Fill pasi senatori e kishte ndÃ«rprerÃ« bisedÃ«n fare shkurt, tÃ« tre ngelÃ«n pÃ«r pak Ã§aste duke vÃ«shtruar ekranin qÃ« kishin pÃ«rpara, i cili shfaqte vizatime abstakte shumÃ«ngjyrÃ«she tÃ« lidhur njÃ«ri mbi tjetrin nÃ« lÃ«vizje pa fund.

Â«Dhe si i bÃ«het tani?Â» pyeti tipi i gjatÃ« dhe i hollÃ«, duke e ndÃ«rprerÃ« atÃ« lloj hipnoze kolektive.

Â«UnÃ« e kisha njÃ« ideÂ» u pÃ«rgjigj ai i shÃ«ndoshi. Â«U bÃ« ca si shumÃ« qÃ« nuk vÃ«mÃ« gjÃ« nÃ« gojÃ« dhe gjithandej shoh hamburger.Â»

Â«E ku mendon qÃ« tÃ« gjesh tani njÃ« hamburger?Â»

Â«Nuk kam asnjÃ« ide por di qÃ« do mÃ« bjerÃ« tÃ« fikÃ«t nÃ«se nuk ha diÃ§ka menjÃ«herÃ«.Â»

Â«Po i shkreti ti, tani do tÃ« tÃ« bjerÃ« tÃ« fikÃ«tÂ» komentoi ai i holli me njÃ« zÃ« prej fÃ«mije. Pastaj ndryshoi tonin duke thÃ«nÃ« Â«Me gjithÃ« ato rezerva qÃ« ke vÃ«nÃ« nÃ« Ã§do anÃ« do tÃ« mundje qÃ« tÃ« rrije edhe njÃ« muaj pa ngrÃ«nÃ« fare. Â»

Â«MirÃ« pra, tani ju tÃ« dy mjaft mÃ« me kÃ«to budallallÃ«qeÂ» foli ftohtÃ« gjenerali. Â«Duhet tÃ« studiojmÃ« njÃ« plan veprimi.Â»

Â«Por unÃ«, me stomak bosh, nuk arsyetoj mirÃ«Â» ia ktheu menjÃ«herÃ« trashaluqi.

Â«MirÃ« atÃ«herÃ«Â» tha KembÃ«lli duke ngritur duart nÃ« shenjÃ« dorÃ«zimi. Â«ShkojmÃ« tÃ« hamÃ« diÃ§ka. Planin do ta studiojmÃ« nÃ« tryezÃ«n e vogÃ«l, aq mÃ« tepÃ«r qÃ« kemi shumÃ« kohÃ« nÃ« dispozicion para se senatori tÃ« mbÃ«rrijÃ« kÃ«tu.Â»

Â«Kjo Ã«shtÃ« ajo qÃ« duhet tÃ« thuhet, gjeneralÂ» u shpreh i kÃ«naqur ai trashaluqi. Â«Di njÃ« vend aspak tÃ« keq ku bÃ«jnÃ« njÃ« gjellÃ« fantastike me mish dashi me patate, karrota dhe bizele, me shije salce curry.Â»

Â«Bah, duhet tÃ« them se, pas kÃ«tij pÃ«rshkrimi shumÃ« tÃ« hollÃ«sishÃ«m, edhe mua po mÃ« vjen pÃ«r tÃ« ngrÃ«nÃ«Â» foli ai holli ndÃ«rkohÃ« qÃ« fÃ«rkonte duart me shpejtÃ«si.

Â«NÃ« rregull atÃ«herÃ«, mÃ« bindÃ«tÂ» shtoi gjenerali duke u ngritur nga karrigia. Â«ShkojmÃ«, por tÃ« pÃ«rpiqemi qÃ« mos tÃ« futemi nÃ« telashe. Edhe pse me siguri nuk do ta kenÃ« zbuluar akoma, unÃ« nÃ« fakt jam njÃ« i arratisur.Â»

Â«Po pse, ne tÃ« dy jo?Â» ia ktheu ai i holli. Â«Jemi arratisur nga kampi dhe me siguri qÃ« po na kÃ«rkojnÃ« gjithandej. SidoqoftÃ«, pÃ«r momentin mos ta Ã§ajmÃ« kokÃ«n fare.Â»

Pas pak minutave, njÃ« makinÃ« e errÃ«t ku brenda ishin tre personazhet e dyshimtÃ«, Ã§ante vetÃ«timthi nÃ«pÃ«r natÃ«, pÃ«rgjatÃ« rrugÃ«ve gjysÃ«m tÃ« shkretuara tÃ« qytetit, duke ngritur njÃ« re pluhuri tÃ« imÃ«t dhe tÃ« hollÃ« gjatÃ« rrugÃ«s.

Â«Ja pra arritÃ«m, ja ku Ã«shtÃ«Â» foli ai trashaluqi qÃ« rrinte i ulur nÃ« sediljen e mbrapme. Â«ÃshtÃ« pak vonÃ« por unÃ« e njoh pronarin. Nuk do tÃ« ketÃ« problem.Â»

Tipi i hollÃ«, qÃ« ishte duke ngarÃ« makinÃ«n, kÃ«rkoi njÃ« vend qÃ« tÃ« mos dukej pÃ«r parkimin e makinÃ«s. BÃ«ri njÃ« xhiro rreth e qark godinÃ«s pastaj u fut poshtÃ« njÃ« tende tÃ« pasigurtÃ« tÃ« njÃ« barake tÃ« braktisur. Zbriti shpejt nga makina dhe, me njÃ« veprim tÃ« kujdesshÃ«m, vÃ«shtroi me vÃ«mendje gjithÃ« zonÃ«n rreth e rrotull. Nuk kishte asnjeri.

BÃ«ri njÃ« xhiro tÃ« makinÃ«s, hapi derÃ«n e pasagjerit dhe tha Â«GjithÃ§ka Ã«shtÃ« e qetÃ« gjeneral. Mund tÃ« shkojmÃ«. Â»

Trashaluqi zbriti edhe vetÃ« nga vetura dhe u drejtua me hapa tÃ« shpejtÃ« pÃ«r nga hyrja kryesore e lokalit. Provoi tÃ« rrotullonte dorezÃ«n, por hiÃ§. Dera ishte e mbyllur por drita brenda saj ishte ende e ndezur. AtÃ«herÃ« u pÃ«rpoq qÃ« tÃ« shikonte vjedhurazi pÃ«rmes xhamit, por perdet e trasha me ngjyra nuk e lejuan tÃ« shihte shumÃ«. Pa humbur mÃ« kohÃ«, nisi tÃ« trokiste me forcÃ« dhe nuk ndaloi derisa pa njÃ« burrÃ« tÃ« vogÃ«l, me flokÃ« tÃ« zeza kaÃ§urrela, qÃ« bÃ«nte roje nga mbrapa tendÃ«s.

Â«Po Ã§a dreqin...Â» kishte nisur tÃ« thoshte burri i vogÃ«l me ton shumÃ« tÃ« irrituar, por kur njohu mikun e tij trupmadh, nuk e pÃ«rfundoi fjalinÃ« dhe hapi derÃ«n.

Â«Ah, qenke ti. Por Ã§farÃ« bÃ«n nÃ« kÃ«tÃ« orÃ«? Dhe cilÃ«t janÃ« kÃ«ta zotÃ«rinjtÃ«?Â»

Â«Ej, si je hajdut i vjetÃ«r? KÃ«ta janÃ« dy miqtÃ« e mi dhe jemi tÃ« tre shumÃ« tÃ« uritur.Â»

Â«Por lokali Ã«shtÃ« i mbyllur, tashmÃ« e kam pastruar guzhinÃ«n dhe po bÃ«hesha gati pÃ«r tâu larguar.Â»

Â«Kam mendimin se ky miku im mund tÃ« tÃ« bindÃ« mÃ« mirÃ« se unÃ«Â» dhe i tundi mu pÃ«rpara hundÃ«s njÃ« kartmonedhÃ« njÃ«qind dollarÃ«she.

Â«Bah, nÃ« fakt... duhet tÃ« them se di vÃ«rtet si tÃ« mÃ« bÃ«sh pÃ«r veteÂ» u pÃ«rgjigj burri i vogÃ«l, duke e tÃ«rhequr me shpejtÃ«si kartmonedhÃ«n nga duart e trashaluqit dhe duke e zhdukur atÃ« nÃ« xhepin e veÃ§antÃ« tÃ« kÃ«mishÃ«s. Â«Hyni, ju lutemÂ» shtoi ai duke e hapur derÃ«n tej e tej dhe duke bÃ«rÃ« nÃ« tÃ« njÃ«jtÃ«n kohÃ« njÃ« gjest kortezie tÃ« lehtÃ«. TÃ« tre ata, pasi hodhÃ«n njÃ« shikim tÃ« shkurtÃ«r nga mbrapa pÃ«r tâu siguruar se askush nuk po i pÃ«rgjonte, u futÃ«n njÃ«ri pas tjetrit, brenda restorantit tÃ« vogÃ«l.

Lokali ishtÃ« i pÃ«rbÃ«rÃ« nga dy ambiente dhe nuk dukej se ishte punuar nÃ« mÃ«nyrÃ« tÃ« veÃ§antÃ«. Dyshemeja ishte bÃ«rÃ« me tulla tÃ« pasheshuara nÃ« ngjyrÃ« tÃ« errÃ«t. NÃ« dhomÃ«n mÃ« tÃ« madhe, tre tavolina tÃ« shkurtra tÃ« rrumbullakÃ«ta, tÃ« mbÃ«shtetura secila prej tyre mbi njÃ« tapet tÃ« vjetruar dhe me ngjyra shumÃ« tÃ« zbehta, ishin rrethuar nga jastÃ«kÃ« edhe ato nÃ« gjendje tÃ« keqe. NdÃ«rsa nÃ« dhomÃ«n tjetÃ«r, arredimi ishte nÃ« njÃ« stil pak mÃ« oksidental dhe dukej se ishte shumÃ« mÃ« âintimâ. Perde tÃ« mÃ«dha me ngjyra tÃ« ngrohta mbushnin tÃ« gjitha faqet. NdriÃ§imi ishte i plotÃ« dhe ambienti ishte padyshim mÃ« mirÃ«pritÃ«s. Dy tavolina tÃ« vogla ishin vendosur tashmÃ«, gati pÃ«r klientÃ«t e ditÃ«s sÃ« nesÃ«rme. Mbi secilÃ«n prej tyre njÃ« mbulesÃ« jeshile e errÃ«t me zbukurime tÃ« ndryshme, peceta prej sÃ« njÃ«jtÃ«s ngjyrÃ«, pjatat njÃ«ra sipÃ«r tjetrÃ«s nÃ« qeramikÃ« tÃ« Ã§elÃ«t dhe me anÃ«t prej argjendi, pirunÃ«t nga e majta, lugÃ«t dhe thikat nga e djathta, dhe nÃ« mes, njÃ« qiri i gjatÃ« nÃ« ngjyrÃ« tÃ« verdhÃ« tÃ« errÃ«t i vÃ«nÃ« nÃ« njÃ« shandan tÃ« vogÃ«l tÃ« gurtÃ« nÃ« ngjyrÃ« tÃ« zezÃ«.

Â«A mund tÃ« shkojmÃ« andej?Â» pyeti tipi i shÃ«ndoshÃ«, ndÃ«rkohÃ« qÃ« me dorÃ«n e djathtÃ« tregonte dhomÃ«n mÃ« tÃ« vogÃ«l.

Pa iu pÃ«rgjigjur, burri trupvogÃ«l me flokÃ«t kaÃ§urrela lÃ«vizi beftas drejt sallonit, afroi dy tavolinat, rregulloi karriget dhe, pasi kishte bÃ«rÃ« njÃ« gjest tÃ« kÃ«ndshÃ«m prej kortezie dhe njÃ« gjest tÃ« madh dhe tÃ« dukshÃ«m me krahÃ«, tha Â«Ju lutem zotÃ«rinj, kÃ«shtu do tÃ« jeni mÃ« rehat.Â»

TÃ« tre u rregulluan nÃ« tavolinÃ« dhe trashaluqi i tha Â«Na pÃ«rgatisni specialitetin tuaj dhe ndÃ«rkohÃ« na sillni tre birra.Â» Pastaj, pa i dhÃ«nÃ« shkas pÃ«r tâi kthyer pÃ«rgjigje, shtoi Â«Mos bÃ«j dredha me mua. E di qÃ« ke disa arka tÃ« fshehura nÃ« ndonjÃ« vend.Â»

Gjenerali priti deri sa pronari i lokalit tÃ« futej nÃ« kuzhinÃ«, pastaj filloi tÃ« bÃ«nte koment mbi bisedÃ«n qÃ« kishin patur pak mÃ« parÃ«. Â«Senatori Ã«shtÃ« njÃ« person i paskrupullt. Duhet tÃ« kemi shumÃ« kujdes me tÃ«. NÃ«se diÃ§ka do shkojÃ« keq, ai nuk do ngurronte as edhe pÃ«r njÃ« moment tÃ« fajÃ«sojÃ« ndonjÃ« nga ne pÃ«r tÃ« shpÃ«tuar lÃ«kurÃ«n e vet.Â»

Â«Do tÃ« na eci mbarÃ«Â» iu pÃ«rgjigj trashaluqi. Â«KÃ«tu duket se na duan tÃ« gjithÃ« si tÃ« marrÃ«, eh?Â»

Â«TÃ« mundohemi ta bÃ«jmÃ« punÃ«n tonÃ« sa mÃ« mirÃ« dhe nuk do tÃ« ndodhÃ« asgjÃ« prej gjÃ«jeÂ» komentoi ai i holli, qÃ« kishte ndenjur nÃ« heshtje deri atÃ«herÃ«. Â«I njoh mirÃ« kÃ«ta njerÃ«z, nÃ«se nuk do krijojmÃ« probleme dhe do tÃ« zbatojmÃ« atÃ« Ã§ka na Ã«shtÃ« urdhÃ«ruar, do tÃ« shkojÃ« gjithÃ§ka qetÃ« e qetÃ« dhe secili prej nesh do tÃ« ketÃ« shpÃ«rblimin qÃ« meriton.Â»

Â«Po, njÃ« plumb mu nÃ« mes tÃ« ballitÂ» komentoi trashaluqi me qetÃ«si.

Â«Ec tani, mos ndill tersin si gjithmonÃ«. Deri mÃ« tani, ka shkuar mirÃ« gjithmonÃ«, apo jo?Â»

Â«Po tamam, deri mÃ« tani.Â»

NdÃ«rkohÃ«, i fshehur nÃ« kuzhinÃ«, pronari i lokalit po fliste nÃ«n zÃ« nÃ« telefon, nÃ« arabisht Â«ÃshtÃ« fiks ai po tÃ« them.Â»

Â«MÃ« duket e pabesueshme qÃ« ka ardhur andej nga ty pa eskortÃ«n e duhur.Â»

Â«ÃshtÃ« i shoqÃ«ruar nga dy tÃ« tjerÃ«. NjÃ«rin e njoh shumÃ« mirÃ« dhe jam i sigurt se bÃ«n pjesÃ« nÃ« ndonjÃ« organizatÃ« tÃ« pazakontÃ« qÃ« mund tÃ« ishte, nÃ« njÃ«farÃ« mÃ«nyre, e lidhur me tÃ«.Â»

Â«A mundesh dot tâi bÃ«sh njÃ« foto dhe tÃ« ma dÃ«rgosh? Nuk do doja tâi futesha ndonjÃ« ngatÃ«rrese dhe pastaj tÃ« marr vesh se bÃ«het fjalÃ« thjesht pÃ«r njÃ« person tjetÃ«r.Â»

Â«MirÃ« atÃ«herÃ«, po shoh se Ã§farÃ« mund tÃ« bÃ«j. MÃ« jep ndonjÃ« minutÃ« kohÃ«.Â»

Burri mbylli komunikimin, aktivizoi telekamerÃ«n nÃ« celular, e futi nÃ« xhepin e veÃ§antÃ« tÃ« kÃ«mishÃ«s nÃ« mÃ«nyrÃ« qÃ« objektivi tÃ« rrinte lehtÃ«sisht i zbuluar dhe, mori njÃ« tabaka alumini, dhe vuri sipÃ«r saj tre gota tÃ« bollshme. Hapi tre shishet e birrÃ«s dhe i vuri nÃ« anÃ« tÃ« Ã§do gote. Ngriti tabakanÃ« me dorÃ«n e djathtÃ«, mori frymÃ« thellÃ« dhe u nis drejt tavolinÃ«s qÃ« ishte zÃ«nÃ« nga tre darkuesit.

Â«Shpresoj qÃ« marka tâju pÃ«lqejÃ«Â» tha ndÃ«rkohÃ« qÃ« ndante pijet. Â«PÃ«r fat tÃ« keq nuk kemi shumÃ« lloje. Ligjet kÃ«tu janÃ« shumÃ« tÃ« ashpra pÃ«rsa i pÃ«rket pijeve alkolike. Â»

Â«Po po, nÃ« rregull, mos u shqetÃ«soÂ» foli trashaluqi ndÃ«rkohÃ« qÃ« kapte njÃ« shishe dhe e derdhte nÃ« gotÃ« duke e mbushur plot me shkumÃ«.

AtÃ«herÃ« burri, duke bÃ«rÃ« shumÃ« kujdes qÃ« tÃ« pozicionohej mu pÃ«rpara gjeneralit, mori njÃ« gotÃ«, e ktheu pak anash dhe hodhi nÃ« tÃ« gati gjysmÃ«n e shishes. Pastaj duke bÃ«rÃ« tÃ« njÃ«jtÃ«n gjÃ« mÃ« atÃ« qÃ« kishte i holli, foli Â«Ja kÃ«shtu bÃ«het. Nuk Ã«shtÃ« puna se njÃ« iraken i shkretÃ« duhet tâu mÃ«sojÃ« tre amerikanÃ«ve si hidhet birra, apo jo?Â»

NjÃ« e qeshur buÃ§itÃ«se shpÃ«rtheu spontanisht nga tÃ« tre darkuesit tÃ« cilÃ«t, ngritÃ«n gotat dhe i tringÃ«llinÃ« me njÃ« dolli plot urime tÃ« mira.

Pronari, pasi kishte bÃ«rÃ« po atÃ« shenjÃ« politese, u tÃ«rhoq pÃ«r tâu futur sÃ«rish nÃ« kuzhinÃ«. Pasi kishte kapÃ«rcyer pragun dhe u sigurua se askush nuk po e shihte, kontrolloi celularin e vet pÃ«r tÃ« verifikuar foton qÃ« sapo ishte shkrepur. Pamjet ishin pakÃ«z tÃ« turbullta por fytyra e gjerÃ« e gjeneralit KembÃ«ll shihej mirÃ«. DÃ«rgoi menjÃ«herÃ« filmimin tek numri qÃ« kishte marrÃ« mÃ« parÃ« dhe priti me durim. Nuk kaloi as njÃ« minutÃ« kur njÃ« dridhje e lehtÃ« e telefonit e sinjalizoi pÃ«r njÃ« telefonatÃ« hyrÃ«se.

Â«ÃshtÃ« aiÂ» foli zÃ«ri nga ana tjetÃ«r. Â«Maksimumi brenda njÃ« ore do tÃ« jemi aty. Mos i lÃ«r tÃ« ikin mÃ« pÃ«rpara pÃ«r asnjÃ« arsye.Â»

Â«Sapo kanÃ« ardhur dhe duhet akoma qÃ« tÃ« fillojnÃ« tÃ« hanÃ«. Keni tÃ« gjithÃ« kohÃ«n e mundshmeÂ» dhe mbylli telefonin.

Anija kozmike Theos â Admirali

Elisa ishte akoma duke kqyrur objektin e vogÃ«l dhe tÃ« Ã§uditshÃ«m qÃ« Azakisi ia kishte lÃ«nÃ« nÃ« dorÃ«, kur dera e modulit tÃ« komunikimit tÃ« brendshÃ«m numÃ«r gjashtÃ« u hap. Petri, me njÃ« pamje padyshim rrezatuese, doli prej andej me celularin e kolonelit nÃ« dorÃ«.

Â«Ia dola mbanÃ«Â» foli Â«ose tÃ« paktÃ«n shpresoj.Â» Iu afrua shpejt tÃ« treve qÃ« qÃ«ndronin nÃ« mes tÃ« kabinÃ«s sÃ« komandimit dhe vazhdoi Â«ÃshtÃ« njÃ« sistem padyshim i vjetruar por mendoj se kam identifikuar parimin e funksionimit. U kapa mbas njÃ«rit prej atyre satelitÃ«ve qÃ« rrotulloheshin pÃ«rreth planetit nÃ« njÃ« orbitÃ« shumÃ« mÃ« tÃ« shkurtÃ«r nga e jona dhe besoj se tani Ã«shtÃ« e mundur qÃ« tÃ« realizojmÃ« njÃ« âtelefonatÃ«â.Â»

Â«Je i madh, miku imÂ» u shpreh Azakisi. Â«Nuk kisha dyshime se do tâia dilje mbanÃ«.Â»

Â«Para se tÃ« kÃ«ndojmÃ« pÃ«r fitore, tÃ« shohim nÃ«se funksionon vÃ«rtetÂ» foli Xheku, duke ia marrÃ« celularin alienit nga duart. Koloneli e pa me kujdes ekranin pastaj tha me habi Â«E pabesueshme, ka tre shkallÃ« sinjalesh.Â»

Â«Ec tani, provojeÂ» i sugjeroi Elisa gjithÃ« ankth.

Xheku shfletoi shpejt listÃ«n e emrave dhe gjeti numrin e admiralit Uillson. Por para se ta merrte, i hipi njÃ« dyshim Â«Po sa do tÃ« jetÃ« ora tani nÃ« Uashington?Â»

Â«AtÃ«herÃ«, duhet tÃ« jetÃ« gati dy e gjysÃ«m e mbasditesÂ» ia ktheu Elisa, pasi i kishte hedhur njÃ« shikim orÃ«s sÃ« dorÃ«s.

Â«NÃ« rregull, atÃ«herÃ« po e provoj.Â» Xheku mori frymÃ« thellÃ« pastaj shtypi tastin âDÃRGOâ. Telefoni po binte. E pabesueshme...

Priti me durim dhe vetÃ«m pas ziles sÃ« shtatÃ« njÃ« zÃ« Ã§jerrÃ«s dhe i thellÃ« u pÃ«rgjigj Â«Admirali Benxhamin Uillson, me kÃ« po flas?Â»

Â«Admiral, jam koloneli Xhek Hadson. MÃ« dÃ«gjoni?Â»

Â«Sigurisht bir, fort dhe qartÃ«. ÃshtÃ« kÃ«naqÃ«si qÃ« tÃ« dÃ«gjoj zÃ«rin pas kaq shumÃ« kohÃ«sh. GjithÃ§ka nÃ« rregull?Â»

Â«Admiral... Po, po, faleminderit...Â» Xheku ishte shumÃ« nÃ« siklet dhe nuk dinte vÃ«rtet se nga tâia fillonte. Â«Po ju shqetÃ«soj pÃ«r njÃ« Ã§Ã«shtje me shumÃ« urgjencÃ« dhe qÃ« Ã«shtÃ« me tÃ« vÃ«rtetÃ« e jashtÃ«zakonshme.Â»

Â«PÃ«r hir tÃ« Zotit, biri im, mos mÃ« lÃ«r tÃ« qÃ«ndroj kaq shumÃ« nÃ« pritje. Ãa dreqin po ndodh?Â»

Â«Bah, nuk Ã«shtÃ« e lehtÃ« pÃ«r tâu shpjeguar. Ju keni besim tek unÃ«, apo jo?Â»

Â«Sigurisht qÃ« po, Ã§âÃ«shtÃ« kjo pyetje.Â»

Â«Ajo qÃ« do tâju them mund tâju duket absurde por mund tâju siguroj se Ã«shtÃ« mÃ« se e vÃ«rtetÃ«.Â»

Â«Xhek, nÃ«se nuk mÃ« thua menjÃ«herÃ« diÃ§ka, zemra ime e shkretÃ« mund tÃ« ndalÃ« sÃ« rrahuri.Â»

Â«NÃ« rregull.Â» Koloneli bÃ«ri njÃ« pauzÃ« tÃ« shkurtÃ«r, pastaj foli me njÃ« frymÃ« Â«UnÃ«, nÃ« kÃ«tÃ« moment, gjendem nÃ« orbitÃ«n pÃ«rreth TokÃ«s. Jam nÃ« njÃ« anije kozmike aliene dhe kam lajme tÃ« tmerrshme pÃ«r tâia komunikuar direkt presidentit tÃ« Shteteve tÃ« Bashkuara. Ju jeni i vetmi person tek i cili kam besim dhe qÃ« mund tÃ« mÃ« vini nÃ« kontakt me tÃ«. Ju betohem, pÃ«r kujtimin e babait tim, qÃ« kjo nuk Ã«shtÃ« shaka.Â»

Kaluan shumÃ« sekonda ku nuk u dÃ«gjua asnjÃ« zÃ« tÃ« dilte nga altoparlanti i telefonit. PÃ«r njÃ« Ã§ast Xheku pati frikÃ« se mos admiralit i ra pika. Pastaj zÃ«ri i Ã§jerrÃ« nga ana tjetÃ«r foli Â«vÃ«rtet qÃ« po mÃ« merr nÃ« telefon prej andej lart? Po si dreqin ia arrite tÃ« mÃ« marrÃ«sh?Â»

Uillson Ã«shtÃ« njÃ« person i jashtÃ«zakonshÃ«m. NÃ« vend qÃ« tÃ« merakoset pÃ«r alienÃ«t, po pyet se si mundet qÃ« tÃ« pÃ«rdoret celulari prej kÃ«tej... Fantastike...

Â«Bah, me teknologjinÃ« e tyre arritÃ«n qÃ« tÃ« bÃ«jnÃ« njÃ« lloj lidhje me njÃ« satelit pÃ«r telekomunikacione. Nuk di Ã§âtÃ« tÃ« them mÃ« tepÃ«r.Â»

Â«AlienÃ«t. Po nga erdhÃ«n? E Ã§âÃ«shtÃ« kjo katastrofÃ« qÃ« do tÃ« ndodhÃ«? Pastaj pse do tÃ« kenÃ« marrÃ« pikÃ«risht ty? Â»

Â«Admiral, Ã«shtÃ« histori e gjatÃ« tÃ« cilÃ«n shpresoj shumÃ« qÃ« tÃ« kem kohÃ« pÃ«r tâjua treguar, por tani gjÃ«ja mÃ« e rÃ«ndÃ«sishme Ã«shtÃ« qÃ« tÃ« mÃ« vini nÃ« kontakt me Presidentin sa mÃ« shpejt qÃ« tÃ« jetÃ« e mundur. Â»

Â«Djali im, unÃ« tÃ« besoj verbÃ«risht, por, pÃ«r ta pÃ«rcjellÃ« njÃ« histori tÃ« tillÃ« tek Presidenti ynÃ« i dashur, do tÃ« mÃ« duhet diÃ§ka mÃ« shumÃ« se thjesht njÃ« telefonatÃ« e jotja.Â»

Â«E imagjinoja dhe mÃ« duket e drejtÃ«Â» vazhdoi Xheku. Â«Dhe nÃ«se do tÃ« thoja se ju, nÃ« kÃ«tÃ« moment, jeni ulur mbi njÃ« kolltuk ngjyrÃ« kafe tÃ« errÃ«t dhe keni njÃ« kopje tÃ« New York Times mbi gju, thÃ«niet e mia do tÃ« rezultonin mÃ« bindÃ«se?Â» Petri kishte arritur tÃ« identifikonte vendndodhjen e admiralit pÃ«rmes sinjalit tÃ« telefonit tÃ« tij, kishte pozicionuar Theosin pikÃ«risht nÃ« zenitin e qytetit dhe kishte aktivizuar sensorÃ«t me rreze tÃ« shkurtÃ«r duke i shÃ«njestruar direkt e tek burimi i rrezatimeve.

Â«PÃ«r hir tÃ« ZotitÂ» thirri admirali duke kÃ«rcyer nÃ« kÃ«mbÃ« dhe duke rrÃ«zuar gazetÃ«n nÃ« tokÃ«. Â«Po si dreqin arrite ta marrÃ«sh vesh? KÃ«tu nuk mund tÃ« ketÃ« telekamera tÃ« fshehura. Zyra ime kontrollohet Ã§do ditÃ«.Â»

Â«Bah, ajo me tÃ« cilÃ«n po tÃ« shoh, nuk Ã«shtÃ« tamam njÃ« âtelekamerÃ«â. Le tÃ« themi se Ã«shtÃ« njÃ« sistem vrojtimi absolutisht i jashtÃ«zakonshÃ«m. Gjendemi 50.000 kilometra nga Toka dhe do mundesha tÃ« lexoja gazetÃ«n tÃ«nde pa problem fare. Madje mund tâju thoja se sa rrahje ka zemra juaj nÃ« kÃ«tÃ« moment.Â»

Â«Po bÃ«n shaka, apo jo?Â»

Xheku i hodhi njÃ« vÃ«shtrim Petrit i cili ndryshoi menjÃ«herÃ« modalitetin e pamjes.

Tani admirali dukej si njÃ« figurÃ« e kuqÃ«rremtÃ« me disa hijÃ«zime verdhoshe dhe gri tÃ« errÃ«t. SipÃ«r nÃ« tÃ« djathtÃ« tÃ« ekranit u shfaqÃ«n disa numra. Xheku i lexoi dhe vazhdoi tÃ« thoshte Â«Zemra jote po rreh me 98 rrahje nÃ« minutÃ« dhe tensioni jot arterial Ã«shtÃ« 135/90 mmHg.Â»

Â«Ehh, e di, Ã«shtÃ« pak i lartÃ«. Marr edhe ilaÃ§e pÃ«r ta mbajtur nÃ«n kontroll por jo gjithmonÃ« arrij. E di ti, mosha...Â» Pastaj, u mendua pÃ«r njÃ« Ã§ast dhe tha Â«Por e gjitha kjo Ã«shtÃ« absolutisht e jashtÃ«zakonshme, Ã«shtÃ« e mahnitshme. Mendon se mund tâia dalÃ«sh tÃ« bÃ«sh tÃ« njÃ«jtÃ«n gjÃ« edhe me Presidentin?Â»

Â«Mendoj vÃ«rtet se poÂ» ia ktheu Xheku duke kÃ«rkuar qetÃ«sim me vÃ«shtrimin hedhur nÃ« drejtim tÃ« Petrit, i cili u mjaftua me njÃ« tundje tÃ« lehtÃ« tÃ« kokÃ«s.

Â«Mund tÃ« mÃ« sinjalizoje tÃ« paktÃ«n pÃ«r ndonjÃ« gjÃ« qÃ« do tÃ« ngjasÃ«? Duke patur parasysh qÃ« kanÃ« prishur terezinÃ« e tyre dhe kanÃ« ardhur prej kushedi se ku pÃ«r tÃ« na e bÃ«rÃ« tÃ« ditur, duhet tÃ« jetÃ« njÃ« ngjarje vÃ«rtet tepÃ«r serioze.Â»

Â«NÃ« rregull, mÃ« duket e drejtÃ« qÃ« ta merrni vesh.Â»

Elisa po e nxiste qÃ« tÃ« vazhdonte mÃ« tej duke bÃ«rÃ« me gjeste tÃ« mÃ«dha me duar dhe grimasa tÃ« Ã§uditshme me gojÃ«.

Â«Planeti i tyre Ã«shtÃ« duke iu afruar me shumÃ« shpejtÃ«si planetit tonÃ«. NjÃ« nga satelitÃ«t e tij, Kodoni mÃ« saktÃ«, do tÃ« na cekÃ« nÃ« mÃ« pak se shtatÃ« ditÃ« dhe mund tÃ« shkaktojÃ« njÃ« sÃ«rÃ« pÃ«rmbysjesh tÃ« tmerrshme klimaterike. Madje edhe orbita jonÃ« dhe ajo e HÃ«nÃ«s mund tâi ndjejnÃ« pasojat. Mbi planetin tonÃ«, dallgÃ« tÃ« pazakonta mund tÃ« pushtojnÃ« sipÃ«rfaqen e tokÃ«s dhe ujÃ«rat mund tÃ« fshijnÃ« nga dheu miliona e miliona njerÃ«z. Si konkluzion, me pak fjalÃ«, njÃ« katastrofÃ«.Â»

Admirali kishte ngelur pa fjalÃ«. U plandos rÃ«ndÃ« mbi kolltukun ngjyrÃ« kafe dhe, me njÃ« fije zÃ«ri, arriti vetÃ«m tÃ« mÃ«rmÃ«riste Â«Ãâdo mÃ« bjerÃ« pika.Â»

Â«NÃ« fakt, miqtÃ« tanÃ« kÃ«tu, do tÃ« ishin tÃ« kÃ«naqur tÃ« na vinin nÃ« dispozicion njÃ« sistem qÃ« Ã«shtÃ« nÃ« gjendje tÃ« frenonte shumicÃ«n e pasojave shkatÃ«rrimtare por Ã«shtÃ« njÃ« proÃ§edurÃ« shumÃ« me rrezik dhe e pa eksperimentuar ndonjÃ«herÃ« mÃ« parÃ«. Akoma mÃ« tej, edhe nÃ«se gjithÃ§ka do tÃ« shkonte nÃ« mÃ« tÃ« mirÃ«n e varianteve, nuk do tÃ« arrijmÃ« tÃ« kapÃ«rcejmÃ« situatÃ«n fare pa pasoja. NjÃ« pjesÃ« e ndikimit planetar, edhe pse e vogÃ«l, pÃ«r fat tÃ« keq nuk do tÃ« mund tÃ« shmanget. KÃ«shtu qÃ«, do duhet tÃ« organizohemi pÃ«r tÃ« pakÃ«suar nÃ« minimum dÃ«met dhe humbjet.Â»

Â«Biri imÂ» iu pÃ«rgjigj dobÃ«t admirali. Â«VÃ«rtet mendoj se Presidenti duhet tÃ« dijÃ« menjÃ«herÃ« gjithÃ§ka pÃ«r atÃ« qÃ« mÃ« treguat. Shpresoj vetÃ«m, pÃ«r ty dhe pÃ«r mua, qÃ« kjo tÃ« mos jetÃ« shaka, pasi asnjÃ« prej nesh nuk do tâia hedhÃ« paq edhe pse, nÃ« shpirtin tim, uroj shumÃ« qÃ« tÃ« jetÃ« shaka. Ndoshta thjesht mÃ« ka zÃ«nÃ« gjumi mbi kolltuk dhe pas pak do tÃ« zgjohem duke u bÃ«rÃ« i vetÃ«dijshÃ«m se kjo nuk Ã«shtÃ« gjÃ« tjetÃ«r veÃ§se njÃ« ankth i frikshÃ«m.Â»

Â«Do tÃ« mÃ« pÃ«lqente shumÃ« edhe mua, gjeneral. Por pÃ«r fat tÃ« keq, kjo nuk Ã«shtÃ« njÃ« Ã«ndÃ«rr e keqe por e vÃ«rteta sade dhe lakuriqe. Kam besim tek ty pÃ«r ta Ã§uar kÃ«tÃ« lajm tek veshi i Presidentit.Â»

Â«NÃ« rregull. MÃ« lÃ«r vetÃ«m pak kohÃ« pÃ«r tÃ« gjetur kanalin e duhur. Si mund tÃ« tÃ« kontaktoj?Â»

Â«Mendoj se thjesht mund tÃ« mÃ« marrÃ«sh nÃ« kÃ«tÃ« numÃ«rÂ» tha Xheku ndÃ«rkohÃ« qÃ« hidhte vÃ«shtrimin nga Petri i cili, me njÃ« pamje shumÃ« dyshuese, rrudhte supet. Â«Duhet tÃ« funksionojÃ«Â» vazhdoi Xheku. Â«SidoqoftÃ«, brenda njÃ« ore nÃ«se nuk dÃ«gjoj gjÃ« prej teje, atÃ«herÃ« do tÃ« tÃ« marr vetÃ«, nÃ« rregull?Â»

Â«Dakord. DÃ«gjohemi mÃ« vonÃ«.Â»

Â«Ju falenderoj pa masÃ«Â» tha koloneli dhe mbylli kÃ«tu bisedÃ«n. QÃ«ndroi pÃ«r pak sekonda krejt pa lÃ«vizur me vÃ«shtrimin tÃ« humbur mÃ« kot pastaj, i kthyer nga tÃ« tre qÃ« ishin pÃ«rqendruar tek lÃ«vizja e tij e buzÃ«ve, tha me shumÃ« qetÃ«si Â«Do tÃ« na ndihmojÃ«.Â»

Â«ShpresojmÃ« pÃ«r mirÃ«Â» ia ktheu Elisa pak dyshuese. Â«Nuk besoj se do tÃ« jetÃ« e lehtÃ« tÃ« bindÃ«sh Presidentin qÃ« ky nuk Ã«shtÃ« bllof.Â»

Â«VetÃ«m ai do mundej qÃ« tâia dilte mbanÃ« nÃ« njÃ« ndÃ«rmarrje tÃ« tillÃ«. Tâi japim vetÃ«m pak kohÃ«.Â» Pastaj, i kthyer nga Petri, tha Â«Me âsensorÃ«tâ e tu apo Ã§farÃ«do mjeti tjetÃ«r qÃ« do tÃ« pÃ«rdorÃ«sh, pÃ«rpiqu qÃ« tÃ« realizosh njÃ« spektakÃ«l tÃ« bukur. Duhet tâi Ã§udisim me diÃ§ka vÃ«rtet tÃ« jashtÃ«zakonshme dhe qÃ« tÃ« mund tâi lÃ«rÃ« tÃ« gjithÃ« gojÃ«hapur.Â»

Â«Do merrem unÃ« me kÃ«tÃ«Â» ia ktheu Petri me njÃ« buzÃ«qeshje tÃ« djallÃ«zuar. Â«Efektet speciale natyrisht qÃ« nuk na mungojnÃ«.Â»

Â«NÃ«se dÃ«shiron, mund tÃ« tÃ« tregoj pozicionin e saktÃ« tÃ« ShtÃ«pisÃ« sÃ« BardhÃ«, rezidencÃ«n zyrtare tÃ« presidentit tÃ« Shteteve tÃ« Bashkuara tÃ« AmerikÃ«s dhe tÃ« Pentagonit, qÃ« Ã«shtÃ« selia e pÃ«rgjithshme e Departamentit tÃ« Mbrojtjes.Â»

Â«PraÂ» foli Elisa duke iu afruar Azakisit Â«pÃ«r sa kohÃ« qÃ« ju tÃ« dy zbaviteni duke na frikÃ«suar ne tÃ« gjorÃ«t kÃ«tu nÃ« TokÃ«, do mÃ« pÃ«lqente qÃ« ti tani tÃ« mÃ« shpjegoje se Ã§âÃ«shtÃ« ajo gjÃ«ja e Ã§uditshme qÃ« mÃ« dhe mÃ« pÃ«rpara.Â»

Â«SiÃ§ po tÃ« thoja, mendoj se mund tÃ« jetÃ« zgjidhja e gjithÃ« problemeve qÃ« keni me mbetjet.Â»

Â«Tani mos do mÃ« thuash se do mÃ« mjaftonte ta ndizja pÃ«r tÃ« zhdukur gjithÃ« plastikÃ«n qÃ« Ã«shtÃ« vÃ«rdallÃ«, apo jo?Â»

Â«PÃ«r fat tÃ« keq, njÃ« gjÃ« tÃ« tillÃ« nuk e kemi shpikur akoma por kjo do mund tâju ndihmonte qÃ« ta zÃ«vendÃ«sonit.Â»

Â«Po tÃ« dÃ«gjoj gjithÃ« vÃ«mendjeÂ» dhe ia dorÃ«zoi.

Â«Ky objekt i vogÃ«l nuk Ã«shtÃ« gjÃ« tjetÃ«r veÃ§se njÃ« mini gjenerator i fushÃ«s sÃ« forcÃ«s. FalÃ« njÃ« programimi tÃ« thjeshtÃ« Ã«shtÃ« nÃ« gjendje tÃ« marrÃ« Ã§farÃ«dolloj forme qÃ« tÃ« dojÃ«.Â»

Â«Nuk e kuptova.Â»

Â«Tani po ta tregoj. Hape dorÃ«n.Â» Azakisi shtrÃ«ngoi me delikatesÃ« katrorin e vogÃ«l nÃ« ngjyrÃ« tÃ« errÃ«t midis gishtit tÃ« madh dhe atij tregues dhe ia mbÃ«shteti nÃ« pÃ«llÃ«mbÃ«n e hapur tÃ« dorÃ«s. Nuk kaloi as njÃ« sekondÃ« kur, si me magji, njÃ« vazo shumÃ« e bukur nÃ« mijÃ«ra ngjyra iu duk nÃ« dorÃ«.

Â«Po Ã§a dreqin...Â» Elisa e frikÃ«suar, tÃ«rhoqi dorÃ«n instiktivisht dhe e lÃ«shoi vazon e cila ra nÃ« tokÃ« duke kÃ«rcyer nÃ« mÃ«nyrÃ« tÃ« Ã§rregullt aty kÃ«tu, por pa u thyer dhe, mbi tÃ« gjitha, pa nxjerrÃ« asnjÃ« zhurmÃ«.

Â«MÃ« falniÂ» arriti vetÃ«m tÃ« pÃ«shpÃ«riste Elisa me keqardhje. Â«VÃ«rtet qÃ« nuk e prisjaÂ» dhe u ul pÃ«r ta marrÃ«.

E mori, e ngriti sipÃ«r kokÃ«s dhe filloi ta kqyrte nga tÃ« gjitha kÃ«ndet. PavarÃ«sisht sipÃ«rfaqes absolutisht tÃ« lÃ«muar, nuk dukej se e pasqyronte dritÃ«n nÃ« ndonjÃ« farÃ« mÃ«nyre. NÃ« prekje objekti ishte pak mÃ« i ftohtÃ« nga Ã§âe priste dhe nuk dukej tÃ« ishte bÃ«rÃ« nga ndonjÃ« material i njohur.

Â«Kjo gjÃ«ja Ã«shtÃ« absolutisht e jashtÃ«zakonshme. Por si ia arrite?Â»

Â«ÃshtÃ« e gjitha merita joteÂ» ia ktheu Azakisi duke i treguar objektin e vogÃ«l tÃ« zi qÃ« ngjante sikur ishte montuar nÃ« fundin e vazos. Â«ÃshtÃ« ai qÃ« po gjeneron njÃ« fushÃ« force tÃ« formÃ«s qÃ« sheh.Â»

Â«Dhe do mundje qÃ« ta bÃ«je edhe nÃ« formÃ«n e shishes?Â»

Â«SigurishtÂ» iu pÃ«rgjigj Azakisi me njÃ« buzÃ«qeshje. Â«ShikoÂ» dhe duke u shprehur kÃ«shtu, mbÃ«shteti nyjÃ«n e gishtit tregues mbi katrorin e vogÃ«l dhe vazoja u zhduk. E shtrÃ«ngoi pÃ«rsÃ«ri duke mbÃ«shtetur sipÃ«r gishtin e madh dhe njÃ« shishe elegante nÃ« ngjyrÃ« blu prej kobalti, me qafÃ« tÃ« gjatÃ« dhe tÃ« hollÃ«, u shfaq nga hiÃ§i.

Elisa kishte ngelur me gojÃ« hapur dhe iu desh pak sa ta merrte veten. Pastaj, pa i hequr sytÃ« nga objekti i sapo krijuar, tha me njÃ« zÃ« qÃ« i dridhej nga emocioni Â«Xhek hajde, duhet patjetÃ«r qÃ« ta shohÃ«sh kÃ«tÃ«.Â»

Koloneli, qÃ« tashmÃ« i kishte dhÃ«nÃ« Petrit tÃ« gjitha udhÃ«zimet pÃ«r identifikimin e dy objektivave, u drejtua nga ajo dhe, me hap tÃ« qetÃ«, iu afrua. VÃ«shtroi i shpÃ«rqendruar objektin qÃ« mbante nÃ« dorÃ« Azakisi dhe, me njÃ« pamje tÃ« mÃ«rzitur, tha Â«NjÃ« shishe? Po Ã§a gjÃ«je do ishte aq interesante pÃ«r tâu parÃ«?Â»

Â«Tamam, njÃ« shisheÂ» iu pÃ«rgjigj Elisa e zemÃ«ruar. Â«VetÃ«m se deri pak minuta mÃ« parÃ« ishte njÃ« vazo me ngjyra shumÃ« e bukur.Â»

Â«Hajt pra, mos u tall me mua.Â»

Â«Tregoja, Zak.Â»

Alieni zbatoi atÃ« veprim tÃ« thjeshtÃ« tÃ« njÃ«jtin si mÃ« parÃ« dhe kÃ«tÃ« herÃ«, midis duarve tÃ« tij, u shfaq njÃ« sferÃ« e madhe nÃ« ngjyrÃ« tÃ« zezÃ« si zifti.

Â«E marrtÃ« djalliÂ» shfryu koloneli duke bÃ«rÃ« njÃ« kÃ«rcim mbrapa.

Â«KÃ«tÃ« duhet ta njohÃ«sh, apo jo?Â» tha Azakisi, ndÃ«rkohÃ« qÃ« pÃ«rqafonte atÃ« top me diametÃ«r afro njÃ« metÃ«r.

Â«Po, poÂ» foli profesoresha e gjitha e emocionuar. Â«ÃshtÃ« identike me atÃ« qÃ« gjetÃ«m tÃ« groposur nÃ« kamp, brenda asaj enÃ«s misterioze prej guri.

Â«Dhe kishte edhe tre tÃ« tjeraÂ» shtoi koloneli Â«qÃ« pastaj formuan bazÃ«n pÃ«r zbritjen e anijes.Â»

Â«ÃshtÃ« fiks kÃ«shtuÂ» konfirmoi Azakisi. Â«E lamÃ« neve herÃ«n e fundit dhe na shÃ«rbyen si referim pÃ«r tÃ« rimarrÃ« ngarkesÃ«n me plastikÃ«n.Â»

Â«UauuÂ» thirri Elisa. Â«Tani dalngadalÃ« po qartÃ«sohet gjithÃ§ka.Â»

Â«MÃ« falni pÃ«r pyetjen e trashÃ«Â» foli Xheku i kthyer nga alieni. Â«Por nÃ«se do donim tÃ« pÃ«rdornim kÃ«to gjÃ«ra si enÃ«, ja tÃ« themi pÃ«r ujÃ« pÃ«r shembull, do duhet edhe tÃ« shpikim njÃ« sistem praktik tÃ« hapjes dhe mbylljes. Si mund tÃ« bÃ«hej?Â»

Â«E thjeshtÃ«. Mjafton tÃ« pÃ«rdoret njÃ« tjetÃ«r dhe ta bÃ«jmÃ« nÃ« formÃ«n e tapÃ«s.Â»

Â«Sa budalla qÃ« jam. Nuk e kisha menduarÂ» foli Xheku duke i dhÃ«nÃ« njÃ« pÃ«llÃ«mbÃ« ballit.

Â«Si i quani kÃ«to vegla simpatike?Â» pyeti Elisa gjithÃ« kureshtje.

Â«NÃ« planetin tonÃ« emri i tyre Ã«shtÃ« ShanÃ«Â» iu pÃ«rgjigj Azakisi ndÃ«rkohÃ« qÃ« e zhduku pÃ«rsÃ«ri sferÃ«n dhe e zÃ«vendÃ«soi atÃ« me katrorin e errÃ«t.

Â«AtÃ«herÃ« ky Ã«shtÃ« njÃ« Shan i vogÃ«lÂ» tha Elisa duke vÃ«nÃ« buzÃ«n nÃ« gaz, ndÃ«rkohÃ« qÃ«, duke e mbajtur mes gishtave, e kqyrte me vÃ«mendje. Â«A mund ta provoj unÃ« pÃ«r tÃ« ndÃ«rtuar diÃ§ka?Â»

Â«Bah, nuk Ã«shtÃ« aq e thjeshtÃ«. UnÃ« ia arrij sepse, pÃ«r programimin e tij nÃ« kohÃ« reale, pÃ«rdor impiantin tim N^COM. KÃ«shtu qÃ«, ose ta instaloj edhe njÃ« te ty ose pÃ«rdore...Â» E ndÃ«rpreu dhe u vu tÃ« rrÃ«monte brenda njÃ« arke tÃ« vogÃ«l nÃ« krah tÃ« panelit. Pas pak sekondash nxori njÃ« si tip kokore shumÃ« tÃ« ngjashme me atÃ« qÃ« kishin pÃ«rdorur mÃ« pÃ«rpara pÃ«r frymÃ«marrje dhe, duke ia lÃ«nÃ« nÃ« dorÃ«, e mbaroi fjalinÃ« duke thÃ«nÃ« Â«Kjo.Â»

Â«Duhet ta vÃ« nÃ« kokÃ«?Â» pyeti Elisa me mÃ«dyshje.

Â«Sigurisht. Â»

Â«Nuk Ã«shtÃ« se kjo gjÃ«ja do ma skuqÃ« trurin, ehh?Â»

Azakisi vuri buzÃ«n nÃ« gaz. Ia kapi duart butÃ«sisht dhe e ndihmoi qÃ« ta poziciononte nÃ« mÃ«nyrÃ«n e duhur.

Â«Dhe tani?Â»

Â«Merre Shanin midis gishtave dhe mendo pÃ«r njÃ« objekt tÃ« Ã§farÃ«do lloji. Mos u merakos pÃ«r pÃ«rmasat. ÃshtÃ« programuar pÃ«r tÃ« mos u transformuar nÃ« asgjÃ« qÃ« Ã«shtÃ« mÃ« e madhe se njÃ« metÃ«r kub.Â»

Elisa mbylli sytÃ« dhe u pÃ«rqendrua. Pas pak sekondash, njÃ« shandan fantastik me tre krahÃ« dhe nÃ« ngjyrÃ« tÃ« argjendtÃ« u shfaq midis duarve.

Â«O ZotÂ» u shpreh gjithÃ« habi. Â«ÃshtÃ« absurde. ÃshtÃ« e jashtÃ«zakonshme.Â» Elisa nuk po mundej tÃ« mbante emocionet. E vÃ«rtiste vazhdimisht objektin mes duarve duke analizuar Ã§do hollÃ«si tÃ« vogÃ«l. Â«ÃshtÃ« fiks ashtu siÃ§ e kisha imagjinuar. Nuk Ã«shtÃ« e mundur, jam nÃ« Ã«ndÃ«rr.Â»