Читать книгу: «Москва – Афон. Mosca – Athos. Moscow – Athos. Μόσχα – Άθως», страница 2

La scala

 
Baciando con la parola dei dialetti stranieri,
Dimmi, quante morti ci sono prima della felicità?
Ci ricordiamo entrambi, che in riva al mare,
Laddove le porte del Paradiso sono sempre aperte,
Sta pescando il Signore.
 
 
Ballando nelle chat, mi mantieni con la speranza,
Con un sogno del Sole, corona ed ali,
Dondolando il mito, che in riva al mare,
Laddove le porte del Paradiso sono sempre aperte,
Ci sono tanti miracoli.
 
 
Cambia il meno in più e si sciolgono
Due sei tre otto chilometri in mezzo,
Ho paura di pensare, che in riva al mare,
Laddove le porte del Paradiso sono sempre aperte,
Sarà spento il faro.
 
 
Sento il violino, ed anche tu, anche tu…
Non sono le nostre anime, in cui la Fonte si è prosciugata!
Lo sappiamo: se…, allora, in riva al mare,
Laddove le porte del Paradiso sono sempre aperte,
Accadrà lo tsunami…
 
 
Coll’Amore più tenero, anzi, ancora più tenero,
Riscaldiamo nel freddo i nostri cuori da eremiti,
E saliremo alle stelle, perché in riva al mare,
Laddove le porte del Paradiso sono sempre aperte,
Il Monte è scala…
 

20 Gennaio 2024

The stairs

 
Kissing gently with words of some foreign dialects,
Tell me, how more deaths are before happy end,
We remember it both – in that place, by the sea,
With the Paradise gates always open so wide,
God is fishing himself.
 
 
Dancing softly in chats, keep me here with hope,
With a dream of the Sun, summer crown and wings,
Sweetly swinging the myth – in that place, by the sea,
With the Paradise gates always open so wide,
Every wish will come true.
 
 
Change just minus to plus, and they’ll melt,
                                                                melt away,
All the two six three eight of kilometres between,
While I shudder to think – in that place, by the sea,
With the Paradise gates always open so wide,
The lighthouse’ll go out.
 
 
Yes, I hear the violin, and you do it as well,
Not in our souls the Saint Spring has run dry!
We both know: if…, then – in that place, by the sea,
With the Paradise gates always open so wide,
A tsunami will pass.
 
 
With the most tender love, rather more, even more,
Our grey hermit hearts will be warmed in the cold,
And we’ll rise to the stars – in that place, by the sea,
With the Paradise gates always open so wide,
Mount Athos is stairs.
 

January, 20, 2024

Η σκάλα

 
Φιλώντας με με λέξεις άλλων γλωσσών,
πες μου πόσους θανάτους έχουμε αφήσει
πριν από την ευτυχία;
Και οι δύο θυμόμαστε ότι εκεί,
δίπλα στη θάλασσα, όπου οι πύλες του Παραδείσου
είναι πάντα ανοιχτές, ο ίδιος ο Θεός ψαρεύει…
 
 
Χορεύοντας στα chat, με κρατάς πίσω με ελπίδα
και όνειρα για τον Ήλιο, το στέμμα και τα φτερά.
Αγκάλιασέ με με τον μύθο ότι εκεί, δίπλα στη θάλασσα,
όπου οι πύλες του Παραδείσου είναι πάντα ανοιχτές,
υπάρχουν πολλά θαύματα…
 
 
Αν αλλάξεις το μείον σε πλέον, τα 2-6-3-8
χιλιόμετρα μεταξύ μας θα εξαφανιστούν.
Με φοβίζει να σκεφτώ ότι εκεί, δίπλα στη θάλασσα,
όπου οι πύλες του Παραδείσου είναι πάντα ανοιχτές,
το φάρος θα σβήσει…
 

 
Ακούω το βιολί, και εσείς – αυτό σημαίνει ότι η
πνευματική Πηγή στις ψυχές μας δεν εξαντλείται επίσης!
Γνωρίζουμε ότι αν…, τότε εκεί, δίπλα στη θάλασσα,
όπου οι πύλες του Παραδείσου είναι πάντα ανοιχτές,
θα ανέβει ένα τσουνάμι…
 
 
Με αγάπη τρυφερή – ακόμα πιο τρυφερή! —
θα ζεστάνουμε τις των αναχωρητών καρδιές μας
στο κρύο και θα κινηθούμε μαζί προς τα αστέρια,
γιατί εκεί, δίπλα στη θάλασσα, όπου οι πύλες
του Παραδείσου είναι πάντα ανοιχτές,
το βουνό είναι η σκάλα…
 

20 Ιανουαρίου 2024

Два зеркала

 
Два зеркала,
влюблённые взаимно,
висят напротив —
это ли печалька?
с гвоздей сорвутся —
бросятся навстречу,
осколками,
но всё-таки коснутся
друг друга страстно,
с жаждою предсмертной,
устав мечту
откладывать
на завтра…
 

01 февраля 2024

Due specchi

 
Innamorati reciprocamente,
appesi su, di fronte l’un’ all’altro, —
tristezza da morire? – due specchi
si staccheranno subito dai chiodi,
precipitandosi all’ultimo incontro,
e si frantumeranno per l’amore,
ma attraverso dei frammenti vivi,
comunque, con la sete pre-mortale,
si toccheranno appassionatamente,
essendo stanchi qui di rimandare
il loro sogno sempre per domani.
 

01 Febbraio 2024

Two mirrors

 
Two mirrors are mutually in love,
but hanging opposite each other…
Is that so sad?
They will fall off the nails,
and, rushing for the love,
they’ll shatter, anyhow,
touching one another
through their fragments
with a death-like thirst,
so passionately,
being too much tired
of living dreams
postponed for tomorrow.
 

February 01, 2024

Δύο καθρέφτες

 
Δύο καθρέφτες,
ερωτευμένοι αμοιβαία,
κρέμονται απέναντι ο ένας στον άλλο —
είναι αυτό λυπηρό;
Και θα ξεκολλήσουν από τα καρφιά —
θα τρέξουν ο ένας προς τον άλλο,
και έστω με θραύσματα,
αλλά παρ» όλα αυτά θα ακουμπήσουν
αλλήλους παθιασμένα,
με την προθανατική δίψα,
κουρασμένοι να αναβάλλουν
το ονείρεμα
για αύριο…
 

01 Φεβρουαρίου 2024

Афонский ветер

 
Прости за ветер
солнечно-пасхальный…
Гора всё знает —
колокол разбудит
во мне живое:
таинством прицелов
шальных амуров
падаю в ладони
душой-Псалтырью,
Пастыря целуя
в мечты и в губы
гимнами надежды,
во сне совместном —
грешники, в реале —
Любви Небесной
молимся о чётках
земных свиданий…
Господи, помилуй!
 

01 февраля 2024

Il Vento di Athos

 
Perdonami, amico, per il vento
solare di domenica da Pasqua…
Il Monte Athos sa e vede tutto,
e la campana sveglierà di nuovo
il ciò che è ancora vivo dentro.
E grazie al magico mestiere —
Cupido sta scherzando con le frecce! —
mi butto nelle palme delle mani
coll’animo Salterio, baciando
i sogni e le labbra del Pastore
coll’inno della ultima speranza,
nel nostro sogno siamo peccatori,
in realtà preghiamo ogni giorno
l’Amore dello Spirito Divino
per il rosario dei teneri incontri.
Abbi pietà, Signore, per favore!
 

01 Febbraio 2024

Athos Wind

 
Forgive me for the sunny wind of Easter!
Mount Athos knows everything and all, —
the still alive in heart will be awoken
by holy bells as ultimate recall.
 
 
Thanks to the mystery of pranking Cupid’s arrows,
I’m falling with my Psalter soul in cope
into the palms of tender hands, while kissing
the Shepherd’s lips and dreams with hymns of hope.
 
 
Both sinners in the common dream of ours,
we pray to Love of Heavens for reward,
such as the rosary of earthly sunny meetings, —
Have mercy, Lord!
 

February 01, 2024

Αθωονικός άνεμος

 
Συγχώρεσέ με για τον ηλιόλουστο
ανέμο του Πάσχα!
Ο Άθως γνωρίζει τα πάντα —
ζωντανό μέσα μου θα ξυπνήσει
από τον ήχο των ιερών καμπανούλων,
που ηχούν σαν την τελευταία υπενθύμιση.
Χάρη στο γεγονός ότι ο Έρως
αστειεύεται πυροβολώντας
μυστηριώδη βέλη αγάπης,
η ψυχή μου από το Ψαλτήρι πέφτει
στις τρυφερές παλάμες, φιλώντας
χείλη και ονειρέματα του Ποιμένα
με τους ύμνους της ελπίδας.
Στο κοινό όνειρό μας,
και οι δύο είμαστε αμαρτωλοί.
Προσευχόμαστε στην Αγάπη
των Ουρανών για όπως το κομποσχοίνι
των γήινων ηλιόλουστων συναντήσεων…
Κύριε, ελέησον!
 

01 Φεβρουαρίου 2024

Mou aresis

 
В реальности,
усеянной крестами,
на сны не ставь:
в них занавес – железный,
Гора – в слезах,
мне страшно…
Mou aresis*…
Над пропастью —
спасительный молебен,
держусь за птиц,
что вырвались из клеток
тетрадочных! —
успеют ли к монахам
за воздухом? —
там дышится небесно,
но Мамочка
печалится всё чаще
и в тапочках
спускается с вершины,
 

 
встречаемся
на призрачной границе,
где, кланяясь
корабликам и рыбам,
блаженная,
сидит со мной, вздыхает:
дочь ранена —
бескрылую жалеет…
А кто ещё?..
…Будильник…
Mou aresis…
Гора – в слезах,
утопится… – те птицы
вернулись в клетки
с ворохом пророчеств…
 

02 февраля 2024

*Mou aresis (му арэсис – греческий): «Ты мне нравишься».

Mi piaci

 
La Terra ha ragione per la croce,
neanche scommettiamoci sui sogni, —
si vede la cortina ma di ferro.
Il Monte sta piangendo… Mou aresis*…
Sai, ho paura. Sopra quell’abisso
il canto ortodosso è salvante.
Sto aggrappandomi all’aquila, stasera,
scappata dalle gabbie dei quaderni,
ma forse non raggiungo mai in tempo
i monaci per prendere un poco
dell’aria, laddove si respira
l’incenso dallo stesso Paradiso.
La Mamma ogni giorno è più triste, —
peccato, le pantofole bucate! —
di notte scende giù dal Monte Athos —
l’incontro viene sempre al confine,
s’inchina alle navi ed ai pesci,
Beata Lei, si siede e sospira
al mio fianco – figlia, sei ferita!
pietà di te rimasta senza ali! —
Chi altro? No, diciamolo in faccia:
Mi piaci tu… La sveglia… Mou aresis…
Il Monte sta piangendo, si affoga —
quell’aquila da gabbie dei quaderni
mai tornerà con buone profezie…
 

02 Febbraio 2024

*Mou aresis (gr.) = Tu mi piaci.

I like you

 
Reality – again —
is full of crosses.
Don’t bet on dreams —
they have an iron curtain.
The Mount bursts in tears,
and I’m scared.
Let’s face the truth —
I like you… Mou aresis*…
Above abyss,
the Elders’ chant’s salvation.
I’m holding on
to those birds, which dare
escape from jail
of cages in my notes,
to reach the monks
in time to get some air,
that one of Paradise,
the common air there,
while Mummy’s
getting sadder every day…
At night,
She goes down, wearing slippers,
we meet each other
on the phantom border,
and, bowing at ships,
and fish, and others,
the Blessed sits,
still sighing – daughter’s wounded! —
 

 
She pities me,
the wingless one. Who else?..
…The clock alarm…
I like you… Mou aresis…
The Mount bursts in tears
and will be drowned,
since those birds,
returning to the cages,
have brought
a sack of prophecies, my darling…
 

February 02, 2024

*Mou aresis (gr.) = I like you.

Μου αρέσεις

 
Σε μια πραγματικότητα
γεμάτη σταυρούς,
μη βασίζεσαι στα όνειρα:
εκεί το σιδηρούν
παραπέτασμα είναι,
το Oρος είναι δακρυσμένο,
με φοβίζει… Μου αρέσεις…
Η προσευχή των πρεσβυτέρων
πάνω από το βράχο
ακούγεται σαν σωτηρία.
Κρατιέμαι από πουλιά που
ξεφύγαν από τα κλουβιά
των τετραδιακών!
Δεν ξέρω αν θα προλάβουν
να φτάσουν εγκαίρως στους
μοναχούς για να πάρουν αέρα; —
Στο Άγιο Oρος όλοι
αναπνέουν τον ουρανό,
αλλά η Μαμά ανησυχεί όλο
και περισσότερο και κατεβαίνει
φορώντας παντόφλες
από την κορυφή. Συναντιόμαστε
στο φανταστικό σύνορο,
όπου, υποκλινόμενοι στις βάρκες
και στα ψάρια, η Ευλογημένη
κάθεται μαζί μου, αναστενάζει:
η θυγάτηρ τραυματίστηκε —
λυπάται που έγινα άπτερη…
Και ποιοί άλλοι;
 

 
…Ξυπνητήρι… Μου αρέσεις…
Tο Άγιο Oρος θα πνιγεί
στα δάκρυά του… —
αυτά τα πουλιά επέστρεψαν
στα κλουβιά με ένα σακίδιο
γεμάτο προφητείες…
 

02 Φεβρουαρίου 2024

Мост марта

 
от Начала Начал
предначертан путь Завтра:
перекрёстки туманных миров
Говарда
Лав-
Крафта,
даты дворцовых пиров,
звездочётов-волхвов
карта,
восхождений спираль,
постановки на сцене
театра,
совместимость имён,
однозначность знамён,
очерёдность времён,
месть
марта, —
мой апрель в твой февраль
нагло вторгся – завис
на холсте чёрно-белом,
а я – цветочная!
юная!
дерзкая!
ведьма?!
круг – мелом!
за чертой —
пустота – красота?
в переплёт —
чушь несусветная! —
полон любви —
хватит на всех! —
мой кораблик бумажный
средь льдин! —
кружит один —
грех! —
боль офсетная
зельем вскипает
и булькает,
рвётся наружу —
ожог в стужу!
ох, ух! —
мозг глух,
вместе с бабульками
точат ножи
разума миражи
пересудочно:
веком просрочен! —
в роман опоздала —
на все 100! —
вокзалов,
знаковых и не очень,
а люблю —
незабудочно!
скажи?
но ты —
тень —
в тишь,
тонешь – молчишь…
зри – зрей!
нет якорей
в матрице пятницы! —
явь пятится
в сон ниш,
рыцарь – под панцирь
привычной норы,
лишь
звезда
над вершиной Горы
падает снова с небес —
да!
наперекор …!
в разрез…!
сердцем – в сачок! —
к тебе! —
пустячок?!
ждёт
не собранный рюкзачок:
с кем прочь?
в день?
в ночь?
обручены?
обречены
след в след?
в плен?
в плед?
сжался билет,
тщетно старание —
Вселенская вотчина
вдоль-поперёк
на машинке
крест-накрест
прострочена
Богом заранее!
воздух в прогнозах
морозно-мимозен —
зима озабочена! —
в метель —
наотмашь, с петель,
слетела
обиды пощёчина —
Творец не серьёзен? —
свыше хранимые,
девочки – хрупкие,
слишком ранимые!
вёсен в заначке – пятак,
а снег – коматозен!
впрочем, нет-нет,
не так! —
с правом на вето:
тьме – свет!
курс – в лето!
за борт Галактик —
печаль!
я – остров сокровищ,
причаль!
 

 
от Начала Начал
предначертан путь Завтра:
перекрёстки туманных миров
Говарда
Лав-
Крафта,
даты дворцовых пиров,
звездочётов-волхвов
карта,
восхождений спираль,
постановки
на сцене
театра,
совместимость имён,
однозначность знамён,
очерёдность времён,
мой апрель,
твой февраль,
месть? (нет, зачёркнуто),
мост
марта…
 

04.02.2024

4 февраля 2024

Il ponte di Marzo

 
Dall’Inizio dell’Inizio
è destinato il cammino di ogni Domani:
il crocevia dei mondi nebbiosi di Howard Love-Craft,
le date delle feste di palazzo,
la mappa degli astrologi-magi,
lo spirale di salite,
gli spettacoli sul palco del teatro,
la compatibilità dei nomi,
l’univocità dello stendardo della vittoria,
l’ordine dei tempi,
la vendetta di Marzo.
Il mio Aprile ha sfacciatamente invaso il tuo Febbraio
ed appeso su una tela in bianco e nero,
mentre sono un fiore! giovane! impudente!
strega?!
Fai un cerchio col gesso!
Il vuoto oltre la linea è bellezza?
Totale assurdità in rilegatura!
Piena d’amore, abbastanza per tutti,
la mia barchetta di carta tra i banchi di ghiaccio
sta galleggiando da sola, – peccato!
Il dolore del libro non colorato
ribolle, gorgogliando come veleno,
e sta per uscire fuori, —
una bruciatura al freddo!
Oh, eh! – il cervello è sordo,
i miraggi della mente, insieme alle nonne,
stanno affilando i coltelli delle giudizioni:
è passato un secolo dopo la data di scadenza! —
sono in ritardo per il nostro romanzo
al 100% delle stazioni ferroviarie,
iconiche e non tanto significative,
ma ti amo da non ti scordar di me! —
sei d’accordo,
l’ombra che si sta annegando nel silenzio? —
sei zitto?
Allora, guarda e vedi! —
non ci sono ancore nella matrice del Venerdì, —
la realtà si ritira nel sonno delle nicchie,
il cavaliere – sotto il guscio del buco familiare,
la stella sopra la cima del Monte Athos
è caduta di nuovo dal cielo, —
sì, al contrario, nonostante…, malgrado…!
il mio cuore nella tua rete per le farfalle
è niente?!
Il mio sacco sta finora vuoto in attesa:
con chi?
nel giorno o di notte? impegnati
o condannati a girare uno dopo l’altro?
nella cattura? sotto la coperta?
è sgualcito il mio biglietto dagli sforzi inutili, —
l’Universo
è stato cucito in anticipo
dal Signore, croce per croce,
su una macchina da scrivere!
Secondo le previsioni,
si aspetta l’aria gelida ma di mimosa,
l’inverno è arrivato al punto morto! —
un manrovescio nella tempesta di neve,
lo schiaffo in faccia volò via dai cardini, —
il Creatore sta scherzando? —
le ragazze sorvegliate dal Cielo
sono fragili e troppo vulnerabili! —
ci sono poche primavere nella scorta,
mentre la neve gira già in coma,
però… facciamo l’altro!
Col potere di veto:
La luce alle tenebre!
La direzione verso l’estate!
La tristezza va gettata via dalla nave delle Galassie!
Sono un’isola del tesoro, attraccami!
Dall’Inizio dell’Inizio
è destinato il cammino di ogni Domani:
il crocevia dei mondi nebbiosi di Howard Love-Craft,
le date delle feste di palazzo,
la mappa degli astrologi-magi,
lo spirale di salite,
gli spettacoli sul palco del teatro,
la compatibilità dei nomi,
l’univocità dello stendardo della vittoria,
l’ordine dei tempi,
il mio Aprile, il tuo Febbraio,
vendetta di Marzo?
no, è barrato, allora
il ponte…
 

04.02.2024

4 Febbraio 2024

The Bridge of March

 
From the Beginning of the true Beginning,
the path of one’s Tomorrow is set,
as well as Misty Worlds of Howard Love-Craft,
as dates of palace feasts, the magi maps,
the spiral of ascension, each performance
on stage in theater, compatible surnames,
unambiguity of banners, flags, the order
of days and times, revenge of March, and more
your February, brazenly marched through
on canvas, black and white, by blooming April!
I’m a flower, so young, impudent… witch?!
Here is the chalk to circle a protection.
In binding – utter nonsense! – full of love,
enough for everyone, my paper boat’s sailing
among the ice, alone, and that’s a sin! —
You think the emptiness beyond the line is beauty?
Offset book’s pain boils, burning in the cold,
it’s bursting out, bubbling like a poison!
The knives of talks are sharpened by deaf brain,
illusions of my mind and judging grannies:
– A century of overdue! – I’m late…
one hundred one per cent of railway stations,
both too iconic and not so much at all, —
that deadly late to our love-story…
But still I love you – as forget-me-nots! —
Admit it, hiding shadow in silence,
you, drowning and mute, just look and see:
there are no anchors more in Friday matrix.
 

 
The cozy hole’s a shelter for the knight,
reality retreats in sleeping niches,
the star above the Mountain fell down —
again, against and breaking laws! – a trifle?! —
Your net for butterflies has catched my heart, enjoy!
My empty sack awaits: away with whom or how?
engaged or doomed to follow the trail?
to day? to night? or captured? under blanket?
The ticket’s shrunken – efforts were in vain.
The Universe was stitched crosswise beforehand
on a typewriter, fiction like, by God.
They forecast frosty air of mimosa, —
The winter is preoccupied, – dead end.
The slap of insult in the face of blizzard
flew off its hinges. Guarded from above,
too vulnerable, girls are so fragile!
Is the Creator kidding? – What is left
of spring in stash? The snow got a coma.
I’ll use my veto power – dark times! —
Turn on the lights! I’m heading for the summer.
Let’s overboard the sadness from the ship
of Galaxies! I am a treasure island,
so moor your Universe, since from the true Beginning,
the path of one’s Tomorrow is set,
as well as Misty Worlds of Howard Love-Craft,
as dates of palace feasts, the magi maps,
the spiral of ascension, each performance
on stage in theater, compatible surnames,
unambiguity of banners, flags, the order
of days and times, each step as well as each
my April and your February, even
revenge of March? – no, crossed out, so
it means the bridge…
 

04.02.2024

Febbruary 04, 2024

Γέφυρα του Μάρτη

 
Από την Αρχή της αληθινής Αρχής,
περιγράφεται η πορεία προς το Αύριο.
Ως οι ομιχλώδεις Κόσμοι
του Howard
Love-
craft,
οι ημερομηνίες των
γιορτών του παλατιού,
αστρικοί χάρτες
των μάγων,
η σπειροειδής ανάβαση,
οι παραστάσεις στη σκηνή
του θεάτρου,
η συμβατότητα των ονομάτων,
η σαφήνεια των πανό,
η σειρά των ημερών και του χρόνου,
η εκδίκηση
του Μαρτίου —
Ο ανθισμένος μου Απρίλης
εισέβαλε θρασύτατα
στον Φλεβάρη σου
και κρεμάστηκε στον
ασπρόμαυρο καμβά.
Και είμαι κορίτσι λουλουδάτο!
Νεαρή!
Τολμηρά!
Μάγισσα;
Εδώ είναι κάποια κιμωλία
για να σχεδιάσετε έναν
προστατευτικό κύκλο.
Στα βιβλία εκδίδονται
απόλυτες ανοησίες!
Γεμάτο αγάπη,
που είναι αρκετό για όλους,
το χάρτινο σκάφος
μου επιπλέει
ανάμεσα στον πάγο, μόνο του,
και είναι αμαρτία.
Πιστεύετε ότι το κενό
πέρα από τη γραμμή είναι ομορφιά;
Ο πόνος ενός αναβληθέντος
βιβλίου βράζει,
καίει στο κρύο,
εκρήγνυται,
αναβλύζει σαν δηλητήριο!
Τα μυαλά μαζί με τις γιαγιάδες
που κάθονται στο
παγκάκι ακονίζουν μαχαίρια
με αποδοκιμασία: —
ημερομηνία λήξης έληξε
έναν αιώνα πριν! —
Άργησα…
Έχω αργήσει κατά εκατόν
ένα τοις εκατό
σε σταθμούς εμβληματικούς
και μη, για να μπω
στην ιστορία της αγάπης μας.
Αλλά σε αγαπώ ακόμα —
τόσο που ποτέ
δεν θα με ξεχάσεις! —
Παραδέξου ότι είσαι μια σκιά,
που κρύβεται στη σιωπή —
Κοίτα τα και θα δεις:
δεν υπάρχουν άλλες άγκυρες
στη Matrix της Παρασκευής.
Μια ζεστή τρύπα είναι
ένα καταφύγιο για έναν ιππότη.
Η πραγματικότητα
υποχωρεί σε γωνίες ύπνου,
το αστέρι πάνω
από το βουνό έχει πέσει —
και πάλι, ενάντια στους
νόμους και παρά τους! —
Για σένα αυτό είναι μηδέν;! —
Το δίχτυ πεταλούδας
σας έχει πιάσει
την καρδιά μου, Απολαύστε!
Το κενό σακίδιο μου περιμένει:
να φύγει με ποιον και πώς;
Θα είμαστε
αρραβωνιασμένοι
ή καταδικασμένοι
να ακολουθούμε ο ένας
τον άλλον βήμα βήμα;
Το απόγευμα;
Τη νύχτα;
Ή σε αιχμαλωσία;
Κάτω από τα σκεπάσματα;
Το εισιτήριο τσαλακώθηκε —
οι προσπάθειες ήταν μάταιες.
Ο Θεός εκ των προτέρων
έγραψε το Σύμπαν σταυρούς
μαζί και απέναντι
με γραφομηχανή.
Προβλέπουν τον παγωμένο
αέρα της μιμόζας, —
ο χειμώνας αδιέξοδο —
είναι σοκαρισμένος εξαιτίας αυτού.
Από την προσβολή,
το χαστούκι βγήκε
από τους μεντεσέδες
στο πρόσωπο της χιονοθύελλας.
Προστατευμένα από ψηλά,
πολύ ευάλωτα, τα κορίτσια είναι
τόσο εύθραυστα!
Αστειεύεται ο Πλάστης του Σύμπαντος; —
Στη μυστική μου κρυψώνα έχουν
απομείνει λίγες άνοιξες.
Ο χειμώνας έχει φτάσει σε αδιέξοδο.
Είναι σε κατάσταση σοκ.
Σε σκοτεινούς καιρούς,
χρησιμοποιώ το δικαίωμα βέτο μου! —
Ας ανάψουμε το φως στο σκοτάδι!
Πάω για το καλοκαίρι.
Ας πετάξουμε τη λύπη
από το πλοίο του Γαλαξία!
Είμαι ένα νησί θησαυρού,
ορμίσου δίπλα μου!
Εξάλλου,
από την αρχή της αληθινής Αρχής,
περιγράφεται η πορεία προς το Αύριο.
Ως είναι οι ομιχλώδεις Κόσμοι
του Howard
Love-
craft,
οι ημερομηνίες των
γιορτών του παλατιού,
αστρικοί χάρτες
των μάγων,
η σπειροειδής ανάβαση,
οι παραστάσεις στη σκηνή
του θεάτρου,
η συμβατότητα των ονομάτων,
η σαφήνεια των πανό,
η σειρά των ημερών και του χρόνου,
κάθε βήμα,
όπως o Απρίλιος μου
και ο Φεβρουάριος σας,
ακόμη και εκδίκηση
του Μαρτίου;
– όχι, τη γέφυρα…
 

01 Φεβρουαρίου 2024

Солнце и Луна

 
Время – сближений родных вибраций,
Ладан Афонский – пыльцой на строчки,
Солнце за кадром – любви причастье,
Лайком цепляет Луну за душу! —
 
 
Стимул – улыбкам, мечтам и танцам,
Жадно держаться в ночи за повод,
Звёзды меж нами дрожат от страха
Рухнуть! – так сильно Луна скучает!
 
 
Саван сугробов смешон надеждам! —
Нежность цветами из снов – наружу,
Гору сдвигает молитв цунами —
В губы целует Луну царь-Солнце!
 

15 февраля 2024