Өтерләр юк йөрәк тибешендә

«Сөю – ләззәт, сөю – газап…»

 
Сөю – ләззәт, сөю – газап!
Ә шигърият? –
Ләззәттән дә, газаптан да
Авыррак.
 
 
Иҗат – ләззәт, иҗат – газап.
Ә мәхәббәт? –
Үзе ләззәт, үзе тылсым,
Үзе хәят!
 
 
Сөю – ләззәт, сөю – газап,
Сөю – иҗат!
Тылсымнарын белсәң генә
Ит иҗтиһат!
 

2007

УТ – СУ ЧИГЕ

 
Мин…
Синең яратуыңнан
Кабындым ла мин.
Мин әле янганга гына
Янасың ла син.
 
 
Син…
Әгәр дә сүнә калсаң,
Мин дә сүнәрмен.
Ялгызлык салкынына да,
Бәлки, күнәрмен.
 
 
Син
Ышандырган идең бит,
Яшәү – ут, диеп.
Сиңа – минсез, миңа синсез
Яшәү юк, диеп…
 
 
Син
Инде ышандыр мине,
Утны ут түгел диген!
Мәхәббәттә табып булмый
Ут белән суның чиген…
 

2009

УЕНДЫР ЛА…

 
Килгәнсең, әй, көткәнсеңдер,
Карап кайтыр юлыма.
Гөлчәчәкләр тоткансыңдыр
Миңа сузар кулыңа.
 
 
Көткәнсең, әй, зарыгып ла,
Өмет кайтыр дигәндер.
Минут-сәгать узулары
Йөрәгеңә тигәндер.
 
 
Һәм син башың түбән иеп
Китеп баргансың инде.
Андый мизгелләр минем дә
Башкайларымны иде.
 
 
Көткәндә атмады таңы,
Кояш чыкмады балкып.
Төн буена ай йөзеннән
Түгелде генә салкын.
 
 
Көткәндә килмәде сөю,
Көтмәгәндә ташыды.
Ала алмадым берничек
Мәхәббәттән башымны.
 
 
Югалттым башны-йөрәкне,
Үз-үземне югалттым.
Табармын, табармын диеп,
Үз-үземне юаттым…
 
 
Табарсың, бу мәхшәр дөнья
Бутала гына бара.
Актан – кара, карадан акны
Аерып алып кара…
 
 
Күге – соры. Суы – соры,
Ае – соры, Кояшы…
Әй дөнья, шулайлар итеп,
Җангынамны кыймачы!
 
 
Ул килгән, мин килмәгәнмен.
Ул белгән, мин ник белмим?
Ул мәхәббәтеннән мәҗнүн,
Ә мин нишләпләр йөрим?
 
 
Шашып яратасы килә! –
Кем кирәк бу җаныма?
Боерык бирәлми санга җан,
Җан бирәлми санына…
 
 
Һәм мин тагын килми калам
Мәхәббәт каршысына.
Табаннарым басып тора
Газапның камчысына.
 
 
Килгәнсең җәй уртасында, –
Бер чәчәк таҗы юкмы?
Яфрак-телләр әйтеп тора:
«Өмет итәсең юкны.
 
 
Әгәр ул чынлап яратса,
Җәйдә гөлсез киләме?
Ул синең нинди чәчәкләр
Сөйгәнеңне беләме?
 
 
Белми, теләми белергә
Җаның нидән эрүен.
Җаныңны эретә алмагач,
Никләр кирәк йөрүе?
 
 
Ник «яратам» диюләре,
Кочкан-үпкән булулар?
Ышанмаган килеш кенә,
Кочагына тулулар…
 
 
Сусаганда су бирмәгәч,
Ут якмагач җаныңа,
Кочак-кочак гөлләр тотып,
Бер килмәгәч таңыңа…
 
 
Нигә инде «соңдыр» дию?
Мәхәббәт соңламый ул!
Гомер фасыллары дигән
Сүзне дә аңламый ул.
 
 
Хәтта гомер көзендә дә
Мәхәббәт – алсу чәчәк!
Гомернең соңгы мизгеле
Җитсә дә, ул киләчәк!»
 
 
Ә син чәчәксез килгәнсең,
Ярый, мин килмәгәнмен.
Мәхәббәт гөлсез дә була,
Дигәнгә күнмәгәнмен.
 
 
Бары шуңа зәңгәр күктән
Ява йолдыз чәчәге.
Җанны эретер сөюнең
Беләм бер киләчәген.
 
 
Җир – чәчәкләр патшалыгы! –
Гомер буе өзсәң дә,
Һәрбер көн өчен яңасы
Булыр иде кесәңдә.
 
 
Бер ромашка йә күкчәчәк,
Гөлбадраннан алтын шар,
Көзнең дә үз матурлыгы, –
Хуш исле зәгъфраны бар.
 
 
Юк, син мине яратмыйсың, –
Килмә, әйтмә бер сүз дә!
Хыялсыз кеше бу җирдә
Мәхәббәтсез дә түзә.
 
 
Гөлләр арасында калыйм
Төсле хыяллар белән.
Гөлсез, төссез бу дөньяның
Кирәкмәгәнен беләм.
 

2009

ҖАННЫ ЧӨЯ

 
Мин җиргә түбән төшкәнмен,
Ә гавам карый күккә.
Шундый да тирән төшкәнмен,
Терәлгәнмен иң төпкә.
 
 
Ә кеше кошка кызыга –
Очканга, канатлыга.
Мин исә иярә алмыйм
Җәяүлегә, атлыга.
 
 
Мин төшкән тирәнлек, беләм, –
Халкым йөзгән тирәнлек.
Җанны батырыйммы әллә,
Хакыйкатькә керәм дип?..
 
 
Ә халык дигәнең гали, –
Җанын җибәрми төпкә,
Үзе батса бата, әмма
Җанын ул чөя күккә!
 

2009

Ә КАР ЯВА…

 
Күк түшәге тишелгәндер, ахры, –
Түгелә дә түгелә кар, кар, кар.
Вата-кыра кар тауларын сөрә,
Урам караучылар елый зар:
«Тишелгәндер, тәки тишелгәндер,
Туктап торыр иде югыйсә.
Теләп, көтеп алган кармы шулай
Бер уйламый һаман юл кисә?»
 
 
Тракторлар ыгы-зыгы килеп
Өеп киткән була тагын да.
Ә кар ява тутырып ак ярларны,
Дөнья уйга баткан чагында.
 
 
Әй көрәшә кеше шул кар белән,
Ә ул берөзлексез түгелә.
Күпме тырышса да, кеше аны
Кире кайтаралмый күгенә…
 
 
Ә тиздән яз! Ярлар ничек чыдар? –
Көрәп ташлап булмый ташкынны.
Буаларны тотып калмак булып,
Тракторлар тагы мәш килер.
 
 
Ә су юлын табар, табар, табар! –
Шартлап сынар бозлар буада.
Гамьсез генә коела күк карлар,
Ә нинди көч шушы сүзсез генә
Изелеп, сөрелеп, себереп, туздырылып
Һәм тапталып яткан карларда!
 

2009

Я-РА-А-ТА-А-М!

 
Яратам, диясе килә,
Ә белмим, яратаммы?
Әйтелергә тиеш ул сүз
Нәкъ сиңа каратамы?
 
 
Синме минем күңелемнең
Күгендә якты йолдыз?
Соң тамчыгача җанымда
Эреп бетәлгәнме боз?
 
 
Мәңгелек бозны эретер
Ялкын бармы җаныңда?
Мине күккә күтәрерлек
Канатларың тагын да?
 
 
Синдә бармы шундый дәрман,
Мине айга чөярлек?
Мин теләгән җир гөлләрен
Алларыма өярлек?
 
 
Җаныңда бармы тирәнлек,
Колач җәеп йөзәрлек?
Нечкә хисләрнең зыңлавын
Ишетерлек, сизәрлек?
 
 
Җаның җирме, җаның җырмы?
Ә күңелең җиһанмы?
«Яратам!» – дип әйтә алмыйм,
Мин шуларга ышанмый!
 
 
Каян табарга бәхетне? –
Бәхет, бәлки, күктәдер?
Җирнең гөнаһлы затына
Бу таләпләр күп тәдер…
 
 
Җан буйсынмый аякларга,
Аяклар – канатларга…
Ышанырга тиеш кеше
Иңендә канат барга.
 
 
Җиде кат җирне һәм күкне
Иңләргә тиеш җаны.
Бары шунда үзенә тиң
Яр таныячак аны…
 
 
«Яратам!» – дип оран салдым, –
«Бу – кайтаваз», – дисеңме?
Йолдызлар тезелеп язды
Күктә синең исемне…
 
 
Күк тә, җир дә аңладылар
Җанымдагы хисемне!
 

2009

КИСӘТҮ

 
Әллә син – яр,
Мин – ташкын?
Аһ, җанымны
Ник ачтым!
 

 
Мин сине элекке кебек
Ашкынып көтмим.
Мәхәббәт ялкыны инде
Җанымны өтми.
 
 
Мин сине элекке кебек,
Юк, көтмим инде,
Чөнки җаныма нидәндер
Шикләнү иңде.
 
 
Язы килде мәхәббәтнең
Сап-сары көздә.
Миңа калса, бу мәхәббәт
Бары тик сүздә.
 
 
Ташкыннар да чын түгелдер,
Дәшми сандугач.
Күңелдә әллә нинди шом,
Кош сайрамагач.
 
 
Аһ, умырзая чәчәге,
Аумачы, тукта!
Мине шушы халәтемдә,
Әйт, ни соң тота?
 
 
Ташкын әгәр ярсу булса
Җимерә ярны!
Ярлардан чыгарлык ярсу
Җаныңда бармы?
 
 
Мине ияртерлек ташкын
Һәм… көчле агым
Кирәк миңа, минем җаным
Ташыган чагым.
 
 
Мине көтмәгәнсең лә син,
Сагындым, димә!
Янып бетәсең килмәсә,
Син миңа тимә!
 

2009

ТӘКЪДИМ

 
– Әгәр дә тәкъдим ясасам,
Син миңа чыгасыңмы?
– Аңламыйсың, шул адымнан
Ярыңнан чыгасыңны.
 
 
Бер ташыгач, кире кайтып,
Дулкыннар тынган инде.
Дөньяң үтә күренмәле,
Болганган, тонган инде.
 
 
Көзге ташуларга синең
Чыдый алырмы җаның?
Хәтереңнән үткәр әле
Көзге ташулар санын! –
 
 
Андый хәлнең булганы юк?
Мин дә тәү тапкыр татыйм.
Мин моны бөре-йөрәкнең
Алдануы дип таныйм.
 
 
Әгәр дә тәкъдим ясасаң…
Нинди тәкъдим ул, кемгә?
Алай да күчмәс дип уйлыйм
Кояш төнгә, ай – көнгә.
 
 
Йолдызлар да төшмәс җиргә,
Сибелер кар-йолдызлар.
Ак карларны шыгырдатып,
Һаман йөрерләр парлар.
 
 
Без һаман ялгыз йөрербез,
Безне ай һаман жәлләр.
«Әгәр-мәгәр» – диеп торгач,
Шундый була ул хәлләр.
 
 
Мин дә икеләнеп калдым,
Әгәр мин кире каксам?
Вакыт ярган эздән генә
Һаман бер көйгә аксам…
 
 
Никләр юкны сөйләдем, дип
Үкенерсең үзең дә.
Шундый-шундый уйларны тик
Укып торам күзеңдә.
 
 
Кирәкми, тәкъдим ясама! –
Һәм мин дә кире какмыйм.
Көз фасылы шашкан диеп,
Вакыт кирегә акмый.
 
 
Тик барыбер кулларыңа
Тотып кып-кызыл гөлне,
Син тезлән дә алларыма,
Яса шул тәкъдимеңне!
 
 
Тылсым! Кайтардың яшьлеккә! –
Анда син юк, нишләдең?
«Риза!» – дип авызны ачкач,
Мин телемне тешләдем.
 
 
Алтмышыма кайтар мине! –
Адаштырма язларда!
Риза! Риза! Коенырга
Көзге ташкын-назларда!
 
 
Кулларыңа ал кулымны, –
Әйт карап күзләремә:
«Синсез миңа авыр!» – диген, –
Ышанам сүзләреңә.
 
 
Алтын-көмешләр дә бирмә,
Вәгъдә бүләге итеп.
Җылы шәл сал иңнәремә,
Ярый, чигүле читек…
 
 
Һәм… капма-каршы утырып,
Чәй эчик – нинди ләззәт!
Ташкыны кирәкми көзнең,
Бирсен тамчылап, азлап.
 
 
Күзләреңдә җылы караш,
Телеңдә җылы сүзләр.
Һәр көн мине иркәләсен, –
Тагы ни кирәк, юләр!
 
 
Әй күктән өзелгән күңел!
Күкләрдә йөреттең шул.
Чынлыкта түгел, җанымны
Хыялда эреттең шул!
 

2009

УЧАК САЛКЫНЫ

 
Салкын. Синең хакта уйлар
Җылытырмы, дисәм,
Суверен җил өй эчендә
Бертуктамый исә…
 
 
Күлмәк эченә дә керә,
Керә юрган астына.
Тукталып тормый керәчәк,
Син җаныңны ач кына.
 
 
Җил кермәсә дә, җанымда
Зәмһәрир кыш уртасы.
Әллә инде бу уенны
Чынлап та туктатасы?
 
 
Ни өемә, ни җаныма
Яз китерә алмасаң.
Үзең киткәч тә, өемдә
Яз җилләре калмаса,
Ике уй бәрелгән чакта,
Чакмадай кабынмаса,
Сине миңа китерердәй
Тылсымы табылмаса,
Өйдәге салкынны гына
Ачуланырга кала.
Булган булса, мәхәббәтне
Салкын тарта да ала…
Минем өйдәге суверен
Җил таратыр дөньяга,
Мәхәббәтнең учакларын
Һаман шул җилләр яга.
Февраль. Ап-ак кар өстендә
Учаклар дөрләп яна.
«Җанымны җылытыгыз!» – дип,
Якын киләм, дивана…
 
 
Учаклардан килгән салкын
Җанымны өтеп ала…
Син – мираж, учаклары да
Бары уемда яна…
 

2009

ТЕЛӘК

 
Инде менә икенче көн
Телефон тора өнсез.
Минем күңелдә кояш юк,
Яшимен хәтта төнсез…
 
 
Инде, ай-һай, икенче төн
Ай качып йөри миннән.
Хәтта җилләре китерми
Ялгыш бер хәбәр синнән.
 
 
Инде, аһ, икенче төнне
Күзләргә керми йокы.
Телефон эндәшми һаман,
Хет син чәчеңне йолкы…
 
 
Хәтта кайтавазлар үлгән,
Сиңа җитмиләр барып.
Җаннар шундый ераклашкан –
Сүнәләр, ахры, арып…
 
 
Икенче көн, икенче төн,
Инде мин дә икенче.
Бу миндә сөюсез халәт, –
Булса икән үткенче!
 
 
Дәш кенә, кояш чыгачак!
Чыгачак ай тәгәрәп!
Бары синең белән генә
Минем дөньям түгәрәк!
 

2009

СИН КИЛМӘГӘЧ…

 
Син миңа дәшмәгән көнне
Беләсеңме ни була? –
Дөньяның җаны өши дә,
Җанга ап-ак кыш тула.
 
 
Син дәшмәсәң тагын бер көн,
Салкын җиле кузгала.
Күңел мөлдерәмә тула
Һәм… әйләнә бозга да.
 
 
Дәшмәвеңә өченче көн,
Беләсеңме нинди хәл? –
Җанда язгы ташкын ясап
Агып киткән йөрәк жәл…
 
 
Дәшмәвеңә дүртенче көн, –
Минсез калуыңа күн!
 

2008

СИН ДӘШМӘСӘҢ…

 
Нигә бүген эндәшмәдең? –
Дәшмәдең: «Нихәл?» – диеп.
Күрәсеңме, үләннәрнең
Ауганын кара көеп?
 
 
Син бүген нигә дәшмәдең? –
Дәшмәдең: «Киләм», – диеп.
Җилләр гөлләр өстенә дә
Карларны киткән өеп…
 
 
Син бүген дә эндәшмәсәң,
Белмим, ниләр эшләргә?
Күңел гөлләрен сындырып,
Карлар тора төшәргә…
 

2008

ВУЛКАННАР ДА ЕЛЫЙ

 
Әйтәсем килә –
Әйталмыйм, –
Тота мине горурлык.
Әйтер сүзем
Шундый юкса,
Баш июгә торырлык.
 
 
Әйтү түгел,
Бар дөньяга
Кычкырырга телимен,
Тик ачкан авызны каплап,
Тешләп куям телемне.
 
 
Бикләнгән хисләр
Богауда.
Авыр иде болай да…
Тамар яшем эчкә йотып
Ялварамын Ходайга:
Ярлыкагыл халәтемне,
Тәмугмы бу? Оҗмахмы?
Барыбер ут, яныйм диеп
Кочмакчымын кояшны!
 
 
Миннән көлә-көлә генә,
Кояш яктыра бара.
Янганга да, сүнгәнгә дә
Юкмыни соң бер чара?!
 
 
Мин түгел,
Сүнә вулканнар,
Агызып утлы яшен.
Көтмәгәндә яшь кенә кыз
Сорады миннән яшем.
 
 
Халәтемне
Тоемлады:
Вулканнар эчтә яши.
Сөртмә тамган яшьләремне, –
Миндә вулкан күз яше!
 

2008

ҖАННЫ КАБЫЗУ ӨЧЕН

 
Киләм диеп,
Инде тагын,
Тагы да вәгъдә иттең.
Ә мин көттем,
Һәм әле дә
Биге ачык ишекнең.
 
 
Ишек түгел,
Күңел ачык, –
Көтә бит ул мәхәббәт.
Көткәне әгәр килмәсә,
Тагы ала җәрәхәт.
 
 
Тагын, тагын
Вәгъдә биреп
Килмәвеңнең ни сере?
Җанымда,
Шәмнәр шикелле,
Мәхәббәт назым эри.
 
 
Һәм ул сүнгәч,
Әгәр килсәң,
Җаныңны ягу кирәк.
Әгәр дә кабынсын дисәң
Янып сүрелгән йөрәк…
 

2008

САГЫНУ ТҮГЕЛ

 
«Сагындырдың», – дисең дә син,
Ышандырмый сүзләрең.
Күргәнем бар ниндилеген
Сагыш тулы күзләрнең…
 
 
«Сагындырдың», – дисең дә син,
Юк сагыныр чаралар.
«Килим дисәң», – каршылык юк,
Кул биреме аралар.
 
 
Сагыну – олы хикмәт ул,
Сагыну – җан тартылу,
Олы хисләрдән тулышып,
Җаның күккә артылу.
 
 
«Сагыну»ның тамыры – «сак», –
Җан сагындамы җаның?
Сүз – хикмәт, әйтер алдыннан
Бераз уйлыйлар аны…
 
 
Акылны йөрәк җиңгәндә, –
Дөнья юләрләнгәндә…
Ярылды минем җаным,
Һәм саркып тора каны…
 
 
Мондый чакта юатырга
Башка беркем кирәкми,
Учларыңа кыскан килеш
Киткәнсең бит йөрәкне…
 
 
«Сагындырдың» дигән булып,
Нигә качып йөрергә?!
Учларыңны ачарга да
Кирәк иде күрергә…
 
 
Сагыну шундый була ул,
Аңлатмый аны сүзләр.
Сагынуны бер сүзсез дә
Әйтеп торалар күзләр.
 

2008

ҮЗ-ҮЗЕҢНЕ ЮАТУ

 
Мин сине көтеп утырдым, –
Ник килмәдең, ай-яй-яй…
Киләм диеп, вәгъдә биреп
Алдаламыйлар алай.
 
 
Мин, сине көтеп, чәй куйдым,
Эчәрбез, дип, бергәләп.
Ник кенә йөргәнсеңдер шул
Юри генә кергәләп?
 
 
Өмет сүнде, чәй суынды, –
Юк, эчмим салкын чәйне.
Ярый әле, сине көтеп
Уздырмаганмын җәйне.
 
 
Дәшкән булыйм, ни эшләр дип,
Тарткалап карыйсыңмы?
Уйный-уйный чәчләреңне
Һаман да тарыйсыңмы?
 
 
Алар күптән агарган шул, –
Яшь бара, ни хәл итик.
Әйдә инде, дөньясыннан
Шул килеш кенә китик.
 
 
Көзен агачның яфрагы
Кәүсәсенә ябышмый.
Дөнья шундый: күпләр китә,
Фанилыкта кавышмый.
 

2008

СҮНДЕРЕРГӘ ТЫРЫШУ

 
Ут түгел, бары тик очкын
Ташлап киттең күңелгә.
Кабынырмы, кабынмасмы,
Белмим әле бүгенгә.
Тик шунсы сәерсендерә,
Әллә көтеп утырам?!
Күңелемне әллә нинди
Истәлекләр тутыра.
 
 
Очкыны кыныннан чыккан
Кылыч сыман кисә бит.
Көзге җиле үзәкләргә
Үтә-үтә исә бит…
 
 
Яфракларны өзеп алып,
Лап-лоп җиргә ыргыта.
Берни түгел, тик шул очкын
Җанны күккә ыргыта.
 
 
Инде онытылды яшь тә,
Хис дәрьясында йөзәм.
Үземне тәүге мәртәбә
Гашыйк булгандай сизәм.
 
 
Ярар, килмә, инде көтмим,
Вәгъдә итмә моннан соң.
Килгән булсаң да, әйтер сүз
Күптән әзер: инде соң…
 

2008

ҮЗЕҢ ҺӘМ СҮЗЕҢ

 
Син үзеңне: «Юаш, – дидең, –
Һәм түгел сүзгә оста».
Сөйләп түгел, сөеп кенә
Җанга кергәннәр ота.
 
 
«Усал», – дидем мин үземне,
Сөйләп тордым сүземне.
Ташып килгән мәхәббәткә
Ничек йомыйм күземне?
 
 
Инде мин дә юашландым,
Инде аз сүзле мин дә.
Усалны уеп алырлык
Сөю бар икән синдә.
 
 
Сөю бар, әмма күренми.
Җаныңа кермим, иртә.
Аһ, тәрәзгә гөлләр тоткан
Синең кулларың чиртә…
 
 
Шул гөлләрне өзә алыр
Усаллык каян алдың?
Син җаныма керә алдың
Һәм бөтенләйгә калдың.
 
 
Син үзеңне: «Юаш», – дидең,
Үзең нинди усалсың,
Йөрәгемне йөрәгеңә
Сүзсез генә кушасың…
 

2008

НИНДИ ХӘЛ БУ?

 
Нинди хәл бу? –
Очрашырга
Җан атып торам үзем.
«Килмә, бүген өйдә булмыйм» –
Телемнән төшкән сүзем…
 
 
Тел сөяксез,
Әйтелгән сүз
Көйдереп ала җанны.
Никләр тизрәк атмыйсың дип,
Инде битәрлим таңны…
 
 
Нинди хәл бу? –
Үзем көтәм.
Бердәнбер теләк – күрү.
Мәхәббәт йомгагы булып
Синең кочакка керү…
 
 
Зинһар, зинһар,
Килә күрмә! –
Куркам, янып бетәрмен.
Минсез дә калдырып сине,
Чын бәхетсез итәрмен…
 
 
Син – көзге җил
Язмышымда.
Мин – яфрак, өзелмәгән.
Мәхәббәтне татымаган,
Барлыгын сизенмәгән…
 
 
Нинди хәл бу? –
Табигатьнең
Кышы килә каршыга.
Йөрәктә мәхәббәт язы,
Үч иткәндәй барсына…
 
 
Ап-ак чәчәк
Килеш кенә
Карларга кушылдым ла.
Салкыннан түгел, сөюдән
Югалттым һушымны ла…
 

2008

ӨЗЕЛЕР ЧЫДАМЫЙЧА

 
Өлгерми берниләргә дә
Китәрмен кебек җирдән,
Берничек тә көтелмәгән
Бик сәер генә чирдән.
 
 
Әйе, бик тә сәер чирдән
Китеп барырмын төсле.
Ялкынлы моң, моңлы ялкын
Җанны ярырлык көчле.
 
 
Шул көчле хисне башкалар
Җанына күчерергә,
Милләтем җанында янган
Хисләрне кичерергә
Чыдамыйча өзелер күк
Беркөн чертләп җан кылы.
Хисләр дулкыны бәрде дә,
Өзелдеме бу юлы
Берсе, ике, өчесеме? –
Белеп булмый шул санын!
Ничә кылдан торганлыгын
Белеп булмый шул җанның.
 
 
Гадәти диагноз булыр,
Заманасына бик хас:
Инфаркт яки инсультмы, –
Барыбер җан ярылгач…
 
 
Табиблар өчен барыбер,
Җаннан чыккан җырларның,
Беркем еламаганда да,
Беләм, егылып еларын…
 
 
Җаннары биклеләргә дә
Ишетелмәс җырларым.
Ләкин, беләм, мине алар
Киләчәктә зурларын.
 
 
Шагыйрь белән былбыл гына
Үлә җаны ярылып.
Халык язмышы шуларга
Мәңге тора сарылып.
 

2008

ВАКЫТЛАР ҺӘМ ВАТЫКЛАР…

 
Мин гомер яшәргә килгән,
Ә яшәү – сөйсәң генә!
Сөйсәң генә, көйсәң генә,
Сөелә белсәң генә…
 
 
Сөймәгән-сөелмәгәндә
Вакытлар аккандыр ла?
Җан ярларына мәхәббәт
Барыбер каккандыр ла?
 
 
Нинди чукрак булган җаным, –
Ишетмәгән, күрмәгән…
Сөю дәрьясы гел булган,
Ә мин анда кермәгән…
 
 
Гадел түгел бу, гомерне
Урлаган карак-Вакыт!
Сөюсез вакыт зурлыгы
Минем җанымда ватык.
 
 
Ватыкларны вакытларга
Мәхәббәт ялгый ала.
Яшим дисәң дөньясында,
Бары сөяргә кала…
 

2008

КАЙГЫ

 
Кем уйлаган,
Таңда кояш син булып
          чыгар диеп?
Кем уйлаган,
Күктә аем син булып
          туар диеп?
Кем уйлаган,
Бары шулар кайгымны
          куар диеп?
 
 
Кем уйлаган,
Уйларны тик уй гына
          куар диеп?
Кайгыларны
          бергә кушсаң,
Шатлыклар
          туар диеп?
 
 
Уйламаган,
Шуңа да шул ачылмаган
          бу канун:
Шатлыклар
          кайталар икән,
Ачык торса
          хөр җаның.
 
 
Мәхәббәткә,
Ачык җанга, бары тик
          сөйгәннәргә,
Сөйгәненең йөрәгенә
Җыр булып
          иңгәннәргә
Кайта икән
Сөю җыры, кайта сихри
          моң булып.
Бәхет мизгеле яңгырый
Кайтавазда
          мең булып!
 

2008

ӨЧӘҮНЕҢ СУГЫШЫ

 
– Әйт әле,
Ни көтәсең миннән?
Ни тели синең җаның?
Бар катламнарын да ачып
Карап булмый бит аның.
 
 
– Минме
Синнән ниләр көтәм? –
Җаныңның ачылганын.
Күңелдәге шикләремнең,
Шомнарның басылганын.
 
 
Сүзсез син,
Хисләр ташкыны
Адаштыра ала бит.
Давыл узгач, ташкын кайткач,
Дөнья тынып кала бит…
 
 
Ишетә
Йөрәк акылны.
Ялганнар калка өскә.
Шул хәлләрдә ихлас йөрәк
Өзелми кала көчкә.
 
 
Мин куркам
Шул тынлыктанмы?
Әллә инде чынлыктан?
Әллә вөҗданым тавышын
Тыңларга мин оныткан?
 
 
Юк инде,
Гомер буена
Тарткалашты шул өчәү:
Берсе – ялкын, берсе – салкын,
Вөҗдан булды гел кисәү.
 
 
Инде дә
Вакыттыр бит лә
Уртак сүзгә килергә.
Никләр соң бу мәхәббәткә
Шулай соңлап килергә?
 
 
Әйт әле,
Әйтмә, кирәкми,
Мин дә әйтмим, белмәгәч.
Мәхәббәткә хуҗа булып,
Дөньясына килмәгәч…
 
 
Әйе шул.
Мәхәббәт безне
Китергән бу дөньядан
Үзе алып китми диеп,
Инде һич тә уйлама!
 
 
Шушында
Нокта куям мин
Өчәүнең сугышына.
Чөнки өчесе дә янды
Мәхәббәт сулышыннан.
 

2008

НИКЛӘР ӘЙТТЕМ?

 
Уйларга чумдыңмы әллә? –
Юкмы төбе уйларның?
Әллә җитмәстәй тоела
Мәхәббәткә буйларың?
 
 
Алай булса, болай булса,
Дип фараз итәсеңме?
Уең чамага килми дә,
Уелып китәсеңме?
 
 
Уй-фаразлар, шик-шөбһәләр
Кирәк түгел берсе дә.
Җаннан сөю чыгып кача,
Бер тамчы шик керсә дә.
 
 
Мәхәббәт – исәп-хисапка
Буйсынмый торган тылсым.
Бар булганың мәхәббәткә
Буйсынып гамәл кылсын.
 
 
Мин дә уйлыйм, әмма уйлар
Бары тик синең хакта.
Мин беләм: дөньям буш иде,
Сине белмәгән чакта.
 
 
Әгәр дә шикләнә калсаң
Атлама бер адым да.
Ялгызлык һәйкәле тора
Киләчәгең алдында.
 
 
Ниләр әйтим тагын да…
 

2008