Гомер агышы. Шигырь. 6-й том. Стихи

© Рузил Фазлыев, 2022

ISBN 978-5-0059-1350-0 (т. 6)

ISBN 978-5-0056-9347-1

Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero

 
Өмет утлары
 
 
Утлар сүнми тәрәзәдә,
Кышның төннәре, озын.
Кемнәр кемне көтсәдә,
Ул төннәр озак узар.
 
 
Сүнми икән әле димәк,
Көттерүчеләрeдә бар.
Гомерләр озын булсада,
Вакыт кына була тар.
 
 
Өмет кебек утлы тәрәзә,
Көтүләрен шулай аңлата,
Күңел күзе күрми калмас,
Көттерүче аңласа…
 
 
Янган утлар, өмет белән…
Бергә кебек алар яналар.
Утлар яна озын төн буе,
Якынаер диеп, аралар.
…Әллә бушка янып калалар.
 

Учак җылысы

 
Учак яна икән яшәү бара,
Ул урыннан җылы тарала…
Ә жылысы янып сүнгәчтә,
Учак көлендә дә кала ала.
 
 
Тәмам сүнгәч кала урыны,
Тамга кебек булып түгәрәк.
Күмерләре янып бетмәлмәгән,
Суынганнар учак тирәләп.
 
 
Учак эзе кеше тормышыдай,
Янып сүнгән утлар шикелле.
Дөрләп яну, юлда булу кебек.
Сүнгән учаклары, чик инде.
,
Карап тору янган учакларга,
Җылы булгән хисләр тарата.
Очкын булып яна, уйлар туа,
Искеләрен кабат яңарта.
 
 
Янган учак җылы чишмә кебек
Җылы агым аннан агыла.
Теләк кирәк учак кабызырга,
Учак өчен урын табыла.
 

Карлар ява

 
Карлар ява, бураннары,
Сукмаклары югала.
Таныш юллар адашмаска,
Маяксызда була ала.
 
 
Адашмаска идее дә бит,
Давыллары булганда…
Үзәккә үтәрлек жиле,
Җилгә түбән куганда.
 
 
Кышлар килә микән әллә,
Адаштырып китәргә.
Тәм таптырып ялгышудан,
Никтер бәйрәм итәргә.
 
 
Күңел туңа кышлар килсә,
Җылылыкка омтыла.
Адашулар гадәт булып,
Кая барган онтыла…
 
 
Кышлар үтәр, эреп карлар,
Ачылыр сукмаклары.
Үзе теләп адашканга,
Кирәкми сукмак бары…
 

Бала кебек

 
Ихласлыкның тышка чыгуыдай,
Сабый төсе керә картларга,
Сабый кебек Аллаh каршысында,
Тиештер бит кемдер якларга.
 
 
Бик нечкәргән кылы күңеленең,
Хаксыз кагылулар ярамый.
Күптән чыгып беткән усаллыгы,
Ямьсез итеп алар карамый.
 
 
Сакланганнар өмет чаткылары.
Бала карашына ошаган…
Ләкин инде күңел тирәнлеге,
Балачактан күптән бушаган.
 
 
Тирәндәрәк ята уйларыда…
Якыннарда, хәттә сизмәслек
Сабырлыгы көлемсери кебек,
Берни юктыр алар түзмәслек.
 
 
Бала кебек шуңа карашлары,
Ихлас хистә калып күмелеп.
Шөкер карашына ошагандай,
Калган гомер матур күренеп…
 

Кар астында

 
Кар астында күпме яшерелгән,
Җыелмыйча калган чәчәкләр.
Чәчелешеп болын чирәменә,
Орлыклары коелып чәчәктән.
 
 
Кырауларда суга алмый калды,
Салкын җилләр исеп аударган.
Чәчәк гомеренең азагыдай,
Көзләр җитеп яуган карлардан.
 
 
Тәбигатнең кырыс канунары,
Тигез кебек барлык җиhанга.
Аңлый алу мөмкин була алмый,
Күпме генә акыл җыйсаңда.
 
 
Безгә кала бары буйсынырга,
Үткәннәрдән сабак алырга.
Тәбигатне бозучылар түгел,
Дусты булып кирәк калырга.
 

Чыны шул

 
Онытыладыр инде юллар,
Кайчан гына, синең үткәнең.
Аерылырга әле өлгермичә,
Очрашуны зарыгып көткәнең.
 
 
Дус булганнар ерагая бара,
Я булмаса, китеп югала.
Күпмеләре инде, истә түгел,
Үткәннәрдә генә була ала.
 
 
Карлар күмгән күпме сукмакны,
Кабатланып күпме вакытлар.
Гомер озынлыгы кыска түгел,
Хәзер никтер, менә вакыт тар.
 
 
Үтелгәннәр генә безнеке бит,
Калганнары була хыяллар.
Насыйп була алмый калганы,
Язмышларга күчми хыялдан
 
 
Әллә, ниләр уйлап, язып була,
Ә чынбарлык барсын төзәтә.
Әллә ничек безнең яшәүләрне,
Кемнәрдер бит җирдә күзәтә.
 

Язлардан

 
Язларда мин аяк баскан,
Тәүге тапкыр җир өстенә.
Аңламыйча яз икәнен…
Булганмын шул бик кечкенә.
 
 
Яз малае шуңада мин,
Язлар якын күңелгә.
Хисләр hаман язлар кебек,
Ята күңел түрендә.
 
 
Иң беренче сулышымда,
Булган язлар hавасы.
Шул язлардан насыйп булып,
Язмыш юлын саласы.
 
 
Шул чактан калгандырда,
Язларга тартылулар.
Кышлар матур булганда да,
Яз! диеп, талпынулар.
 
 
Аңлый алам, җавап итеп,
Шул язларда туганны.
Сизеп каян килеп шулай,
Яз күнелле булганны.
 

Кыска мизгель

Шатлык килә көтмәгәндә,

Шулчак күңел күтәрелә.

Ни кызганыч ул мизгелләр,

Килгән кебек китә генә…

Бер хикмәте язмышыңның,

Шатлык хисен тоя алу.

Калсын өчен күңелеңдә,

Булганнарын җыя бару.

 
Исеп киткән, җылы җилдәй,
Шифа булып күңелеңә.
Матурланып кала кебек
Ямь өстәлеп бүгенеңә.
 

Язам әле

 
Көндәлегем кебек итеп,
Күңелдә булганнарын.
Җыелып бара торган
Савытта тулганнарын.
 
 
Уйдан бердә чыгалмыйча,
Җафалый торганнарын.
Кайвакытта ашыгыпмы,
Күңелем тыйганнарын.
 
 
Булганнары гына инде,
Юкны, каян табасың.
Хәтердә сакланганнарны,
Искә төшерә аласың.
 
 
Чишмә диеп булмасада,
Сулары бетмәгәндә…
Онытылыпта китә бит ул,
Килгәндәй… көтмәгәндә.
 
 
Бүген тагын өстим әле,
Яңа гына уйланганны.
Онытырга теләмичә,
Әле hаман уйлар барны.
 

Очкан хисләр

 
Югалган бәхеттәй,
Таралган хисләрең.
Гаепле булгандыр,
Акылсыз кичләрең.
 
 
Ак кәгазь шикеле,
Хыяллар очтылар.
Кемнәргә очырап,
Кемнәрне кочтылар.
 
 
Бетмәстәй тоелып,
Таралды, таралды.
Яктылык сүрелсә,
Була шул караңгы.
 
 
Саклана алсыннар,
Соңырак туганы…
Югалган хисләргә,
Алмашка булганы.
 
 
Җилләргә очамы,
Яшлекнең «әләме»…
Югалган хисләр ул,
Үткәннең сәләме.
 

Ерактагы җыр

 
Татарның бер сандугачы җырлый,
Туган яктан ерак җирләрдә.
Озаткандай өмет белән карап,
Ул якларга искән җилләргә.
 
 
Җиткерерләр әле җилләре дә,
Ишетерлек, туган җирләре.
Ашыр әле аның хыяллары.
Моңлы сәләм булып килгәне.
 
 
Күңелгә бит, ара ерак түгел,
Чакыргандай күңел талпына,
Җырлар аша, туган хисләр аша,
Туган җиргә барыбер тартыла.
 
 
Ерактагы бер чишмәдәй булып,
Чиста судай җыры агыла…
Җырлар калмас әле чишмә кебек,
Ага алмый туган ягына…
 
 
Ишетелер әле ераклардан,
Кайтаваздай җырлар бер заман.
Алкыш белән аны карышылар,
Татарстан белән зур Казан…
 

Күпер кебек

Бер татлы төш булып тоелып,

Әйтә алмаслык булып үтелде.

Киң елгалар кичә алулары,

Чыккан кебек кенә күперне.

Бөтен хикмәт әллә күпердәме,

Ничек итеп үтә алганың.

Ярдан ярга олы агым аша,

Кичү өчен үзең салганың.

Хаклык эзләп юкка йөрелгәнме,

Барысы әллә сүздә булганмы…

Җаваплары, бары көтеп торган,

Күпер аша гына узганны…

Күпер аша юллар туры була,

Ярлар белән ярлар арасын.

Табылмаса андый кичүләрең,

Урау юлдан озак барасы…

Бөтен гомер олы сынау гына,

Безнең язмышларга биргәне.

Белер өчен күңел ихласлыгын,

Сират күпередәй, җирдәге.

Ышанам

 
Борылып карыйм үткәнгә,
Күңел ышанмый күреп.
Теләсәмдә бушатырга,
Күңел бушанмый кебек.
 
 
Әйтә алып калганыма,
Күңелләрем үссәдә.
Кимемичә, киресенчә,
Яңалары өстәлә…
 
 
Агамы ул… коеламы,
Күңел кесәләреннән.
Күренмичә калганнары,
Артык үрсәләнерләр.
 
 
Бушатырга кирәк… кирәк,
Ник анда калдырырга.
Күңелдә туганнарны,
Яшереп ник яндырырга.
 
 
Тик булмый шул боерып,
Үзеңнең күңелеңә…
Ышанырга туры килә,
Мөмкиндә түгеленә…
Ышанам күңелемә.
 

Ашыкмый

 
Җәй, ашыкма әле китәм диеп,
Кызарып пешә генә алмалар.
Кемдер өчен соңгы җәйләредер,
Көзләр өчен вакыт калмаган…
 
 
Искә алып үткән язларыңны,
Көзгә таба юллар ашыга…
Җәйләре бит озатып кына кала,
Ә көзләре, чыга карышыга.
 
 
Көзгә кадәр саклап жәй жылысын,
Өмет hаман сине ташламый.
Җиhан синең теләгеңә карап,
Җәйләрдән соң язны башламый.
 
 
Үтеп киткәч җәйләр сагындырыр,
Үкенечкә калган чакларың…
Әллә ничә тапкыр кабатланган,
Үткән, җәйле балачакларың.
 
 
Ашыкмыйлар җәйләр, бер вакытта,
Шулай кебек кенә тоела.
Кабат кайтып үткән вакытларың,
Соңлап кына синең уеңа…
 

Күзләр

Маңгай күзе ботак тишеге дип,

Мәкаль булып әйтеп калынган.

Күңел күзе бәлки мөhимлеген,

Аңлатырга шулай язылган…

Бер минутка йомып кара әле,

Барганда, я гамәл кылганда.

Шул мизгельдә җитә, караңгыда

Яшәү авырлыгын аңларга…

Күз карашы күпме көчкә ия,

Сүзләр әйтми була аңлашып.

Күз карашы сиңа ирек бирми,

Күзгә карап кыен алдашу.

Күргән күзләр, якты юллар яча,

Барасында алга, барасың…

Күргәнеңне олы ядкарь итеп,

Күңел түрләренә саласың.

Аңлау килә нигъмәт икәнлеген,

Бераз гына …күрү кимесә…

Шөкер итү, бөтен биргәненә,

Һәр кешегә, шуңа килешә…

Иң олы сүз

 
Олы сүзләр, матурлары күпме…
Иң зурысы нинди сүз микән?
Җавап эзләп шушы сорауга,
Уйлар белән мин ерак китәм.
 
 
Нидән башлана соң гомер башы,
Ничек килдек без бу җиhанга.
Нинди сүзне җиңә алмас иде,
Калган барсын бергә жыйсаңда.
 
 
Нинди сүзне иң беренче әйттең,
Кемнәр бирде йөрәк җылысын?
Догаларын кылып синең өчен,
Табар өчен юлның турысын.
 
 
Истән чыкмый торган сүзләр бармы,
Башка андый… тормыш юлында.
Кеше булсын диеп тырышучы,
Барлык килгәннәрдән кулыннан.
 
 
Бер вакытта алар синең өчен,
Үпкәләрлек сүзләр әйтмәйләр…
Күңелләрдә булсын hәрвакытта,
Изге җаннар, алар – Әңкәйләр!
 

Күңел карыша

 
Ишек шаку ишетелер кебек,
Уйга батып кайчак утырсаң.
Юл сандыгың авыр булыр микән,
Хәтирәләреңне тутырсаң…
 
 
Юлга чыгасылар була икән,
Йокы керми андый төннәрдә.
Юлсыз булмый, кеше гомерләре,
Шул юлларда үтә көннәрдә.
 
 
Юллар бетми җирдә яшәгәндә,
Чарасызлык, юлсыз калулар.
Кайчагында бәлки кирәктердә,
Тәрәзә hәм ишек кагулар…
 
 
Язмыш кызык, читтән караганда,
Картлык килә, күңел карыша.
Сәләм биреп, тәрәз шакысада,
Күрмәмешкә аны сабыша.
 
 
Сабыйлыкка кайчак бирелепме,
«Мәм мәм» ашыйм диеп аклана.
Көзләреннән шулай качмак булып
Ялгышулар әллә… башлана.
 

Йөрәк тибә

 
Йөрәк кеше өчен яшәү нуры,
Әллә тибә, әллә яна ул…
Чыгып очам диеп, кайвакытта,
Кошка әйләнеп канат кагамы ул.
 
 
Нигә яна, кемнәр белә ала,
Янада ул яна …туктамый…
Алай озак, бердә туктамыйча,
Учактарда алай ут янмый.
 
 
Ниләр яна, әллә хисләр яна,
Ялгыш булган бәлки хыяллар.
Буяулары яна, купшы итеп,
Артык чуар итеп буялган…
 
 
Әллә янып, әллә тибеп шулай,
Төннәрендә, шулай йокламый.
Ул туктаса, аңлап ни буласын,
Шуңада ул тибә туктамый.
 

Ул кояшы кебек зур галәмнең,

Җан дигәннең булу халәте.

Аллаhының олы бер хикмәте,

Җан иясе булу сәләте…

Җирдә

 
Җирдә тормыш, аның туфрагында,
Аерылмыйча… кеше гомере…
Күккә никтер hаман омтылабыз,
Аңласакта мөмкин түгелен.
 
 
Җирдә байлык- кеше кызыкканы,
Күктә ниләр табып була соң…
Әллә өмет итеп күберәкне,
Кулларыңны сузып торасың…
 
 
Әллә кызыксынып, уйланулар,
Шунда тарта микән күңелне.
Буш hавада… коры бушлык кына,
Кеше өчен …анда түгелме.
 
 
Буй житәрлек берәр әйбер бармы,
Канатларың бармы очарлык…
Күтәрелеп җирдән чакырымнар,
Болытларга җитеп… кочарлык.
 
 
Җирдә безгә урын, жирдә генә,
Җир өстендә барсы бирелгән.
Кунуннарын шуның үти алып,
Яшәү өчен җиргә киленгән.
 
 
Җир анада диләр кайвакытта,
Аналардай аннан туенгач…
Аңлауларда бәлки кирәк булмас,
Куенына аның сыенгач…
 

Берсен

 
Берсен сайлау кирәк… берсен,
Кайсы килә ала кулыңнан…
Язганыңны кабат укыйсыңда,
Язасыңда килми соңыннан.
 
 
Акыл сатучылар дөнья тулы,
Күп сөйләүче, үзе тыңламый.
Җырчыларны хурлап яшәүчеләр,
Ялгыз чакта хәттә җырламый.
 
 
Остаз сүзе кайчак туры килми,
Эшкә өйрәтүче, эшли белми.
Кеше дәвалаучы табибларда,
Юктан гына, кинәт каты чирли.
 
 
Хата ясый кеше гомер буе,
Шикле эшне, эшләп алыйм дип.
Эзләгәнен кеше таба алмый,
Язмыш юлын күреп калыйм дип.
 
 
Кабатлаулар кирәк, яхшылыкны,
Асылларын әгәр аңласак…
Үзең өчен закон язып булмый,
Булганнарын үти алмасак…
 
 
Кышлар җитә, вакыт табып булмый,
Җәен әзерләргә чананы…
Яшибездә кебек… исраф күп,
Белмәгәнгә ахры чаманы.
 

Үлчәм

 
Үткән гомер сүнәр учак түгел,
Кеше җирдә янган йолдыздай.
Якты юлы шуңа сызылып кала,
Бер гомердә, тик бушка узмай.
 
 
Галәм үлчәмендә, күк йолдызы,
Акыл җитми барыбер аңларлык.
Кешеләргә башка үлчәм җирдә,
Бер береңне шуңа санларлык.
 
 
Галәмнәрдә йолдыз борчак кадәр,
Тыныч яши алар… җемелдәп…
Галәм тыныч, төнен чыгып тыңла,
Таба алмаслык, дөрес сүз эзләп.
 
 
Сирәк мирәк йолдыз атылганга,
Азаямы күктә йолдызлар.
Кемнәр аны саный ала икән,
Күк йөзендә күпме йолдыз бар.
 
 
Йолдыз эзе калды әллә миндә…
Төнге йолдызларны күзәтеп.
Галәм көчен, кеше язмышында,
Берничектә булмый үзгәртеп.
 

Дөнья бер

 
Кеше саен аеырым дөнья булмый,
Бер үк була закон, кануннар.
Кеше белән кеше аермасы,
Язмышларга гына язылган…
 
 
Гаделсезлек сине борчый икән,
Уйлап кара килгән юлларын.
Үзе эзли, кеше сайлый ала,
Язмышына кирәк булганын.
 
 
Язмышларга җиңел караганда,
Өмет итеп әкият – дөньялар.
Ник сырларга булган хыялларны,
Бер генә бит җирдә… дөнья бар..
 
 
Хыял белән тормыш ерагая,
Кануннарны начар белгәндә.
Белгәннәрен начар үтәгәндә,
Кайвакытта аннан көлгәнгә.
 
 
Килмәс кебек вакыт, килә житә,
Җавап дигәннәре чорларның.
Үлчәүләргә салып карар өчен,
Җир йөзендә кылган… булганын.
 

Сүзләр

Әй бу сүзләр, ниләр генә кылмый,

Күңелләрне ничек яралый…

Ачу белән бергә туган сүзне,

Уйламыйча әйтү ярамый…

Сүзләр генә дибез кай вакытта,

Ә алар бит, күңел карашы.

Шул карашың сиңа маяк булып,

Ул юллардан алга барасы.

Сүзләр алар, салган күперләрдә,

Җимерелгән йортлар гaйләләр.

Алар әле тормыш законнары,

Дөрес юлдан безне әйдәгән.

Буш сүзләргә вакыт исраф булса,

Авырлары, җанны яралый…

Яралы җан, ялгыз җафалана,

Бер эттә аны, килеп яламый.

Кеше булып калу кыенырак…

Ходай биргән безгә телләр бар.

Яра салмый, яра алмый калган,

Белмим, бу дөньяда кемнәр бар.

Табиб

 
Сырхаулык килгәндә,
Бик кирәк шул табиб.
Беренче табибны…
Күңелдә без табыйк.
 
 
Ул hәрчак сиздерә,
Кирәктә… кисәтә…
Үз күңелең, ул табиб,
Ни генә дисәктә…
 
 
Өйрәнә алып без,
Күңелне тыңласак.
Үзеңә булсада…
Битараф булмасак.
 

Кем бердәм

 
Бердәмлектә була диләр көч…
Кемнәр белән кемнәр берләшә.
Ярышларда, олы байлык өчен,
Бересеннән берсе көнләшә.
 
 
Бердәм сайлаучылар, сайланучы,
Берсе халык, берсе көтүче.,,
Халык хезмәтчесе, ул халыкны,
Көтү диеп мыскыл итүче…
 
 
Кабат кабат, нигә сайларга соң,
Бер алдаган икән инде халыкны.
Алар хәтерләтә… шулай яшәп,
Бакчасында кергән тавыкны.
 
 
Нигә кирәк әгъзә булган өчен…
Сайлансыннар, кеше булганнар.
Член булып кына йөрмәгәннәр,
Кеше өчен эше булганнар.
 
 
Авыр шул ул сайлап ала белу,
Андый хокукларың булсада.
Җиңел юлда алданулар көтә,
Читтән матур булып торсада.
 
 
Гомерлеккә нигә сайлау кирәк,
Бөтен эше, ыштан туздыру.
Бердәмлек ул халык өчен кирәк,
Халык эше сайлап уздыру…
 

Бүгенгедәй вакыт

 
Үткәннәрне күпме уйласакта,
Алар кала барыбер искечә.
Үзгәрмичә кала тормышларда,
Киләчәккә, уйлар күчмичә.
 
 
Бүгенгесе мөhим иртәгә өчен,
Иртәгәгә… булып үткәннәр…
Үткән, бүген, алда киләчәкләр,
Тезелешеп шулай киткәннәр.
 
 
Киләчәк ул була; булмый калмый,
Ләкин менә… нинди була ул.
Гамәлеңдә булган теләк булып,
Күптән… сине көтеп тора ул.
 
 
Буш теләкләр үкенечле түгел,
Алардан соң… нинди файда бар.
Үзгәрешләр өчен иң уңайлы,
Бүгенгедәй вакыт кайда бар.
 
 
Бөре булса, ярып яфыракларын,
Орлыклардан уңар игеннәр.
Киләчәкләр безгә тоелырлар,
Кайткан кебек бәхет иленнән.
 
 
Үз кулыңда кебек язмышларың,
Ул сакланса күңел түрендә…
Киләчәккә хыялларың итеп…
Язылсалар әгәр бүгенгә.
 

Нигә таллар

 
Гомер буе, таллар якын никтер,
Туган якның әллә тамгасы…
Әллә шуннан юллар алгангамы
Безгә биргән тормыш арбасы.
 
 
Таллар белән хәттә сөйләшәбез,
Сәләм көтеп, юллап сәләмнәр.
Җәйге таллар башын иеп Сөнгә,
Көзне менә тагын сәләмнәр.
 
 
Талдан үреп салган күпер кебек,
Алар тора hаман юлларда.
Туган якның матурлыгы калыр,
Сөн буенда таллар булганда.
 
 
Үз җылысы була hәр төбәкнең,
Җырлар туа атап талларга.
Сагынулар басылырлар кебек,
Карый алсаң бөдрә талларга.
 
 
Таллар өчен җәйләр уңай вакыт,
Матурларга елга буйларын…
Сәбәпләрен таба алмасамда,
Ә талларга, кайта уйларым.
 

Иң олы сүз

 
Олы сүзләр, матурлары күпме…
Иң зурысы нинди сүз микән?
Җавап эзләп шушы сорауга,
Уйлар белән мин ерак китәм.
 
 
Нидән башлана соң гомер башы,
Ничек килдек без бу җиhанга.
Нинди сүзне җиңә алмас иде,
Калган барсын бергә жыйсаңда.
 
 
Нинди сүзне иң беренче әйттең,
Кемнәр бирде йөрәк җылысын?
Догаларын кылып синең өчен,
Табар өчен юлның турысын.
 
 
Истән чыкмый торган сүзләр бармы,
Башка андый… тормыш юлында.
Кеше булсын диеп тырышучы,
Барлык килгәннәрдән кулыннан.
 
 
Бер вакытта алар синең өчен,
Үпкәләрлек сүзләр әйтмәйләр…
Күңелләрдә булсын hәрвакытта,
Изге җаннар, алар – Әңкәйләр!
 

Сафсата

 
Дөнья матур, кеше мәзәгерәк,
Картаерга бердә теләми.
Сизми кала вакыт үтүендә,
Ул турда ул бердә сөйләми.
 
 
Юмарт булам, әгәр баесам ди,
Балаларга байлык калдырам.
Намаз укыйм… пенсиягә чыккач,
Ул акчага мәчет салдырым.
 
 
Пенсиягә чыкты… намазы юк,
Ә пенсия… хәер бирерлек…
Вакыт кына hаман табылмады,
Мәчетләргә барып килерлек.
 
 
Балаларга вакыт җитмәсәдә,
Оныкларын имеш өйрәтә…
Ә кичләрен чыгып мыштым гына,
Тәмәкесен чыгып көйрәтә.
 
 
Ни әйтергә оныкларга карап,
Вәгъдәләре, кала онытылып.
Бер адымны башта атламыйча,
Бер каяда булмый омтылып.
 
 
Кеше җан иясе жир йөзендә,
Өстәп биргән Аллаh акылны.
Аңлар өчен, аера алыр өчен,
Азны, күпне, ерак, якынны.