Rozaura

Ale ja nie byłabym już w stanie być mu niewierną, a z drogiej strony wyznam szczerze, wolę go tak jak jest dziś, bardziej człowiek, niż bóg… Stał zbyt wysoko nade mną – i nigdy nawet nie mogłam mieć dla niego uczucia litości…

Ale wpływ jego na mnie jest wielki: przez niego stałam się niezwykłą artystką: fortepian jest mi niewolnikiem, posłusznym najmniejszemu drgnieniu moich uczuć.

Lorenzo taką mi nieskończoną melodię w sercu rozkołysał, że chwilami czuję się boginią, w której cały świat tonów jest ześrodkowany…

On zaś stał się tym, czym był Lorenzo Frescoti, malarzem, który maluje Rozaurę Montalboni – i w dalszym ciągu prowadzi tę pracę, którą rozpoczął czterysta lat temu… Tylko bluźnierstwo zniknęło… Cały jego geniusz magiczny przeszedł w sztukę malarską.