Səni içimdən tərk edirəm

KAHRAMAN TAZEOĞLU

SƏNİ İÇİMDƏN

TƏRK EDİRƏM

1

I

2

səni içimdən tərk edirəm minmədiyim heç bir avtobus gözləmədiyim heç bir dayanacaq qalmadı bu şəhərdə

getdikcə azalır həyat

nəyi tez yaşadımsa

ona hey gec qalıram

sənə köçürəm hər payız

yolların çıxmır sevgimə

unutduğun yağışların adı yadımda səni içimdən tərk edirəm susmaqdan yoruldum

quşlar və mahnılar bu şəhəri tərk edəndən bəri

əfkar dəmləyirəm gözlərimdə

damlalarımı

yanağıma çatmadan öldürürəm tam ürəyimin başından yaralayıram özümü

alnını ürəyimə dayadığın günü düşünüb səni içimdən tərk edirəm 3

nə unudacaq qədər nifrət etdin nə xatırlayacaq qədər sevdin uçmuş bir divar qədər belə peşman deyilsən

bilirəm

məni hər zaman tapmamaq üçün axtardın yanılmağım idin

yandığım idin

yanğın idin

sənsizliyə uduzmaq

sənə uduzmaqdan çətin olsa da arxamda bir sürü bəlkələr buraxaraq səni içimdən tərk edirəm indi

içimizdə öldürüləcək bir xatirə belə

tapmayan

iki yarım qaldıq

bütünləşdirə bilmədik bizi əlindən tutmadın yalnızlığımın saçlarımı da uzaqlarına basdırdın içimin maviliyi sənin okeanın rəngində

al geri qaytarıram

kilidləri daim yalnış qapılara vurdun dağılmış vaqonlara dönərkən gözlərim sənə mənsizliyi buraxıb gedirəm yarıma uzanmayan bütün budaqlarım qırılsın

demişdin

4

eşq içində var doğulmuşsa hara gedə

bilərdi

necə də qəribədir deyilmi içimi ağrıdan da sən

ağrımı sakitləşdirəcək olan da ya öldür məni dedim

ya da get məndən

içi bulanıq bir sevdanın üzündən səni itirdim

əhəmiyyət vermədin əhəmiyyət verməyimə

bir gecədə yandırıb sabahı şəfəqlərə satdın xəyanətini külümü ayaqlayanlar belə utandı etdiyindən

artıq solmuş bir ömrün

son nəfəsini

məndən

içimdən tərk edirəm

5

həyatımın davamı üzümdə yuxun var

içimdə qərib bir hüzn

yanlış ünvandakı məktubam ən çox da qatil yazısı

II

ciblərimdə uşaq cəsədləri qursağımda çöl daşıyıram nağılsızam