1 Dit zijn de namen der kinderen Israels, die met Jakob naar Egypte gekomen zijn, een iegelijk met zijn huis; Jakob is de Vader der kinderen Israels, de jongste zoon van Izak. Jakob kreeg van de priesters de naam Israël («God-krijger»), 12 van zijn zonen werden de voorouders van de 12 stammen van Israël, dat wil zeggen, clans. Het getal 12 werd, net als andere getallen, als heilig beschouwd. In feite, het aantal Joodse stammen overschreden 12, de Bijbel noemt meer dan eens, bijvoorbeeld, de Joodse stam van Kaleb, die niet voorkomt in de «zegen» van Jakob).

2 Ruben, en Simeon, en Levi, en Juda; (de namen der zonen van Jakob; de geschiedenis wordt geleid in de mannelijke lijn, dat wil zeggen, het patriarchaat is gekomen).

3 Issaschar, Zebulon en Benjamin (de namen der zonen van Jakob).

4 Dan, en Nafthali, Gad, en Aser. (De namen van de zonen van Jakob).

5 en al de zielen, die uit Jakobs lenden voortkwamen, waren zeventig; en Jozef was al de dagen van Egypte. (Lendenen (slaaf) – dijen, onderbuik, dat wil zeggen van de penis-een eufemisme).

6 En Jozef stierf, en al zijn broederen, en al hun maagschap. Jozef is de eerste, langverwachte zoon van Jakob en Rachel. Het lot wierp hem in Egypte, waar hij dicht bij de schenker van de farao kwam en al snel een briljante carrière maakte, later vestigde Jozef zijn vader en broers in Egypte).

7 en de kinderen Israels vermenigvuldigden zich, en vermenigvuldigden zich, en werden groot, en werden zeer sterk; en de aarde werd met hen vervuld. (In de Nijldelta in Egypte werd land speciaal toegewezen aan kolonisten die toestemming vroegen om zich te vestigen, kolonisten werden gebruikt voor dwangarbeid, deze kolonisten werden «Joden» genoemd van het Hebreeuwse woord «Hebreeuws» – «vreemdelingen»).

8 en er stond een nieuwe koning op in Egypte, die Jozef niet gekend had; een nieuwe farao kwam tot den troon; de namen der farao ' s worden niet genoemd, of de schrijver kent ze niet, of wil ze niet uitspreken. Misschien waren er meerdere farao ' s samengevoegd, als het ware, tot één naam).

9 En Hij zeide tot zijn volk: zie, het volk der kinderen Israels is talrijk en sterker dan wij.»; (Men moet aannemen dat de nieuwkomers-Israëli ' s zich sterk hebben vermenigvuldigd of dat er nieuwe kolonisten zijn gekomen).

10 laat ons hem te slim af zijn, opdat hij niet vermenigvuldigt; anders, als er oorlog komt, zal hij zich ook met onze vijanden verenigen, en zich tegen ons wapenen, en uit het land komen. (Het gevaar van buitenaardse samenspanning met de vijanden van Egypte).

11 en zij stelden over hem opzichters der werken, opdat zij hem zouden uitputten met zware arbeid. En hij bouwde Farao Pythom en Raamses, steden voor voorraden. (Het gebruik van Israëlische vreemdelingen in bouwwerkzaamheden op het land van Goshen, het gebied van het zuidoosten van de Nijldelta).

12 maar hoe meer zij hem uitputten, hoe meer hij vermenigvuldigde en hoe meer hij Wies, zodat zij de kinderen van Israël vreesden. (De Joodse bevolking groeide waarschijnlijk niet door geboorten, maar door het spijkeren van nieuwe immigranten. Het is mogelijk dat de hervestiging van Joden naar Egypte dateert uit de tijd van de Hyksos-Heerschappij daar (1750—1580 voor Christus), die gastvrijheid toonde tegenover de Israëlieten, misschien familieleden, en hun steun werd in Egypte. En het tijdperk van slavernij voor de Israëlieten begint na de bevrijding van Egypte van het juk van de Hyksos, toen de nieuwe farao ' s hen als vijanden beschouwden).

13 Daarom dwongen de Egyptenaren de kinderen van Israël wreed om te werken (om de Protestantse activiteit op deze manier te verminderen).

14 en zij maakten hun leven bitter vanwege het harde werk op leem en tichelstenen, en van al het werk van het veld, van al het werk waartoe zij met wreedheid gedwongen werden. (Het werk betrof klei en bakstenen, dat wil zeggen bouw, maar ook landbouwwerk).

15 en de koning van Egypte gebood de vroedvrouwen der joodse vrouwen, van welke de ene Cipher, en de andere Foix genoemd werd (er was reeds een beroep van vroedvrouwen).

16 En Hij zeide: wanneer gij een vroedvrouw der hebreeuwse vrouwen zijt, zo houdt het in het baren; indien er een zoon is, zo doodt hem; maar indien een dochter, zo laat haar leven. (In de oudheid werd bij veel volkeren de geboorte van een zoon belangrijker geacht dan de geboorte van een dochter, omdat een zoon zowel een krijger als een boer kon zijn en hard kon werken).

17 maar de vroedvrouwen vreesden God, en deden niet, gelijk als de koning van Egypte tot hen gesproken had, en lieten de kinderen leven. De vroedvrouwen handelden tegen het bevel van de farao.

18 de koning van Egypte riep de vroedvrouwen en zei tegen hen: Waarom doet u zoiets, dat u de kinderen in leven laat? (Fir ' aun wist dat zijn bevel niet werd uitgevoerd).

19 en de vroedvrouwen zeiden tot Farao: de Joodse vrouwen zijn niet gelijk de Egyptische vrouwen; zij zijn gezond; want eer de vroedvrouw tot hen komt, zij baren reeds. (Dat wil zeggen, Joodse vrouwen hebben het feit van zwangerschap lange tijd verborgen gehouden).

20 want dit deed God goed aan de vroedvrouwen, en het volk vermenigvuldigde zich en werd zeer sterk. (De Joodse, dat wil zeggen, de buitenaardse bevolking neemt toe).

21 en omdat de vroedvrouwen God vreesden, bouwde hij hun huizen. (Waarschijnlijk betaalden Joodse gezinnen de vroedvrouwen goed).

22 Toen gebood farao al zijn volk, zeggende: werp alle pasgeboren zonen in de rivier, maar laat elke dochter leven.»(Farao ' s nieuwe orde om de buitenaardse bevolking te verminderen).

Hoofdstuk 2

1 Een man uit de stam Levi ging heen en nam een vrouw uit dezelfde stam. (De afstammelingen van Levi, de zoon van Patriarch Jakob, waren bedoeld om de priesters in de tabernakel en vervolgens in de tempel te helpen).

2 en de vrouw werd zwanger, en baarde een zoon; en ziende, dat hij zeer schoon was, verborg zij hem drie maanden; (de vrouw verborg zowel de zwangerschap als de geboorte van het kind).

3 maar omdat zij hem niet langer kon verbergen, nam zij een mand van riet, en bestraatte die met asfalt en hars, en legde het kind daarin, en legde het in het riet aan de oever van de rivier. dit wordt «Gods oordeel» genoemd – ordalia: wat zal zijn, zal zijn, de wil van de «hogere machten». De oorsprong van dit bijgeloof gaat terug tot de oudheid en vindt zijn uitdrukking in de mythen van verschillende volkeren, in het bijzonder in de mythe van de geboorte van koning Sargon I van Akkad, evenals in soortgelijke mythen over de Perzische koning Cyrus, de stichter van Rome – Romulus, enz.).

4 en zijn zuster begon Van Verre te zien, wat hem overkomen zou. (Wachten op «Gods voorzienigheid»).

5 En Farao ' s dochter ging uit naar de rivier om zich te wassen, en haar dienstmaagden wandelden langs de oever der rivier. Ze zag een mand tussen het riet en stuurde haar slaaf om het te nemen. (De mand valt in de ogen van de dochter van de farao).

6 En zij opende het, en zag het Kindeken, en ziet, het Kindeken huilde; en zij ontfermde zich over hem, en zeide: Dit is een van de kinderen der Joden. (Het kind was zeker geïdentificeerd als Joods, dus er waren dergelijke «vondsten» eerder, of de kinderen van Joden waren heel anders dan de kinderen van Egyptenaren, misschien vanwege kleding of kapsels).

7 en zijn zuster zeide tot Farao ' s dochter: zal ik heengaan en een voedster der hebreeuwse vrouwen tot u roepen, dat zij het kind voor u zogezegde? (De zus van het kind verklaarde duidelijk dat hij joods was).

8 De dochter van de farao zei tegen haar: Ga naar beneden.«Het meisje ging en belde de moeder van de baby. (Doorverwezen vanaf moeder van het kind)

9 en de dochter van Farao zeide tot haar: neem dit kind, en geef het mij; Ik zal u loon geven.«De vrouw nam de baby en gaf hem te eten. (Als dit geen truc is, wat is dan een truc, de moeder wordt betaald voor het voeden van haar eigen zoon. Als de mand met het kind niet werd blootgesteld, zou de moeder haar zoon gratis voeden).

10 en het kind werd groot, en zij bracht hem tot Farao ' s dochter, en hij was met haar in plaats van een zoon; en zij noemde zijn naam Mozes, want, zeide zij, Ik heb hem uit het water genomen. (Farao ' s dochter werd feitelijk de voogd van een Joodse jongen, de naam gaat terug naar het Hebreeuwse werkwoord «Mascha» – «uittrekken», «uit het water trekken», dat wil zeggen, het is gevormd uit Hebreeuwse woorden. Een internationale groep wetenschappers uit Duitsland, Canada en de VS, onder leiding van Stefan Kreplin van het Instituut voor prehistorische geologie van de Universiteit van Keulen, ontdekte als resultaat van onderzoek dat de Sahara ongeveer 2700 jaar geleden als gevolg van zeer trage klimaatevolutie in de meest uitgebreide en hete woestijn van onze planeet veranderde. Eerder werd aangenomen dat de klimaatverandering zeer abrupt was en in een relatief korte periode plaatsvond. Volgens de onderzoeksresultaten was de Sahara 6000 jaar geleden groen, groeiden er bomen en waren er veel meren. Dit enorme gebied werd ook bevolkt. De wetenschappers slaagden erin hun conclusies te trekken op basis van de studie van geologische afzettingen uit de diepten van een van de grootste reservoirs van de Sahel-zone, Lake Yoa, gelegen in het noorden van Tsjaad. Het succes van de wetenschappelijke expeditie ging gepaard met een grondige studie van deze afzettingen, talrijke geochemische analyses en de studie van stuifmeel van bomen en planten vóór het begin van de woestijn, evenals de studie van de overblijfselen van waterplanten en dierlijke micro-organismen. Dit werk van wetenschappers uit Duitsland, Canada en de VS over het herstel van de laatste 6000 jaar van het bestaan van de Sahara weerlegt de bestaande theorie over de transformatie van dit deel van Afrika in een woestijn 5500 jaar geleden en het feit dat het proces van woestijnvorming slechts enkele eeuwen duurde, waardoor een einde kwam aan de periode van vochtig tropisch klimaat. Lake Yoa, 26 meter diep, wordt nog steeds gevoed vanuit ondergrondse bronnen op dezelfde manier als tijdens de natte periode van de Sahara, die 15 duizend jaar geleden begon. Deze bronnen zijn in staat om te compenseren voor de 6 meter laag water die jaarlijks in het meer verdampt. De rotskunst van de Sahara is een serie prehistorische tekeningen gesneden of geschilderd op natuurlijke rotsen in het centrale deel van de Sahara woestijn. Er zijn in totaal ongeveer 3000 van dergelijke monumenten, van het Tibesti-massief tot het Akhaggar-gebergte).

11 na een langen tijd, als Mozes groot geworden was, zo geschiedde het, dat Hij uitging tot zijn broederen, en zag hun hard werk; en hij zag, dat een Egyptenaar een van zijn broederen, een Jood, sloeg. (Mozes ' sympathie voor de Joden).

12 toen hij hier en daar keek en zag dat er niemand was, doodde hij de Egyptenaar en verborg hem in het zand. (De moord op een Egyptenaar).

13 en hij ging des anderen daags uit, en ziet, twee Joden twistten; en Hij zeide tot den overtreder: Waarom slaat gij uw naaste? (Aliens vechten).

14 En Hij zeide: Wie heeft u tot een heerser en rechter over ons gesteld? Denk je eraan om mij te doden zoals je de Egyptenaar doodde? Toen vreesde Mozes en zeide: Het is waar, dat zij deze zaak ontdekt hebben. (Zij hebben de moord ontdekt).

15 En Farao hoorde deze zaak, en wilde Mozes doden; maar Mozes vlood van Farao, en bleef in het land der Midianieten, en zat aan een put. (Dit is een gebied in het zuidoosten van het Sinaï-schiereiland, er is een mening dat de naam Sinaï afkomstig is van de naam van de Babylonische maangod Sin).

16 De priester van Midian had zeven dochters. Zij kwamen en putten en vulden de drinkbakken om de schapen van hun vader te drenken. (Er woonde een priester met 7 dochters).

17 en de herders kwamen en joegen hen weg. Toen stond Mozes op, beschermde hen en drenkte hun schapen. (Mozes beschermt de schapen van de priester).

18 en zij kwamen tot hun vader Raguël, en Hij zeide: Waarom zijt gij heden zo haastelijk gekomen? (Dochters klagen bij hun vader).

19 En zij zeiden: een Egyptenaar beschermde ons tegen de herders, en hij putte water voor ons, en drenkte de schapen. (Mozes zag eruit als een Egyptenaar, waarschijnlijk vanwege zijn kleren).

20 Hij zei tegen zijn dochters: ’waar is hij?«waarom liet je het achter? roep Hem en laat hem brood eten. (De oproep aan Mozes, het gebruik van brood als voedsel, betekent dat de landbouw zich ontwikkelt).

21 toen Mozes bij deze man woonde, gaf hij zijn dochter Zippora aan Mozes. (Het huwelijk van Mozes met Zippora).

22 En zij baarde een zoon, en Hij noemde zijn naam Gersom; want, zeide Hij, Ik ben een vreemdeling geworden in een vreemd land. (De verschijning van de zoon).

23 na een lange tijd stierf de koning van Egypte. En de kinderen Israels zuchtten van hun werk, en riepen; en hun geschrei van hun werk ging op tot God.

24 En God hoorde hun Zuchten, en God dacht aan Zijn verbond met Abraham, Izak en Jakob. (Waarschuwing dat «hogere machten» het volk van Israël zullen «leiden»).

25 en God zag de kinderen Israëls, en God zag hen. («Het uitverkoren volk"is in feite een beschrijving na het feit van toekomstige «prachtige» gebeurtenissen).

Hoofdstuk 3

1 Mozes hoedde de schapen van Jethro, zijn schoonvader, de priester van Midian. Op een dag leidde hij de kudde ver de woestijn in en kwam bij de berg van God, Horeb. (Echter, de vader van de dochters heette Raguël (g. 2, p.18), bergen verschijnen vaak in de legenden van verschillende volkeren als de verblijfplaats van de goden of plaatsen waar de goden uit de hemel neerdalen om mensen te ontmoeten. De verklaring is als volgt – mensen vestigden zich op de heuvels en bergen om zichzelf te beschermen tegen aanvallen door andere stammen, evenals om nederzettingen te bouwen die tijdens overstromingen niet met water worden overspoeld. mensen ontsnapten aan overstromingen op hun toppen, ontwikkelden irrigatiesystemen (na het smelten van ijs en sneeuw, beken en rivieren stroomden uit de toppen van de bergen, dat wil zeggen, natuurlijke irrigatiesystemen werden gevormd), vervolgens betekende de bouw van piramides bergen als een symbool van macht, omdat de eerste beschavingen op de toppen van de bergen werden gecreëerd, was het beter om de omliggende situatie te observeren, mogelijke vijanden. De beste hogere plaatsen op de bergen waren gereserveerd voor de adel, priesters).

2 en de engel des Heren verscheen hem in een vuurvlam uit het midden van een doornstruik. En hij zag dat de doornstruik brandde van vuur, maar de struik brandde niet. (De Engel van de Heer is een priester, mogelijk gekleed in vleugels (vogels, samen met andere dieren, waren de oudste Totems, en hun priesters imiteerde hen), misschien is het een zweefvliegtuig. Een doornstruik brandt met vuur, maar brandt niet (brandende struik in Slavisch) – spontane verwarming en verbranding van een onvoldoende gedroogde struik. Gorenje Eerst ontwikkelen zich enzymatische (voornamelijk oxidatieve) processen in de struik, dan begint de snelle ontwikkeling van micro-organismen, die een leidende rol spelen bij de vorming van warmte. Het proces wordt geïntensiveerd bij hoge omgevingstemperatuur en wind, dat wil zeggen met verhoogde zuurstoftoegang. Iedereen kon spreken, zich verschuilen achter een struik of ergens anders, en bepaalde doelen nastreven, in het bijzonder het vestigen van controle over het «Heilige land» – Palestina, een belangrijke strategische plaats waar de paden van Afrika, Arabië, Klein-Azië en Europa elkaar kruisen. Bovendien wordt een brandende struik een echte plant genoemd, wat vrij gebruikelijk is en in de oudheid werd vergoddelijkt, omdat mensen sommige eigenschappen van deze plant niet konden verklaren. Botanici noemen het steranijs, of, op een andere manier, ash bossy. De pedicels van deze vaste plant zijn dicht bezaaid met dunne zwarte haren-klieren, uit de microscopische gaten waarvan ether constant en overvloedig wordt vrijgegeven, waardoor hoofdpijn en zelfs bewustzijnsverlies bij mensen ontstaan. Door de ether-dragende klieren aan te raken, raakt de menselijke huid meer blaren dan van brandnetels. Als je op een warme, windstille nacht een lucifer aan een bloeiende emmer plaatst, laait er onmiddellijk een blauwblauwe vlam op, die de plant niet schaadt).

3 En Mozes zeide: Ik zal heengaan en dit grote wonder aanschouwen, waarom de doornstruik niet afbrandt. (Menselijke nieuwsgierigheid).

4 Toen de HEERE zag, dat hij zou zien, zo riep God tot hem uit het midden van het braambos, en zeide: Mozes! Moses! Hij zei: «Hier ben ik! (De Heer is een meester, dat wil zeggen, een persoon, hoogstwaarschijnlijk een priester, die Mozes wil verrassen en bang maken om controle over hem te krijgen, bovendien spreekt een bepaalde Heer een taal die Mozes volledig begrijpt).

5 En God zeide: nadert hier niet; doet uw schoenen van uw voeten af; want de plaats, waar gij staat, is heilige grond. (En hier zijn de bewijzen van de truc – «kom hier niet» om geen echte persoon te zien, schoenen uittrekken in de oudheid en nu betekent het aanbidden van bepaalde «hogere machten», inclusief het «Heilige» land).

6 En Hij zeide: Ik ben de God uws vaders, de God van Abraham, de God van Izak, en de God van Jakob. Mozes bedekte zijn gezicht omdat hij bang was om naar God te kijken. (De suggestie begon, Mozes was van nature bang en keek niet naar God, die vermoedelijk een priester was die de geschiedenis van de Joden goed kende en met succes deze kennis gebruikte om de controle over Mozes te vestigen. Dat wil zeggen, Er was het gebruik van gewoonten, legendes van stammen voor hun eigen zelfzuchtige doeleinden. Waarschijnlijk was deze priester (of een groep priesters) ook een van hen).

7 en de HEERE zeide: Ik heb gezien het lijden Mijns volks in Egypte, en ik heb hun geroep gehoord van hun deurwaarders; ik ken hun smarten (in moderne termen wordt dit populisme genoemd).

8 en ik ging heen, om hem te verlossen uit de hand der Egyptenaren, en om hem uit dit land te brengen in een goed en wijd land, waar melk en honig vloeien, in het land der Kanaanieten, Hethieten, Amorieten, Ferezieten, Hevieten en Jebusieten. (Dat is de belangrijkste reden waarom God, dat wil zeggen, de mens, winstgevende landen wil veroveren waar karavanen passeren, het is winstgevend om deze landen te controleren en steekpenningen te nemen voor het vervoer van goederen).

9 en ziet, het geschrei der kinderen Israels heeft mij reeds bereikt, en ik zie de verdrukking, waarmede de Egyptenaars hen verdrukken. Weer populisme. Almachtige God kan al deze problemen in één beweging «oplossen», maar nee, dat kan hij niet. dus, dit is een gewoon persoon die besloot om Mozes als leider van het volk te gebruiken, en zichzelf achter de schermen te verbergen, in het algemeen een puur Vrijmetselaarsmethode).

10 ga dan heen, Ik zal u tot Farao zenden, en breng mijn volk, de kinderen Israels, uit Egypte. (Suggestie voor actie).

11 Toen zeide Mozes tot God: Wie ben ik, dat ik tot Farao zou gaan, en de kinderen Israels uit Egypte zou voeren? (Mozes verzet zich nog steeds).

12 En Hij zeide: Ik zal met u zijn, en dit is u een teken, dat ik u gezonden heb: Wanneer gij het volk uit Egypte zult geleid hebben, zo zult gij God dienen op dezen berg. (Op een berg dienen waar niemand is, is niet iets speciaals).

13 En Mozes zeide tot God: Zie, Ik zal tot de kinderen Israels komen, en tot hen zeggen: de God uwer vaderen heeft mij tot u gezonden. En zij zullen tot mij zeggen: Wat is zijn naam? Wat moet ik ze vertellen? (Mozes legt zich over).

14 God zei tegen Mozes: Ik ben wie ik ben. En Hij zeide: Zo zeg tot de kinderen Israels: die is, heeft mij tot u gezonden. (Jahweh (Jahweh, Jehovah) is de naam van de Hebreeuwse god, die in het Oude Testament voorkomt, Judaïsme verbiedt gelovigen om het uit te spreken, in plaats daarvan lezen en zeggen ze afstandelijk «adonai» («mijn Heer» – dat wil zeggen, mijn Heer), de oorsprong van het woord «Jehovah» is verbonden met het werkwoord «howo», wat «zijn» betekent, «bestaan». In de Russische synodale vertaling van het Oude Testament wordt de naam van Jahweh bijna overal vervangen door het woord «Heer», het wordt ook overgebracht in vertalingen in andere talen met woorden die vergelijkbaar zijn in betekenis).

15 En God zeide ook tot Mozes: zo zeg tot de kinderen Israels: de HEERE, de God uwer vaderen, de God van Abraham, de God van Izak en de God van Jakob heeft mij tot u gezonden. Dit is mijn naam tot in eeuwigheid, en Mijn gedachtenis van geslacht tot geslacht. (een ander bewijs dat een persoon handelt onder de naam van God, hij, als een gewone sterveling, vraagt iemand om iets aan iemand).

16 Ga heen, verzamel de oudsten van Israel, en zeg tot hen: de HEERE, de GOD uwer vaderen, de God van Abraham, Izak en Jakob, is mij verschenen, en heeft gezegd: Ik heb u bezocht, en gezien, wat u in Egypte gedaan wordt. (Mozes moet, volgens het plan van de poppenspelers die namens een bepaalde God handelen, eerst de top van de Israëlieten beïnvloeden, en zij beïnvloeden op hun beurt gewone stamleden. Tactieken die vandaag de dag worden gebruikt om de brede massa ' s van het volk te beïnvloeden).

17 En Hij zeide: Ik zal ulieden uit de verdrukking van Egypte voeren in het land der Kanaanieten, Hethieten, Amorieten, Ferezieten, Hevieten en Jebusieten, in het land, waar melk en honig vloeien. (Beloften van een bevredigend en voorspoedig leven, echter, ten koste van de verbannen volkeren. Melk en honing rivieren – deze uitdrukking betekent als een figuurlijke definitie van een zorgeloos, vrij leven. Aanvankelijk betekende het het weggooien van een groot aantal eieren tijdens de paaiperiode, waarbij de vis seksuele producten – Rijpe kaviaar en melk – sperma van vis wegvaagde. Zo naderen jaarlijks enorme scholen haring de westkust van Noorwegen om te paaien. Elke vrouwelijke haring gooit tot 50.000 eieren. Mannetjes volgen de vrouwtjes en gooien melk. Tijdens het paaien wordt het water voor de kust van Noorwegen bijna wit. Een echte ’milky sea’…«Natuurlijk! Immers, alle haring die naar de kust komt, draagt 32 miljoen kwintalen melk en kaviaar met zich mee. Een ongelooflijke hoeveelheid Noorse haring is moeilijk voor te stellen! Honing stroomt van de zijkanten, bijenkorven).

18 en zij zullen naar uw stem horen, en gij en de oudsten van Israel zullen tot den koning van Egypte gaan, en gij zult tot hem zeggen: de HEERE, de God der Hebreen, heeft ons geroepen; daarom, laat ons in de woestijn trekken, drie dagen reizen, om den HEERE, onzen God, te offeren. (De richting van provocatie die nodig is voor geheime bedoelingen).

19 Maar ik weet, dat de koning van Egypte ulieden niet zal laten gaan, tenzij dat gij hem met sterke hand dwingt; (de priester, God weet, dat de Egyptische farao deze tergende daad niet zal toelaten).

20 en Ik zal mijn hand uitstrekken en Egypte slaan met al mijn wonderen, die ik in het midden daarvan doen zal; en daarna zal hij u laten trekken. (Er moeten wonderen zijn, zonder hen is er geen geloof in het bovennatuurlijke).

21 en Ik zal dit volk barmhartigheid geven in de ogen der Egyptenaren; en wanneer gij heengaat, zo zult gij niet met lege handen gaan. (naast het bovennatuurlijke worden ook heel materiële dingen beloofd).

22 en elke vrouw zal haar naaste, en dien, die in haar huis woont, vragen om zilveren, en gouden, en klederen; en gij zult uw zonen en uw dochteren daarmee kleden, en gij zult de Egyptenaars omwikkelen. (Aandringen op diefstal en diefstal, die in de oudheid, en zelfs nu, werd beschouwd als moed-om te stelen en niet te worden gepakt: niet gepakt-geen dief!).