Медғат – Қасым

 
Құр қолмен қаруы жоқ не қыла алсын,
Өзіне өзі қылды қара басып.
 
 
Қасым-дағы есітті шуды оянып,
Атып шықты шатырдан қайран қалып.
Байқаса іс ұрыстан өтіп кеткен,
Шақырды арғымағын айқай салып.
 
 
Арғымақ оттап жүрген келді шауып,
Атын көріп ойынан кетті қауіп.
Шатырдың есігінен қайта кіріп,
Мылтығын қанжары мен алды тауып.
 
 
Жəне де ала шықты Ғазизаны,
Батырдың шошымайды титтей жаны.
Үстіне Ғазизамен қарғып мінді,
Көлденеңдей бергенде арғымағы.
 
 
Тек кетпей Ғазизаны ала кетті,
Саспайды, сабыры мол, ақылы епті.
Жанын сақтап, қылышпен басын қорғап,
Қақ жарып жүре берді қалың көпті.
 
 
Жұлқынып сонда Сəлім қаһарланды,
Мергендер қыз қабаттап ата алмады.
Көз алдында жан жарын əкеткен соң,
Күйініп Сəлім ерде ес қалмады.
 
 
Сəлім де бөгелмеді, қуып кетті,
– Ғазиза, айырамын қорықпа, –  депті.
Қыз айтты: – Қасым, тоқта, уағдаң болса,
Шын сүйген ғашығымның өзі кепті.
 
 
– Уағдам шын, мен беремін өз қолымнан,
Құтқарып алып шығып бұл жолымнан.
Ғашық жігіт жата алмас жаны шыдап,
Əлі-ақ қуып келеді ол соңынан.
 
 
Араби көк атымен Сəлім салды,
Не етем деп жардан аяп бұл қу жанды.
Оңаша шыққаннан соң Қасым тоқтап,
Күйеуін келе жатқан тосып алды.
 
 
Сəлім де келе жатыр аңыратып,
Ғашығы əм кегі бар қабат батып.
Мылтығын атайын деп көтергенде,
Екі үзді құндағынан Қасым атып.
 
 
Сəлімге жүгіреді қыз ойбайлап,
Қасым тұр күлімсіреп көрсе абайлап.
Сəлім атын ұстады қыз майысып,
Мəні жайын ақтарып айтты жайлап.
 
 
Қасым айтты Сəлімге: – Құтты болсын,
Бір басыңа бауырмын жəне досың.
Бір кек үшін кеткенмін зəңгі болып,
Ойланбай қылғаным жоқ мұны тосын.
 
 
Өз бауырын өлтірген деме залым,
Саған да белгілі ғой менің халім.
Сені де аң қызығы əкеткен жоқ,
Ғаділеттің жоқтығы саған мəлім.
 
 
Елдің заңы заң емес біздің заңға,
Аңнан басқа дəурен жоқ біздей жанға.
Ғазиза көрсетпеймін жетімшілік,
Он мың теңге беремін приданға.
 
 
Адал пұлым, алғам жоқ елден талап,
Əкең берген шешеме қолдан санап.
Таза малды беремін мəһіріне,
Жалғыз бауырым сен едің алған қалап.
 
 
Менің шешем күң емес сатып алған,
Сөзімнен таба алмассың ешбір жалған.
Аңшысы осы жұрттың ұрлап алып,
Əкеңе сахарадағы сыйға апарған.
 
 
Аңшыны ұры қылған əкең сенің,
Мұның бəрін ұқтырған анам менің.
Нағашым Зұлыс-зəңгі падишасы,
Ғаділет пе құл болып күн көргенім?
 
 
Мен бардым сол Зұлысқа бұдан қашып,
Патшаға мағлұм болдым сырымды ашып.
Сол елдің батырларын жиып алып,
Кек алуға келгенмін жамандасып.
 
 
Үш жыл болды кек үшін төктім қанды,
Харап қылдым, таладым жолыққанды.
Құдайдан бар тілегім-кегім еді,
Мұраттың бəрі бүгін болып қалды.
 
 
Сөйтті де Ғазизаны қолдан берді,
Екеуінің ғашықтық халін көрді.
Бірі – күйеу, біреуі – қайнаға боп,
Бағанағы шаһарға қайта келді.