Prawne i aksjologiczne aspekty obsady sądu w polskim porządku normatywnym

Bez wątpienia prawo do sądu stanowi w swej istocie konglomerat praw o rozmaitym charakterze. Trafnie podniesiono w piśmiennictwie, że prawo to opiera się na konstrukcji prawnej, która złożona jest z wielu wartości. Mając na względzie złożoność problematyki związanej z prawem do sądu, autorzy zogniskują przeprowadzone rozważania na jednym jego aspekcie, a mianowicie na prawie do rozpoznania sprawy przez sąd właściwie obsadzony. (...) Autorzy niniejszego opracowania podjęli problem, z jednej strony, jak się wydaje, stosunkowo rzadko podejmowany w literaturze naukowej, z drugiej zaś strony, przez wzgląd na toczący się dyskurs prawniczy i polityczny, problem aktualny i niełatwy. Publikacje poruszające zagadnienie należytej obsady sądu opierają się, co do zasady, na odwołaniu do obowiązujących regulacji procesowych, przewidujących ściśle określone ilościowo komplety orzekające w poszczególnych rodzajach spraw, z jednoczesnym przyjęciem tychże składów w postaci ukonstytuowanej przez ustawodawcę. Autorzy niniejszego opracowania pokuszą się natomiast o krytyczną analizę zastanych norm prawa procesowego i ustrojowego, regulujących kwestię obsady sądu. Jednym z celów niniejszego opracowania jest bowiem próba odpowiedzi na pytanie o to, jaki model obsady sądów należy uznać za pożądany zarówno z aksjologicznego, jak i prakseologicznego punktu widzenia.