μου, δε γνωρίζεται.

Μουζ. Όλα λοιπόν είναι έτοιμα.

Σιν. Τρέχα να φέρης Μπερμπέρη.

Μουζ. Ευθύς τώρα.

ΣΚΗΝΗ Ζ'

Η Ανθή και ο Ροδάνης [παρρησία.]

Ανθ. Πολύ αργήσετε, μισέ Ροδάνη!!

Ροδ. Ίντα να σας κάμω, που έν ηύρα μόμπιλα της χρήσις, κ' ήφερά σας πλια αυτά, ως που να κάμουμεν καλήτερα.

Ανθ. Όχι για αυτό, μόνε που πέρασ' η ώρα, και πότε θα συγυρίσω .. πιστεύω τώρα τώρα θ' άρτη ο τζελεμπή Σινανάκης.

Ροδ. Έννοια σας κι εγώ τον αργοπορώ λιγάκι, ώστε που να συγυριστήτεν.

Ανθ. Κράτησαί τον πίσω κομμάτι, να ζης.

Ροδ. Ορισμός σας … εγώ πάγω κι εσείς συγυριστήτεν .. να σας δω πλια ίντα θα κάμετεν … εσείς αφ' τη μια πάντα, κι εγ' αφ' την άλλη, να μην τ' αφίσουμε μυαλό· σα θάρτουμε, να μην ήστεν μέσ' την κάμαρά σας.

Ανθ. [τον αποκόπτει] Έννοια σου … . άφσαι να κάμω, από τέτοια δα, μη σε μέλλει.

Ροδ. Πάγω … (αναχωρεί.)

Ανθ. (καθ' εαυτήν) ο μισέ Ροδάνης ζητεί να με μάθη τέχναις, και δεν ξέρει οπού εγώ είμαι τετραπέρατη, ξεσκολισμένη … (αναχωρεί·)

ΣΚΗΝΗ Η'

Ο Σινάνης μόνος έπειτα ο μισέ Ροδάνης και ο Μουζάνας

Σιν. (καθ' εαυτόν) Εγώ μπερπερίστηκα, άλλαξα, στολίστικα, ακόμα μισέ

Ροδάνη δεν εφάνηκε … βράδιασε … πότε τα πάμε; ωφ σφίχτηκα …. αμάν

μισέ Ροδάνη, αν θε ν' άρτης, έλα… έριφ .. νάτος νάτος (προς τον

Ροδάνην) Έλα άδαμ, έλα … στα μάτια έκαμα …

Ροδ. Κ' ίντα; άλογον είστε μαθές που κάμετεν στα μάτια;

Σιν. Γάιδαρος μπιλέμ κοντεύω να γένω … σεβτάς είναι τούτος, δεν είναι τζιορμπάς . .

Ροδ. Κι έχετε σεβτά πουθενά;

Σιν. Στην κοκονίτζα που τα πάμε τώρα.

Ροδ. Κι εσείς ακόμη έν την είδετεν.

Σιν. Ούλη νύχτα στον ύπνο μου την έβλεπα.

Ροδ. Στον ύπνο σας την είδετεν και κουζουλαθήκετεν … αμ' αν την δήτε και στο ξύπνο σας, ίντα θα κάμετε;

Σιν. Τότες αρτίκ τα τρελλατώ.

Ροδ. Έχετεν κανένα φυλαχτό; πάρτε το μαζή σας να μην πάθετεν τίποτις, και σας χάσουμε.

Σιν. Πάμε τώρα.

Ροδ. Κι έν αλλάζετεν να βάλετεν τα σκολλιατικά σας; μ' αυτά θα πάτεν;

Σιν. Αυτά είναι τα καλήτερά μου.

Ροδ. Κι έν έχετεν άλλα;

Σιν. Όχι,.. και τι έχουνε αυτά;

Ροδ. Αυτά 'ναι αφ' του κατά Λουκά τον καιρό· και μ' αυτά τα πασούμια θα πάτεν;

Σιν. Τι είναι πασούμια;

Ροδ. Παπούτσια που λέτεν εσείς.

Σιν. Με τούτα ζαέρ.

Ροδ. Κ' έν έχετεν τζαγκιά;

Σιν. Τι τα πη τζαγκιά;

Ροδ. Στιβάλλια, ποδήματα.

Σιν. Έχω, εκείνα να βάνω; Μουζάνα! φέρε τζιζμέδια μου.

Μουζ. Μηδέ βρέχει, μηδέ λάσπες είναι έξω … έπειτα εκείνα είναι καταμπαλωμένα, και τρύπια πάλαι.

Σιν. Εσύ φέρτα, τι σε κόφτει; εγώ προχθές εμπάλωσα.

Μουζ. Εχτές; είναι ένας χρόνος αφέντη, τι λέτε; (φέρει τα υποδήματα γελών) ορίστ' αφέντη.

Ροδ. Κι' έν έχετεν άλλα πλιο παλιά απέ τούτα;

Σιν. Όχι … ούλα αυτά είναι.

Ροδ. (καθ' εαυτόν) Στην πίστι μου μηδ' οι οβριγοί του μπαλατά ε φορούνε τέτοια τζαγκιά διαβόντρου ακριβοτζάντζαλε· έννοια σου δα, και γλίγωρις θα δης θες τ' άστρη [προς τον Σινάνη] Πα να σας φέρω άματις τα δικά μου ; .. (αναχωρεί.)

Σιν. Έχεις; τρέχα … γλίγωρα … καρτερώ.

ΣΚΗΝΗ Θ'

Ο Σινάνης μόνος, έπειτα, ο Μουζάνας, και ο Φοντανέλλης.

Σιν. (καθ' εαυτόν) Φτου! είδες εκεί πέρα ντουλειά π' όπατα; γιατρός ξέχασε να φέρη μπογιά… ύστερα; μασκαραλίκια άδαμ .. σαν παμπάκι είναι τρίχες μου μαύρη πούπετα ντεν έχω … ωφ! τι να κάμω για; (προς τον Μουζάναν) Μουζάνα! τρέχα να φωνάξης γιατρό γλίγωρα, να φέρη μπογιά ..εγώ πεσίνι πλέρωσα … μασκαραλίκια.

Μουζ. Αφέντη, τώρα τον είδα στο δρόμο κι ερχότανε ο γιατρός.

Σιν. Εσύ προφήτη είσαι, και ξέρεις που τ' άρτη εδώ πέρα; τρέχα λέω, γιατί όλα του κάκου είναι … τίποτα δε τα κάμουμαι.

Μουζ. Να, έφθασε ο γιατρός σας.

Σιν. Πούντος ήρτε;

Φον. Ω. αφέντη δικό μου, σέκασα και είναι σήμερα πέφτη μα ιντάτο κε έφερα κολόρο.

Σιν. Άφεριμ σινιόρ Φουντανέλα, άφεριμ … έλα, εξοχότη σου να βάψης.

Φον. (βάφει τας τρίχας του Σινάνη) Ε και αφέντη ντικό μου, και γένηκε σαν το καρπόνε … (τον δίδει ένα μικρόν καθρέπτην) έκο, να το γλέπη.

Σιν. (βλέπων εις τον καθρέπτην) Ωχ, ωχ, ωχ,. άλειψαι και φρίδια μου κομμάτι.

Φον. (βάφει τα οφρύδια του Σινάνη πλατειά) έκο και φρύδια νέρο νέρο.

Σιν. Ωχ, ωχ, ωχ, ωχ, σαμούρι κόπηκε πια μουστάκια μου άφεριμ …

Φον. Ε δούνκουε, αδίο … (αναχωρεί.)

Σιν. Στο καλό, στο καλό.

ΣΚΗΝΗ Ι'

Ο Ροδάνης, ο Μουζάνας, και ο Σινάνης

Ροδ. (με έν ζευγάρι υποδήματα εις τας χείρας) Καλέ σεις Μουζάνα, έν είν τούτος αφέντης σας;

Μουζ. Όλος όλος.

Ροδ. Και ποιος τον ήκαμε σα μουντζαλωμένο γάτη; εσείς διαβόντρου γυιέ του τα κάμετεν τούτα τα μουσκαραλίκια …

Μουζ. Όχι. ο γιατρός ο Φοντανέλλης.

Σιν. Ήρτες μισέ Ροδάνη;

Ροδ. Ήρτα και σας ήφερα τα τζαγκιά, κι έ σας γρώνισα .. κι εσείς αλλάξετεν τα μούτρα σας, εσείς γενήκετεν παλλικαράκη … ήθελα ν' άμπω, κι απέ ήλεγα σα ποιος ν' άν αυτός, σα ποιος ν' άν αυτός … και σαν είδα το κεφάλι σας, κοπαννιά σας γρώνισα.

Σιν. (τρίβων το μουστάκι του) Είδες; Φουντανέλλα γιατρό έφκιασε έτζι, άμμα έδωκα δεκαπέντε βενέτικα.

Ροδ. Ας παν σαν παν … εσείς ν' άστεν καλά .. κι ίντ' αχρήζει π' ούστεν τώρη νιος!!! να σας δη η κοκονίτζα, να κατουρηθή θέν πάνου της.

Σιν. Έι, πάμε πγια.

Ροδ. Πάμε… (οδεύουν.)

ΣΚΗΝΗ ΙΑ'

Καλαμπάκος, Σινάνης, και ο Ροδάνης (καθ' οδόν.)

Καλ. (καθ' εαυτόν) Δεν είν κείνος ο Σινάνης; κείνος είναι έβαψε τα μουστάκια του και τα φρύδια του, και μοιάζει σα διάβολος ξυδάτος … που να παγαίνουν!! να τους χαιρετήσω .. άρχοντες ώραις καλαίς.

Σιν. Πολλά τα έτη … (προς τον Ροδάνην) τρέχα.

Καλ. Αφέντη σας εύρηκα ένα καλό κουμάσι.

Σιν. Αλλουνού πούλησ' το .. δικό σου κουμάσι ξέρω εγώ.

Καλ. Μα δε ξέρετε.

Σιν. Ξέρω … τζιμπλού μιμπλού, γριγιά μιγιά.

Καλ. Όχι αφέντη.

Σιν. Όχι μόχι δεν έχει… δουλειά μου μπίτισε πγια .. μάτια της να ήναι μπιλέμ μεγάλα σα βόδι, ντε τέλω.

Καλ. Να μη μετανοήσετε!!!

Σιν. Όχι, όχι, τίποτα τίποτα … (προς τον Ροδάνην) περπάτειε άδαμ να φύγουμαι· ώρα πέρασε.

Καλ. Δούλος σας.

Σιν. Δούλος σας.

Ροδ. Τι τρέχει; ε με λέτεν; ίντα κουμάσια σας λέγει;

Σιν. Άφσ' το άδαμ, ας λέη … πάμε.

Ροδ. Φυλαχτήτεν μπα και σας μπλέξη σε καμμιά λασπιά, κ' ύστερα έν ξελασπονούστεν πλια.

Σιν. Μη φοβάσαι … πάμε .. πάμε.

ΣΚΗΝΗ ΙΒ'

Η Ανθή και η Χαίδω.

Χάι. Κυρά κοκόνα, κυρά κοκόνα.

Ανθ. Τι είναι; (εξέρχεται).

Χάι. Ο Ροδάνης έρχεται και φέρν' κι ένα μασκαρά.

Ανθ. Γκρεμίσου βρώμα … εκείνος είν' ο αφέντης σου.

Χάι. Κείνος είν' ο γαμπρός; τρανό κακό … σα μασκαράς με φάνκε που γενούνται τς' απόκριγιαις.

Ανθ. Γκρεμίσου σε λέγω … έβγα μπροστά τους και πες τους να έμβουν στη μεγάλη σάλα … κι αν σε ρωτήσουν π' ούναι η καιρά σου, πες τους, αλλάζει … τ' άκουσες; [αναχωρεί.]

ΣΚΗΝΗ ΙΓ'

Ο Σινάνης, ο Ροδάνης, η Χαίδω, και η Ανθή.

Σιν. [εισέρχεται εις την οικίαν της Ανθής] Αυτό είναι σπήτι της;

Ροδ. Ναίσκε.

Σιν. Και τι όμορφο.

Ροδ. Και τ' είδετεν ακόμι; να στουπίρη θε ο νους σας ακόμ' ακόμι.

Σιν. (βλέπων την Χαίδω) Τούτη είναι η κοκονίτζα;

Ροδ. Όσκαι· τούτη είναι η κοπέλλα της.

Σιν. Κοπέλλα είναι έτζι, αμέ καιρά τι λογιά είναι για;

Ροδ. Σαν την δήτεν, γλέπετεν .. (προς την Χάιδω) π'ουν' η κυρά σου;

Χάι. Μέσα για ς' τον ντάτης .. ντένεται, ορίστ' δω μέσα.

Σιν. [θαυμάζων τον στολισμόν] Μπρε, μπρε, μπρε… τι πράματα είν' αυτά; τούτο σαμ σαφί Παρίσι κόπηκε .. έι μισέ Ροδάνη; τι λες;

Ροδ. Κι ε σας τ' όλεγα μαθές; κ' ίντ' άδετεν ακόμι, αμέ να δήτε κι εκείνη;

Σιν. Π' ουν τηνε για;

Ροδ. Τώρ' άρχεται.

ΣΚΗΝΗ ΙΔ'

(Η Ανθή πάρουσιάζεται μακρόθεν ερχομένη προς αυτούς).

Ο Σινάνης Ροδάνης και η Ανθή.

Ροδ. Δήτεν, δήτεν τη … έρχεται.

Σιν. Τούτη είναι;

Ροδ. Ναίσκε.

Σιν. Αμάν αμάν αμάν!!! μισέ Ροδάνη!!! χέργια μου ποδάρια μου τρέμουνε ήπατά μου κοπήκανε …. κρύωσα, πάγωσα, μπούζι κόπηκα .. αμάν, πγιάσαι με, τα πέσω κάτου … τα λειγοτυμήσω … καρδιά μου σα ρωλόι εγκλέζικο χτυπάει … τούτη είναι σαν άγγελος … τούτη είναι σαν είδωλο στα καράβια βάνουνε … αμάν αμάν αμάν .. παραξυμός μ' έπιασε.

Ροδ. Και μην κάμνετεν δα έτζι … εδώ κανείς ν' άχη θε καρδιά σιδερέννια.

Σιν. Όσο έρχεται πγιο κοντά, δε ξέρω πώς γένουμαι . . . Ιστεκα κοντά μου τζάνουμ … ήρτε … τώρα τι να κάμω; [τρέμων].

Ροδ. Σηκώστεν πάνου.

Σιν. (σηκώνεται όρθιος και την χαιρετά με διάφορα σχήματα κατά το τουρκικόν έθος, διπλώνων τα κράσπεδα των φορεμάτων του) [προς τον Ροδάνην μυστικά] Τι να κάμω ακόμα;

Ροδ. Αφήτεν να σας χαιρετήση πρώτα.

Ανθ. Δούλος σας.

Σιν. Δού .. [ξηροκαταπίνει] Δού …Δούλος σας κοκονίτζα μου. [κάμων σχήματα διά της χειρός του]

Ανθ. Καλώς ορίσετε.

Σιν. Πολλά τα (ξηροκαταπίνει) τα έτη.

Ανθ. Σ' την υγίαν σας.

Σιν. Δόξα σοι ο Τεός, καλά είμαστε . .. ευγενία σας τι κάμετε;

Ανθ. Προσκυνώ σας .. με συγχωρείτε οπού άργησα, διότι ήμουνα απ' το πουρνό νεγκλιζέ.

Σιν. Έχετε νεζιλέ, καταρροή; κομμάτι ζάχαρι καπνιστήτε, μάνι μάνι περνάει … κατήστε.

Ανθ. Δεν κάθουμαι τζελεμπί μου, διότι χαλνώ τα φορέματά μου.

Σιν. Κι ούλο ολόρτη στέκεστε;

Ανθ. Όγεσκαι .. κάθουμαι, μα σηκόνω τα φορέματά μου.

Σιν. (καθ' εαυτόν) Ταμάμ νοικοκαιρά . .. εγώ τόσω χρονώ γένηκα, τούτο ντεν ήξερα . .. (προς την Ανθή) Κατήστε, κι' όπως τέλετε κατήστε.

Ανθ. (σηκόνει το φόρεμά της όπισθεν, και κάθεται) Τι νέα έχετε;

Σιν. Τίποτα … εχτές το βράδυ γένηκε γιανγκίνι και καΰκανε πέντε σπήτια, και είκοσι αγραστήρια οβρέκα·

Ανθ. (καθ' εαυτήν) Τον ηύρα τον μπουταλά .. (προς τον Σινάνην) Ναίσκε, το άκουσα .. πώς περνάτε;

Σιν. Απάνου κάτου τυραγνιούμαστε .. κόσμος έτσι είναι . .. ευγενία σας τι δουλειά κάμετε για;

Ανθ. Εγώ; όλη μέρα κι' όλη νύχτα δεν αδειάζω .. ράφτω, κεντώ, μπιμπίλαις φκιάνω, έχω και τον μπελά που λογαριάζω τα διάφορα που μας χρουστούνε.

Σιν. Κι όλα τούτα μια κοπανιά τα κάμετε;

Ανθ. Όλα· (καθ' εαυτήν) Ωχ καϋμένε, ν' άξερες τεμπελιά που δουλεύει; όλη μέρα φαγί, ύπνος, γέλοια, τραγούδια, της νύχταις σουαρέδες, χαρτιά, μπερλίναις, όχι ρόκαις, και ραψίματα, και κουρέματα και ψαλλίδια . .. (προς τον Σινάνη) η ευγενεία σας;

Σιν. Σαραφλίκι.

Ανθ. Εγώ τον ένα τον παρά, αν ήτανε τρόπος, τον έκαμνα εκατό.

Σιν. (προς τον Ροδάνην μυστικά) Κατά πως τα τέλω νοικοκαιρά . .. ωχ.

Ροδ. (προς τον Σινάνην μυστικά) Κι' έ σας τ' όλεγα εγώ ψόματα θαρείτεν που σας ήλεγα;

Σιν. Πιστεύω τώρα.

Ανθ. Γιατί δε φορείτε φράγκικα;

Σιν. Φράγκικα τέλουνε πολλά πράματα.

Ανθ. Σαν τι;

Σιν. Μαλιά.

Ανθ. Περούκα.

Σιν. Τζακίσματα.

Ανθ. Τα κάμετε.

Σιν. Ντε ξέρω.

Ανθ. Μαθαίνετε.

Σιν. Ποιος να με μάτη για; με ματαίνετε ευγενία σας;

Ανθ. Μάλιστα . .. και χορό ακόμη.

Σιν. Ναίσκε . .. ό,τι τέλετε ματαίνω.

Ανθ. Μοναχός σας είστε;

Σιν. Εγώ και δούλος μου.

Ανθ. Έχετε κανένα καλόν δούλον;

Σιν. Έτζι κι' έτζι, κομμάτι γουρσούζι είναι.

Ανθ. Και πόσα τον δίνετε;

Σιν. Πέντε γρόσια τον μήνα .. παπούτζια, μπερμπεριστικά·

Ανθ. Καλέ τι λέτε; πολλά πολλά . .. εγώ τη δούλα π' όχω, την εστοίχησα χίλια γρόσια για εκατό χρόνια … τα φορέματα που φορεί της εορταίς και της βίζιταις είναι δικά μου .. της άλλαις ημέραις σιχαινόσαστε να φτύσετε απάνου της.

Ροδ. (καθ' εαυτόν) Του διαβόντρου η λουλούδα, ήκατζέν τόνε στα βρόχια.

Σιν. (προς την Ανθήν) Είστε πολύ νοικοκαιρά.

Ανθ. Σας ευχαριστώ .. είστε πολλά ζαντί.

Σιν. (προς τον Ροδάνην μυστικά) Τι τα πη ζαντί;

Ροδ. Είναι φραντζέζικο, κι' έν το ξέρω.

Σιν. Και ιξέρει φραντζέζικα;

Ροδ. Και φραντζέζικα, και ταλλιάνικα, κι' ίντα έν ιξέρει ως και τα κορακιστικά ακόμη ξέρει τα.

Σιν. Κορακιστικά τι είναι; πουλιού γλώσσα;

Ροδ. Ναίσκε.

Σιν. Ωχ ωχ ωχ! δραγουμάνο ντε τέλουμε αρτίκ.

Ροδ. Ίντα ρωτάτεν πλια, ε θε πολύ λεμόνι· πέρνετεν γυναίκα, που σ' τον κόσμο έν είν' άλλη. (καθ' εαυτόν) Κ' έν είν κι' όλας άλλη παράλυτη στην πίστι μου.

Σιν. Στην εκκλησιά παγαίνετε καμμιά φορά, κοκονίτζα μου;

Ανθ. Από λαμπρή σε λαμπρή.

Σιν. Γιατί;

Ανθ. Απ' τους πολλούς δίσκους, και τους ζητιάνους.

Σιν. Ευγενία σου χρόνια έχεις λίγα, αμμά εβδομήντα χρονού ανθρώπου γνώσι έχεις . .. εγώ πάσα κυριακή παγαίνω, και ταμάμ που θ' αύγουνε δίσκοι, το κόφτω παραλίκι.. (γελά) Χα χα χα! δεν κάμω καλά;

Ανθ. Αξιόλογα …

Σιν. Λουτρό παγαίνεις;

Ανθ. Ποτέ μου σπήτι λούγουμαι . ..(καθ' εαυτήν) Ω καϋμένε μπουταλά, κάθε δύω ημέραις κοπάδι πηγαίνουμε. (προς τον Σινάνη) Η ευγενία σας πάτε;

Σιν. Κάτα μεγάλο σαββάτω τη νύχτα, και δίνω είκοσι παράδες ούλο ούλο.

Ανθ. Ακριβά… η γυναίκες δίνουνε πέντε παράδες το κεφάλι, και πάλαι δεν πάγω.

Σιν. Εγώ πολύ σας άρεσα.

Ανθ. Και εγώ ομοίως.

Ροδ. Δότεν άματις τα δακτυλίδια, να τελείωση η δουλλειά.

Σιν. (τη δίδει έν δακτυλλίδιον) Ορίστε.

Ανθ. (τω δίδει ομοίως) Ορίστε.

Ροδ. Και πότες έχουμε τα βλογήματα;

Σιν. Όποτε τέλει η κοκονίτζα.

Ανθ. Όποτε η ευγενία σας.

Σιν. Εγώ μακάρι τώρα.

Ροδ. Πα να φέρω τον παπά;

Σιν. Άφστο την Κυργιακή.

Ανθ. Τούτην, ή την άλλη;

Σιν. Όποια τέλετε.

Ανθ. Την άλλην καλήτερα.

Σιν. (καθ' εαυτόν) Εμένα και τώρα καρντιά μου ήτελε αμμά ας κουρεύεται .. ως που ν' άρτη άλλη Κυργιακή η ψυχή μου τ' αύγει.

Ροδ. Πάμεν πλια.

Ανθ. Καθίστε ολίγον .. (κτυπά τας χείρας) Χάιδω.

Χάι. (Παρουσιάζει γλυκό και καφφέ).

Σιν. Τι τα ήτελε; να ξοδιάζεσαι;

Ανθ. Τίποτα έξοδα … το γλυκό είναι από της αρραβώναις της γιαγιάς μου, και της νενές μου, τώρα αρρεβωνιάζουμαι κι' εγώ, κι' ακόμα και τα εγκόνια μας ν' αρραβωνιαστούνε.

Σιν. (τρώγων το γλυκό) Αμήν.

Ανθ. Τον καφφέ τον έχω απ' του παπού μου τον καιρό.

Σιν. Καλά βάσταξε τόσα χρόνια;

Ανθ. Η νενέ μου μ' έμαθε, και έβανα κομμάτι σαπούνι, και βάσταξε.

Σιν. Τεός σχωρέστηνα … (καθ' εαυτόν) Ούλαις σόι τους νοικοκαιραίς είναι.

Ροδ. Πάμεν τώρη.

Σιν. (σηκώνεται όρθιος· προς την Ανθήν) Σ' αφίνω για, πολλά τα έτη, δούλος σας.

Ανθ. Προσκυνώ σας … (προς τον Ροδάνην κυφίως) Γύρισε τώρα σε ολίγον.

ΣΚΗΝΗ ΙΕ'

Η Ανθή μόνη, έπειτα ο Μπαλάσης

Ανθ. (πηδώσα) Λαμπάδες, παράκλησες .. το κατόρθωσα .. ό,τι γέν' ας γένη .. για δέσιμο τον έχω τον καϋμένο το γέρω .. τώρα τι θα γένη; φορεσιαίς, μόδαις, φλουριά, τάλλαρα, δούπιαις, μα πως είναι γέρος τι πειράζει; ξέρεις δα … εκείναις π' όχουν τους νέους κ' είναι ψώραις και των γονέων; εγώ θα περνώ καλά, θα κάμω καμπόσαις καρακάξαις να σκάσουνε, και σ' το μάτι τους, αν θα λένε τον άνδρα μου γέρω.

Μπα. (ακούων αρκετήν ώραν έξωθεν την ομιλίαν της Ανθής εισέρχεται) Καλέ με ποιόν ελαλούσες τόση ώρα;

Ανθ. Μανάχη μου.

Μπα. Και κάτι χαρούμενη; τι τρέχει;

Ανθ. Αρραβωνιάστηκα.

Μπαλ. Και εις τα τέλεια … με ποιόνα;

Ανθ. Με τον Τζελεπή Σινανάκη π' όχει τα φλουργιά με το φυκιάρη.

Μπαλ. Το γέρω Χωτζά Σινάνη να μη λες; το φιλάργυρο;

Ανθ. (με θυμόν) Καλέ, τι κακό είν' αυτό με σας; γιατί τον λέτε γέρω τον άνδρα μου; τι σας κόφτει; εσείς θα τον στεφανωθήτε;

Μπαλ. Μη θυμώνης παιδάκι μου .. άκουσαι και τους μεγαλητέρους σου.

Ανθ. Τίποτα τίποτα …κανένα κανένα δεν ακούω σε τούτο.

Μπα. Και χάθηκε τόσος κόσμος, μόνε θα πάρης τον παπού σου;_

Ανθ. Ας ήναι μακάρι και προσπάπους μου … εκείνον θα πάρω … δείξαι με άλλον καλήτερον ντε!!

Μπαλ. Έναν Γραμματικό, ένα Διοικητή, ένα Επίτροπον.

Ανθ. Το διόρθωσες ….σώπα σώπα .. αμ' αυτοί που λες τι έχουνε απ' ένα μισθό ξερό ξερό ….. έπειτα σαν τους βγάλουν από τας θέσεις των, ξύνουνται απ' τους τοίχους, και ρίχνουνε τ' αυτιά τους σαν της βρεμμέναις γάταις.

Μπαλ. Ένα Στρατιωτικό.

Ανθ. Το σκότωσες … κι' εκείνοι το ίδιο είναι, ή σε ξυπάζουν τα σπαθιά, τα γαλλόνια, και τα χρυσά κουμπιά!!! ο μισθός ίσια ίσια δεν τους φθάνει .. τίποτε, οι υπάλληλοι στρατιωτικοί και πολιτικοί όλοι είναι πτωχοί με μίαν ξερήν επιφάνειαν.

Μπαλ. Έναν πραματευτή πάρε.

Ανθ. Αν μουφλουζέψη, τι να κάμω;

Μπαλ. Έναν τεχνίτη.

Ανθ. Ό,τι βγάζει την ημέρα ίσια ίσια δε σώνουνε για το βράδυ.

Μπαλ. Έναν Γιατρό.

Ανθ. Αν είναι ο κόσμος άρρωστος .. αμ' αν δεν έχη κούραις; … έπειτα τώρα οι γιατροί δεν έχουν υπόληψιν σαν και πρώτα.

Μπαλ. Έναν Συνήγορο πάρε.

Ανθ. Όσο έχουνε τα κριτήρια δουλειαίς πάει καλά κάτι ψωροπερνούνε .. αύριο μεθαύριο σαν παύσουν η κρίσες; τίποτα … κι' εκείνοι σαν τους άλλους και χειρότερα … μάλιστα αυτοί που κυνηγούν αέρα… τίποτις θείε μου, τίποτις .. καλά τον διάλεξα εγώ, και κανένας άλλος δε με χορταίνει, παρά ο τζελεπή Σινανάκης, για να χορτάσω φαγιά, φορέματα, διαμαντικά, κι' ό,τι θέλω και δε θέλω.

Μπαλ. Μα π' ούναι φιλάργυρος, πώς θα κάμης;

Ανθ. Εγώ τον καταφέρνω και πέρνω το βίος του στο χέρι μου, και να το δγης.

Μπαλ. Μακάρι … και κανένας άλλος πγια δε σ' αρέσει;

Ανθ. Εγώ όλους σ' τους αράδιασα .. οι μπακάλιδες απομείνανε, οι ψωμάδες, οι χαμάλιδες .. θέλεις να πάρω κανένα τέτοιον;

Μπαλ. Όχι … να ήτανε κομμάτι νιος έμοιαζε.

Ανθ. (με θυμόν) Κουριόζο πράμα … τι σας κόφτει π' ούναι γέρως; μην το κάμης κι' η ευγενία σου σαν την αδελφή μου την καρακάξα που πάει να σκάση απ' τη ζούλια της.

Μπαλ. Όχι δα την τζαμένη, την αδικάς· εκείνη σ' αγαπά.

Ανθ. Σαν το χιόνι στον κόρφο.

Μπαλ. Και πότε θα στεφανωθής;

Ανθ. Την ερχομένη κυριακή.

Μπαλ. Καλοροίζικα, κι' ό,τι είναι της μοίρας σου (αναχωρεί)

Ανθ. (μόνη) Και συ δεν πας να φας χαλβά και κουρκούτη μπρε ζεβζέκι!!! (αναχωρεί.)