Ταχεία Ερμηνεία Ανάλυσης Αερίων Αίματος

Λήψη Αρτηριακού Αίματος

 Î— κερκιδική αρτηρία είναι ένα κομβικό παρακλάδι της βραχιόνιου αρτηρίας και γίνεται πιο επιφανειακή στον καρπό.

 Î— βραχιόνιος αρτηρία είναι αισθητή κοντά στην πτυχή του αγκώνα, στη μέση του τένοντα του δικέφαλου μυός.

 H μηριαία αρτηρία ξεκινά από τις εξωτερικές λαγόνιες αρτηρίες και είναι εύκολα αισθητή κάτω από το βουβωνικό σύνδεσμο.

Η κερκιδική αρτηρία είναι η πρώτη που αξιοποιείται για τη λήψη αρτηριακού αίματος, για τον πρόσθετο λόγο ότι, σε περίπτωση σπάνιων επιπλοκών από την ένεση, εγγυάται την επαρκή αιμάτωση του χεριού, χάρη στις αναστομώσεις που σχηματίζει με την ωλένιο αρτηρία, σχηματίζοντας επιφανειακά και βαθιά παλαμιαία τόξα.

Η βελόνα εισάγεται στην κερκιδική αρτηρία με ελαφρά κλίση, αφού θέσουμε το χέρι του ασθενούς σε ραχιαία κάμψη και αφού εξασφαλιστεί ότι στηρίζεται σωστά στο υποκείμενο επίπεδο οστών(23).

Εναλλακτικές επιλογές της κερκιδικής αρτηρίας, αποτελούν η βραχιόνιας και η μηριαία αρτηρία (23).

Μόλις συλλεχθεί το δείγμα αίματος, για την αποφυγή αιμορραγίας, πρέπει να συμπιεστεί το σημείο, που τρύπησε η βελόνα, για μερικά λεπτά, ειδικά για ασθενείς υπό αντιπηκτική θεραπεία.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

 Î¤Î¿ αρτηριακό αίμα, συνήθως ανεβαίνει στη σύριγγα, χωρίς τη βοήθεια αναρρόφησης.

 Î¤Î¿ φλεβικό αίμα έχει πιο σκούρο χρωματισμό, σε σχέση με το αρτηριακό αίμα.

 Î— εμφάνιση σκούρου αίματος, το οποίο λαμβάνεται με τη βοήθεια εμβόλου, είναι σχεδόν σίγουρα, φλεβικό.

Με λίγη εμπειρία, μόνο με την παρατήρηση του χρώματος του αίματος και του τρόπου που ανεβαίνει στη σύριγγα, μπορεί κάποιος να είναι σε θέση, κατά τη διάρκεια της λήψης, να ξεκαθαρίσει αν το δείγμα είναι αρτηριακό ή φλεβικό.

Αν το αίμα είναι φλεβικό, πρέπει να επαναληφθεί η αιμοληψία.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΗΜΑ

Προαναλυτική Φάση

Προαναλυτική φάση:

Κύριες πηγές λάθους

1 Î¤ÏÏ€Î¿Ï‚ και ποσότητα αντιπηκτικού

2 Î›Î±Î½Î¸Î±ÏƒÎ¼Î­Î½Î· αιμοληψία

3 Î£Ï†Î¬Î»Î¼Î±Ï„α που οφείλονται στο μεταβολισμό

4 ÎœÎ· ομοιογενή δείγματα

Οι φάσεις από την αιμοληψία ως την εισαγωγή του δείγματος στον αναλυτή αερίων αίματος, είναι σημαντικές για την ακρίβεια της εξέτασης και μπορούν να αποτελέσουν και οι ίδιες αιτίες σφάλματος, το οποίο κάποιες φορές δεν εντοπίζεται (7,4,30).

1 Î¤ÏÏ€Î¿Ï‚ και ποσότητα αντιπηκτικού

 Î•Ï†ÏŒÏƒÎ¿Î½ ληφθεί, το αίμα ξεκινά αμέσως να πήζει. Τότε, το δείγμα, πρέπει να επεξεργάζεται με ηπαρίνη.

 Î”ιατίθενται σύριγγες μίας χρήσης εκ των προτέρων επεξεργασμένες με Λυοφιλοποιημένη Ηπαρίνη Λιθίου, εξισορροπημένη με ασβέστιο, στη σωστή συγκέντρωση (περίπου 80 I.U.).

 Î— χρήση αντιπηκτικού σε λανθασμένη μορφή και ποσότητα, μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στο Ph και τους ηλεκτρολύτες.

Είναι ωφέλιμο να χρησιμοποιούνται σύριγγες εκ των προτέρων επεξεργασμένες με ηπαρίνη, οι οποίες εγγυώνται τη σωστή ποσότητα αντιπηκτικού (7,4,30).

Λανθασμένη Αιμοληψία

Μία λανθασμένη αιμοληψία, μπορεί να προκαλέσει:

 Î¤Î·Î½ ανάμειξη αρτηριακού και φλεβικού αίματος με τη μείωση της PaO2 και της SaO2

 Î¤Î·Î½ παρουσία φυσαλίδων αέρα με σχετικές διακυμάνσεις της PaO2

 Î‘ιμόλυση με σημαντική αύξηση καλίου

Οι φυσαλίδες αέρα πρέπει να εξαλείφονται αμέσως.

Σε περίπτωση αμφιβολιών, συνιστάται να ακολουθηθεί

καινούργια λήψη αρτηριακού αίματος (7,4,23,30).

Σφάλματα που οφείλονται στο μεταβολισμό

 Î‘ύξηση του CO2 από την παραγωγή του

 Î‘ύξηση του Ca++, εξαιτίας μεταβολής του pH, που επηρεάζει το δεμό μεταξύ του ασβεστίου και των πρωτεϊνών.

 Î‘ύξηση των γαλακτικών, που προκαλείται από την γλυκόλυση.

 ÎœÎµÎ¯Ï‰ÏƒÎ· pO2 από τη χρησιμοποίησή του.

 ÎœÎµÎ¯Ï‰ÏƒÎ· του pH, εξαιτίας της παραγωγής CO2 και της γλυκόλυσης.

 ÎœÎµÎ¯Ï‰ÏƒÎ· γλυκόζης, λόγω του μεταβολισμού της.

Αφού ολοκληρωθεί η αιμοληψία, τα αιματικά κύτταρα συνεχίζουν να μεταβολίζονται. Αυτό προκαλεί μεταβολές στις τιμές των αιματικών αερίων, των ηλεκτρολυτών, του pH και των μεταβολιτών.

Πρέπει, λοιπόν, η ανάλυση να διεξάγεται στον πιο σύντομο δυνατό χρόνο, δηλαδή μεταξύ 5-10 λεπτών. Αν για διάφορους λόγους, αυτό δεν είναι εφικτό, συνιστάται η συντήρηση του δείγματος σε νερό και πάγο, για διάστημα όχι μεγαλύτερο των 30 λεπτών (7,4,30).

ΜΗ ΟΜΟΙΟΓΕΝΗ ΔΕΙΓΜΑΤΑ

 Î•Ï†ÏŒÏƒÎ¿Î½ συλλεχθεί, το αίμα ξεκινά να διαχωρίζεται στο υγρό τμήμα του, το πλάσμα, και στο αιμοσφαιριακό τμήμα του, τα κύτταρα.

 ÎŒÎ»Î¿ αυτό οδηγεί σε μία ανακριβή μέτρηση του Hb και στο σχηματισμό θρόμβων.

Πριν την ανάγνωση της ανάλυσης αερίων του αίματος, είναι σημαντικό το δείγμα να είναι ομοιογενές κι αυτό επιτυγχάνεται μέσω της επαρκούς μίξης (7,4,30).

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ

 Î‘πομάκρυνση των πρώτων σταγόνων αίματος, οι οποίες δεν είναι ενδεικτικές του συνολικού δείγματος.

 ÎšÎ±Ï„αγραφή της αναπνευστικής συχνότητας και του ποσοστού O2 στον εισπνεόμενο αέρα (FiO2)

 ÎšÎ±Ï„αγραφή της σωματικής θερμοκρασίας του ασθενούς. Η τιμή του pH θα είναι αυξημένη (κατά 0,0015) για κάθε βαθμό θερμοκρασίας που ξεπερνά τους 37°C (23)

 ÎšÎ±Ï„αγράφεται αν λαμβάνεται αρτηριακό ή φλεβικό αίμα.

Πάντα καταγράφονται τα δεδομένα που σχετίζονται με την αναπνευστική συχνότητα (FR), με το ποσοστό οξυγόνου στον εισπνεόμενο αέρα (FiO2) και με τη σωματική θερμοκρασία του ασθενούς (23).

Τελευταίο, αλλά όχι αμελητέο, είναι να θυμόμαστε να γράφουμε το ονοματεπώνυμο του ασθενούς. Είναι μία σύσταση κοινότυπη, αλλά χρήσιμο να αναφερθεί.