Motylek

Rozprostował skrzydła i podleciał w górę, prosto do okna. Żyć przecież niepodobna w kącie, trzeba mieć trochę światła i swobody, a przy tym choć mały kwiatek.

Ale dzieci pochwyciły go natychmiast, obejrzały go na wszystkie strony z podziwem i uznaniem, a następnie przekłuły szpilką i umieściły w pudełku, między innymi okazami.

– No, teraz siedzę jak kwiat na łodyżce – rzekł do siebie. Nie jest to bardzo przyjemnie, ale mi przypomina stan małżeński. Kto się ożeni, musi także osiąść na jednym miejscu.

I tym się pocieszył.

– Nieszczególna pociecha – zauważyły złośliwe rośliny doniczkowe.

Motyl jednak nie zważał na nie. Za wiele przebywały z ludźmi i to im przewróciło w głowie.