Бухоро - миллат хазинахонаси

Ҳурматли китобхон! Қўлингиздаги монография сюжети Бухорои шарифдир. Бу шаҳар тарихи кишилар меҳнати, улардаги юрак билан мия, ҳунар билан ҳашам, ўйин билан ўй, туйғу билан тафаккур, фан билан санъат, билиш билан билим, иймон билан эътиқод, ҳадис билан ҳақиқат, имкон билан ишонч, омонат билан ҳиёнат, азалий билан абадийнинг эт-тирноқ бирлигидан иборат. Бу шаҳардаги ҳайрат ва ҳикмат оламда йўқ. Аммо, унинг маънавий хазинасидан баҳраманд бўлишдан умидвор киши, «Икки юз етмиш етти пир» насиҳати, гўзал хулқи, айниқса, Баҳоуддин Нақшбанднинг «Ҳалол луқма ҳамма учун мажбурийдир» даъватига тўлиқ амал қилган бўлиши шарт. Аксинча, дунёдан бехабар кишининг нияти ҳам, ўзига ишончи ҳам оёқланмайди.