‘n Soeke van Helde

‘N SOEKE VAN HELDE

(BOEK #1 IN DIE TOWENAAR SE SIRKEL)

MORGAN RICE

Oor Morgan Rice

Morgan Rice is die #1 bestverkoper skrywer van Die Vampier Joernale, ‘n jong volwasse reeks uit elf boeke (en tellend); die #1 besverkoper reeks DIE OORLEWINGS TRILOGIE, ‘n na-apokaliptiese riller bestaande uit twee boeke (en tellend); en die #1 besverkoper epiese fantasie reeks DIE TOWENAAR SE SIRKEL bestaande uit dertien boeke (en tellend).

Morgan se boeke is beskikbaar in klank en druk weergawe, en vertalings van die boeke is beskikbaar in Duits, Frans, Italiaans, Spaans, Portugees, Japanees, Chinees, Sweeds, Nederlands, Turks, Hongaars, Czech en Slovaans. (met nog tale komend).

Morgan hou daarvan om van julle to hoor, so besoek gerus www.morganricebooks.com om aan te sluit by die epos lys om ‘n gratis boek te ontvang, ontvang gratis weggepryse, laai die gratis applikasie af, ontvang die nuutste eksklusiewe nuus, Koppel op Facebook en Twitter, en bly in verbinding!

Uitverkore Lof vir Morgan Rice

“n Begeesterde fantasie wat elemente skets van mistiek en intrigue in die storie lyn. N SOEKE VAN HELDE is oor waagmoed en die forming van ‘n lewensdoel wat lei tot groei, volwassenheid en uitnemendheid…. Vir diegene wat lywige fantasie avonture soek, die hooffigure, die toestelle, en aksie voorsien n lewenskragtige stel ontmoetings wat fokus op Thor se evolusie van ‘n dromerige jong kind, tot ‘n jong volwassene wat die onmoontlike aandurf in die stryd om oorlewing…Dit is net die begin van ‘n belowende epiese jong volwasse reeks.

Midwest Boek Resensie (D. Donovan, eBoek Beoordelaar)

“Die Towenaar se Sirkel” het al die bestandele vir ‘n kits sukses: sameswerings, teen-sameswerings, raaisels,dapper ridders, en ontluikende verhoudings met gebroke harte, misleiding and verraad. Dit sal sorg vir ure se vermaak, en geskik vir alle ouderdomme. Aanbeveel vir die permanente biblioteek van alle fantasie lesers.”

--Boeke en Fliek Resensies, Roberto Mattos

“Rice se vermaaklike epiese fantasie (DIE TOWENAAR SE RING) sluit klassieke eienskappe van die genre in – n sterk omgewing, hoogs geinspireerd by antieke Skotland en sy geskiendenis, sowel as n goeie sin van hof intrige.”

---Kirkus Resensies“ Ek hou van die manier waarop Morgan Rice Thor se karakter sowel as die wêreld waarin hy leef geskep het. die landskap sowel as die creature wat dit bewandel het is baie goed uitgebeeld…. ek het veral (die plot) geniet. Dit was kort en kragtig… Daar is net die regte hoeveelheid klein karakters sodat jy nie deurmekaar raak nie. Daar was avonture en hartverskeurende oomblike, sonder dat die uitgebeelde aksie te buitensporig was nie. Die boek is die perfekte leesstof vir tieners….Dit is die begin van iets merkwaardigs….”

---San Francisco Boek Resensie

“IN die aksie belaaide eerste boek in die epiese fantasie Towenaar se Ring (wat huidiglik uit 14 boeke bestaan), stel Rice die lesers voor aan die 14-jarige Thorgrin ‘Thor”McLeod, wie se droom dit is om aan te sluit by die Silwer Legioen, die uitverkore ridders wat die koning dien…. Rice se skrywe is solied en die uitgangspunt vol intrige.”

---- Publikasies Weekliks

“(‘N SOEKE VAN HELDE) is vinnige, maklike leesstof. Die einde van die hoofstukke maak seker dat jy wil lees wat volgende gebeur en dit nie wil neersit nie. Selfs die tikfoute en deurmekaar name trek nie jou aandag af van die algehele storielyn nie. Die einde van die boek het gemaak dat ek dadelik die volgende boek wou hê en dit is wat ek gedoen het. Al nege boeke in die reeks van die Towenaar se Sirkel is tans te koop op die Kindle winkel met die Soeke van Helde huidiglik gratis om jou te help om te begin! As jy vinnige, prettige leesstof soek tydens ‘n vakansie sal die boek perfek wees.”

--FantasyOnline.net

Boeke deur Morgan Rice

DIE TOWENAAR SE SIRKEL

‘N SOEKE VAN HELDE (Boek #1)

‘N MARSEERING VAN KONINGS (Boek #2)

DIE LOT VAN DRAKE (Boek #3)

DIE ROEP VAN EER (Boek #4)

‘N GELOFTE VAN GLORIE (Boek #5)

DIE PRYS VAN DAPPERHEID (Boek #6)

‘N SEREMONIE VAN SWAARDE (Boek #7)

‘N SKENKING VAN WAPENS (Boek #8)

‘N HEMEL VAN BETOWERING (Boek #9)

‘N OSEAAN VAN BESKERMING (Boek #10)

‘N MAG VAN STAAL (Boek #11)

‘N LAND VAN VLAMME (Boek #12)

‘N BEWIND VAN KONINGINSKAP (Boek #13)

‘N EED VAN BROEDERS (Boek #14)

DIE OORLEWINGS TRILOGIE

ARENA EEN: SLAVERSUNNERS (Boek #1)

ARENA TWEE (Boek #2)

DIE VAMPIER JOERNALE

KEERPUNT (Boek #1)

BEMINDE (Boek #2)

VERRAAD (Boek #3)

BESTEMMING (Boek #4)

BEGEERTES (Boek # 5)

VERLOWING (Boek #6)

GELOFTE (Boek #7)

VONDS (Boek #8)

OPSTANDING (Boek #9)

HUNKERING (Boek #10)

NOODLOT (Boek #11)

Luister na DIE TOWENAAR SE SIRKEL reeks in klank boek format!

Kopieregte 2012 deur Morgan Rice

Alle regte voorbehou. Behalwe soos toegelaat onder die U.S. Kopiereg Wet van 1976, geen deel van hierdie publikasie mag weergegee, versprei of oorgedra word in enige vorm of metode, of gestoor word in ‘n databasis of herwinning stelsel, sonder die toestemming van die skrywer nie.

Hierdie eboek is gelisensieër slegs vir persoonlike genot. Hierdie eboek mag nie herverkoop of weggegee word aan ander persone nie. Indien u die boek wll deel met ander persone, koop asseblief ‘n addisionele kopie vir elke ontvanger. Indien u hierdie boek lees sonder om te gekoop het, of dit was nie gekoop vir u gebruik alleenlik nie, handig dit asseblief terug en koop n kopie. Dankie dat u die harde werk van die skrywer respekteer.

Die verhaal is fiktief. Alle name, karakters, besighede, organisasies, plekke, gebeure, en insidente is of die produk van die skrywer se verbeelding of is fiktief gebruik. Enige ooreenkoms met spesifieke persone, lewend of dood is geheel en al toevallig.

Boek omslag Kopiereg RazoomGame, gebruik onder lisensieëring van Shutterstock.com.

INHOUD

HOOFSTUK EEN

HOOFSTUK TWEE

HOOFSTUK DRIE

HOOFSTUK VIER

HOOFSTUK VYF

HOOFSTUK SES

HOOFSTUK SEWE

HOOFSTUK AGT

HOOFSTUK NEGE

HOOFSTUK TIEN

HOOFSTUK ELF

HOOFSTUK TWAALF

HOOFSTUK DERTIEN

HOOFSTUK VEERTIEN

HOOFSTUK VYFTIEN

HOOFSTUK SESTIEN

HOOFSTUK SEVENTIEN

HOOFSTUK AGTIEN

HOOFSTUK NEGENTIEN

HOOFSTUK TWINTIG

HOOFSTUK-EEN-EN-TWINTIG

HOOFSTUK-TWEE-EN-TWINTIG

HOOFSTUK-DRIE-EN-TWINTIG

HOOFSTUK-VIER-EN-TWINTIG

HOOFSTUK-VYF-EN-TWINTIG

HOOFSTUK-SES-EN-TWINTIG

HOOFSTUK-SEWE-EN-TWINTIG

HOOFSTUK-AGT-EN-TWINTIG

“Ongemaklik is die hoof wat die kroon dra.”

---William Shakespeare

Henry IV, Part II

HOOFSTUK EEN

Die seun staan op die hoogste heuwel van die lae gebied van die Westelike Koningkryk van die Sirkel, met sy blik op die noorde, kyk hy na die sonsopkoms. So ver as wat sy sig strek is rollende groen heuwels, golwende eb en dalinge soos n kameel homp in n reeks van berge en dale. Die helder oranje strale van die vars oggend son luier in die oggend mis, verhelderend en met n magiese betowering wat die seun se gemoed weerspieël. Hy is selde wakker of dwaal ver van sy huis die tyd van die oggend – ook nooit so hoog nie- hy weet hy sal sy vader se wrag ontwaan. Maar vandag, gee hy nie om nie. Vandag, verontagsaam hy die miljoen reëls and regulasies wat hom onderdruk het gedurende sy veertien jaar. Hierdie dag is anders. Dit is die dag dat sy bestemming aangebreek het.

Die seun, Thorgrin van die Westelike Koningkryk van die Suidelike Provinsie van die McLeod group – alombekend as Thor – die jongste van vier seuns, waarvoor sy vader die minste liefde toon, het die hele nag wakker gebly in afwagting vir hierdie dag. Hy het die hele aand gespook en gespartel, leep-oog vanoggend, die son aangepor om op te kom. Want ’n dag soos vandag breek net een keer aan in menige jare, as hy dit mis sal hy in die klein gemeenskap vasgevang wees om vir altyd sy pa se skaapwagter te wees. Dit was ’n gedagte wat hy nie kon verduur nie.

Diensplig Dag. Dit is die dag wanneer die Koning se soldate deur die provinsies skif vir vrywilligers vir die Koning se Legioen. So lank as wat hy lêwe, droom Thor oor niks anders as dit nie. Vir hom wentel die lêwe net oor een ding: om aan te sluit by Silwer, die koning se uitverkore mag van bekroonde soldate, uitgevat in die beste pantser en uitgekieste wapens nêrens ander bekombaar in die twee koningkrykte nie. Niemand kan die Silwer betree sonder om eers by die koning se Legioen aan te sluit nie, die groep adelikes met wissellende ouderdomme vanaf veertien tot negentien jaar. As jy nie die seun van ‘n adelike of ‘n befaamde vegter was nie, is daar geen ander manier om by die Legioen aan te sluit nie.

Diensplig dag was die een uitsondering, die rare geleentheid elke paar jaar wanneer die legioen die land besoek in die werwing van nuwe soldate. Almal is bewus daarvan dat gewone volk selde verkose word en dat selfs nog minder die Legioen behaal.

Thor bespied die horison intens, op soek na enige teken van beweging. Hy weet die Silwer sal hierdie pad langs kom, die enigste pad na sy klein dorpie en hy wil hulle eerste bespied. Sy skaap kudde protesteer om hom, wel op in hinderlike kreune en por hom aan om hulle berg af te vat, daar waar weiding sappiger is. Hy probeer die lawaai en die reuk ignoreer. Hy moet nou konsentreer.

Wat dit alles draaglik gemaak het, al die jare van skape oppas, om sy pa se slaaf te wees, sy ouer broers se slaaf te wees, die een wat die hardste gewerk het en die minste waardeer was, was die gedagte dat hy een dag die plek sal verlaat. Eendag, waneer die silwer kom, sal hy almal verras wat hom te min geag het en een van die uitverkorenes wees. In een vinnige beweging, gaan hy van die wa afspring en dié bestaan vaarwel toe roep.

Thor se pa het hom natuurlik nooit ernstig oorweeg as ’n kandidaat vir die Legioen nie---in teendeel, hy het hom nog nooit oorweeg as kandidaat vir enigiets nie. In plaas daarvan het Thor se drie ouer broers hulle pa se onverdeelde liefde en aandag geniet. Die oudste was negentien en die ander veskil ’n jaar elk, wat Thor drie jaar jonger maak. Dit mag wees omdat die ouderdoms verskille klein was, of dat hulle mekaar se ewebeeld was en hemelsbreed van Thor verskil, dat hulle n groep gevorm het en skaars van Thor se bestaan bewus was.

Selfs erger, was dat hulle, langer, breër en sterker as hy was en Thor, wie geweet het hy is nié kort nie, het nietemin klein langs hulle gevoel, het gevoel sy gepierde bene is tingerig in vergelyking met hulle boom stompe. Sy pa het geen poging aangewend om enigiets daaromtrent te herstel nie – in teendeel dit het gelyk asof hy genot daaruit put – en Thor gelos om die skape te versorg en wapens skerp te maak, terwyl sy broers toegelaat is om te oefen. Dit was nie ‘n gesproke woord nie, maar altyd verstaan dat Thor sy lewe op die agtergrond sal deurbring en geforseer sal wees om toe te kyk, hoe sy broers presteer en groot hoogtes bereik. Sy lot, as sy pa en broers hulle sin kon kry, sou wees om hier te bly, verswelg deur die dorpie, en vir sy familie die ondersteuning te gee wat hulle eis.

Erger steeds was dat Thor aangevoel het dat sy broers skynbaar bedreig gevoel het deur hom,en hom miskien selfs gehaat het. Thor kon dit sien in hulle elke blik en blyke. Hy het nie verstaan hoe nie, maar hy het iets soos vrees, of jaloesie, in hulle verwek. Dalk was dit omdat hy anders as hulle was, het nie hulle voorkoms gehad of hulle manier van praat en optrede gehad nie. Hy het nie eens soos hulle geklee nie, sy pa het die beste---die pers en skarlaken mantels, die vergulde wapens---gereserveer vir sy broers, terwyl Thor gelaat is om die grofste vodde te dra.

Nietemin, het Thor die beste gemaak van wat tot sy beskikking was, ‘n manier gevind om sy klere te laat pas, die hemp met ‘n gordel om sy middel vasgemaak, en noudat dit somer was, die moue afgesny sodat sy gespierde arms gestreel word deur die briese. Sy hemp het gepas by sy growwe linne broek---sy enigste---en stewels van die swakste kwaliteit leer, opgeryg om sy enkels. Dit was nie die kwaliteit van sy broers se skoene nie, maar sy skoene kon die werk doen. Sy uniform was die tipiese uniform van ‘n veewagter.

Maar hy het nié die tipiese houding gehad nie. Thor was lank en lenig, met ‘n trotse kakebeen, adel ken, hoë wangbene, groen oë en lyk soos n misplaasde krysman. Sy reguit, bruin hare lê golwend op sy kop, net verby sy ore, en agter die krulle, glinster sy oë soos sterre in die maanlig.

Thor se broers sal toegelaat word om laat te slaap vanoggend, ‘n hartlike ontbyt geniet, en oppad wees na die Verkiesing met die beste wapens en sy pa se seën – terwyl hy nie eens toegelaat sal wees om dit by te woon nie. Hy het een keer vantevore probeer om die kwessie by sy pa te opper. Dit het nie goed afgeloop nie. Sy pa het summier die gesprek beindig, en hy het nie weer probeer nie. Dit was net nié regverdig nie.

Thor was vasbeslote om die lot wat sy pa vir hom beplan het, te verwerp. Met die eerste teken van die koningklike gevolg, sal hy terug naêl huis toe, sy pa konfronteer, en of hulle nou daarvan hou of nie, himself voorstel aan die Koning se manne. Hy sal saam met die ander staan vir verkiesing. Sy pa kan hom nié keer nie. Hy voel sy maag saamtrek met die blote gedagte daaraan.

Die eerste son het gestyg, en met die opkoms van die tweede liggroen son, wat ‘n laag van lig voeg by die pers hemelruim, sien Thor hulle raak.

Hy staan reguit, hare penorent, geëlektrifiseer. Daar op die horison, is die vaê buitelyn van n perde getrekte koets, met stof wolke wat opstyf van die wiele af. Sy hart klop vinniger as hy nog een gewaar; en nog een. Selfs van hier af skitter die goue koetse in die son, soos glimmende visse wat in en uit die water baljaar.

Teen die tyd dat hy twaalf van hulle getel het, kon hy nie langer wag nie. Met ‘n kloppende hart in sy borskas en vir die eerste keer in sy lewe vergeet hy van sy kudde, Thor draai om en strompel teen die heuwel af, vasbeslote dat niks hom sal keer totdat hulle van hom bewus is nie.

Thor stop skaars vir asem terwyl hy by die heuwel af naêl, deur die bome, onbewus van krappende take. Hy bereik ‘n opening en sien sy dorpie onder uitgestrek, ‘n lomerige landelike dorpie besaai met wit enkellaag, klei huise met gras dakke. Waar etlike dosyne families woonagtig is. Rook styg vanuit etlike skoorstene, aangesien meeste al vroeg wakker is om oggend ete voor te berei. Dit was ‘n idilliese plek, net ver genoeg---‘n dag se reis---van die Koning se Hof om verbygangers af te sit. Net nog ‘n plaas dorpie op die rand van die Sirkel, nog‘n rat in die wiel van die Westelike Koningkryk.

Thor bars deur die finale afstand, tot in die dorps vierkant, stofwolke so ver as wat hy gaan. Hoenders en honde spartel links en regs, en ‘n ou vrou, wat hurkend buite haar huis voor n kookpot borrelende water sit, sis vir hom.

“Stadig, seun!” skree sy as hy verby naêl, terwyl hy stofwolke in haar vuur skop.

Thor sou nie sy spoed vertraag nie --- nié vir haar nie, nié vir enigiemand nie. Hy draai af in een dwarsstraat, dan nog een, heen en weer oor die pad wat hy so goed ken, tot hy die huis bereik.

Dit was ‘n klein, onopvallende woning soos al die ander met sy wit klei mure en hoekige gras dak. Soos meeste van hulle, is die enkelkamer verdeel, sy pa wat op die een kant slaap en sy drie broers op die ander kant; anders as meeste van die ander, is daar ‘n klein hoenderhok agter, en dit was hier waarheen Thor verban is om te slaap. Hy het eers by sy broers geslaap, maar met tyd het hulle groter geraak, en wreder and meer eksklusief, en n punt daarvan gemaak om nie vir hom spasie te los nie. Thor was seergemaak, maar nou waardeer hy sy eie spasie, en verkies om uit hulle teenwoordigheid te wees. Dit was vir hom ‘n bevestiging dat hy die banneling in sy familie is wat hy reeds geweet het hy was.

Thor hardloop tot by sy voordeur en bars deur sonder om te stop.

“Vader!” skreeu hy, hygend na asem. “Die Silwer! Hulle is oppad!”

Sy pa en drie broers sit vooroorgeboë by die ontbyt tafel, reeds geklee in hulle beste. Met sy woorde spring hulle op en pyl by hom verby, stampend teen sy skouers, uit die huis en in die straat in.

Thor het hulle gevolg, en saam hou hulle die horison dop.

“Ek sien niemand, “ antwoord Drake, die oudste, in sy diep stem. Met die breedste skouers, hare kort geknip soos sy broers, bruin oe, en dun, afkeurende lippe, frons hy soos gewoontlik, vir Thor.

“Ek ook nie,” herhaal Dross, net n jaar jonger as Drake, en altyd aan sy kant.

“Hulle is oppad!” se Thor weer. “Ek sweer!”

“En hoe sal jy weet?” eis hy.

“Ek het hulle gesien.”

“Hoe? Van waar af?”

Thor huiwer; sy pa het hom uitgevang. Hy weet natuurlik die enigste plek vanwaar Thor hulle kon bespied is vanaf die hoogste punt van daardie heuwel. Thor is nou onseker hoe om te antwoord.

“Ek…het die heuwel geklim---“

“Met die kudde? Jy weet hulle mag nie so ver gaan nie.”

“Maar vandag was anders. Ek moes sien.”

Sy pa gluur hom aan.

“Gaan onmiddelik in en gaan haal jou broers se swaarde en poets hulle skede, sodat hulle op hulle beste kan lyk voor die Koning se manne arriveer.”

Sy pa, klaar met hom, draai terug na sy broers, waar hulle in die straat staan en uitkyk.

“Dink pa hulle sal ons kies?” vra Durs, die jongste van die drie, maar drie jaar ouer as Thor.

“Hulle sal dwaas wees indien nie,” antwoord sy pa. “Hulle het n tekort aan manne die jaar. Dit was ‘n skraal oes – anders het hulle nié die moeite gedoen om te kom nie. Staan net parraat, die drie van julle, kenne omhoog en borskaste uit. Moet hulle nie reguit in die oog kyk nie, maar moet ook nie heeltemal wegkyk nie. Wees sterk en vol vertroue. Moenie swakheid toon nie. As julle in die Koning se Legioen wil wees, moet julle optree asof julle alreeds daarin is.” “Reg, Pa,” antwoord sy drie seuns tergelyk, en kom in posisie.

Hy draai om en gluur Thor aan.

“Wat doen jy nog hier?” vra hy. “Gaan in!”

Thor bly staan, verskeurd. Hy wil nie sy pa verontagsaam nie, maar hy moet met hom praat.

Sy hart hamer terwyl hy besluiteloos bly. Hy besluit dit sal die beste wees om te gehoorsaam, om die swaarde te bring, en dan sy pa te konfronteer. Om hom blatant te ignoreer sal nie help nie.

Thor haas die huis binne, deur na die agterkant en na die wapensstoor. Hy vind sy broers se drie swaarde, al drie pragstukke, bekroon met die beste silwer hefte, waardevolle geskenke waarvoor sy pa vir jare baie hard gewerk het. Hy gryp al drie, soos altyd verras deur die gewig, en hardloop terug deur die huis met hulle.

Hy nael tot by sy broers, gee vir elkeen ʼn swaard en draai na sy pa.

“Wat, geen politoer?” vra Drake.

Sy pa draai na hom afkeurend, maar voor hy iets kon se, praat Thor.

“Pa, asseblief. Ek moet met pa praat!”

“Ek het vir jou gesê politoer----“

“Asseblief, Pa!”

Sy pa gluur terug, in vertwyfeling, hy moes die erns op Thor se gesig gesien het, want uiteindelik se hy,”Ja?”

“Ek wil oorweeg word. Saam met die ander. Vir die Legioen.”

Sy broers se gelag klink agter hom op. Sy gesig word bloedrooi.

Maar sy pa het nie gelag nie, inteendeel, sy frons verdiep.

“Wil jy?” vra hy.

Thor skud sy kop kragtig.

“Ek is veertien. Ek kan in aanmerking kom.”

“Die sper datum is veertien,” se Drake neerhalend oor sy skouer. “As hulle jou kies, is jy die jongste. dink jy hulle sal jou bo my verkies, ek wat vyf jaar ouer as jy is?”

“Jy is astrant,” se Durs. “Jy was nog altyd.”

Thor draai na hulle.”Ek vra julle nie,”se hy.

Hy draai terug na sy pa, wat steeds frons.

“Pa, asseblief,” se hy. “Gun my ‘n kans. Dis al wat ek vra. Ek weet ek is jonk, maar ek wil myself bewys, met tyd.”

Sy pa skud sy kop.

“Jy is nie ʼn soldaat nie, seun. Jy is nie soos jou broers nie. Jy is ʼn skaapwagter. Jou lewe is hier. By my. Jy sal jou pligte doen en goed doen. ʼn Mens moet nie wilde drome droom nie. Aanvaar jou lewe, en jy sal leer om daarvoor lief te raak.”

Thor voel sy hart breek wanneer hy sy lewe voor sy oë sien verbrokkel.

Nee, dink hy. Dit kan nie wees nie.

“Maar Pa----“

“Stilte!” skree hy, so skerp dat dit deur lug sny. “Dit is nou genoeg. Hier kom hulle. Gee pad, en gedra jouself terwyl hulle hier is.”

Sy pa tree na vore en met een handgebaar stoot hy Thor eenkant toe, asof hy ʼn voorwerp is wat hy eerder nie wil sien nie. Sy lywige hand brand Thor se bors.

ʼn Groot geruis klink op, en die dorpsmense stroom by hulle huise uit en omlyn die strate. ʼn Groeiende stofwolk kom voor die gevolg uit, en oomblikke later is hulle daar, ʼn dosyn perde koetse,met ʼn geraas soos ʼn groot donderslag.

Hulle kom die dorp binne soos ʼn skielike weermag en kom tot stilstand naby Thor se tuiste. Hulle perde pronk op die plek, snorkend. Dit het ʼn geruime tydjie geneem vir die stof om te gaan lê, en Thor probeer naarstiglik ʼn gesteelde blik kry van hulle arsenaal, hulle wapens. Hy was nog nooit vantevore so naby die Silwer nie, en sy hart hamer in sy borskas.

Die soldaat op die voorste hings klim af. Daar staan hy, ʼn regte, egte lid van die Silwer, bedek in blink krygersgewaad, ʼn lang swaard aan sy belt. Dit wil voorkom of hy in sy dertigs is, ʼn regte man, stoppelbaard op sy gesig, letsels op sy wang, en ʼn neus wat krom gelaat is deur gevegte. Hy was aansienlikste man wat Thor nog ooit gesien het, twee keer so breed as die ander, met ʼn teenwoordigheid wat dit duidelik maak dat hy in beheer is.

Die soldaat spring af op die grondpad, sy spore ratelend as hy nader beweeg aan die lyn seuns. Aan beide kante van die dorpie staan dosyne seuns op aandag, hoopvol. Om by die Silwer aan te sluit beteken ʼn lewe van eer, van gevegte, van bekendheid, van glorie----en gepaard daarmee, grond, ʼn titel en rykdom. Dit voorspel die beste bruid, uitverkore grond, en ʼn glorieryke bestaan. Dit beteken eer vir jou familie, en om by die Legioen aan te sluit was die eerste stap.

Thor bestudeer die groot, goue koetswaens en besef dat elkeen net ʼn sekere aantal rekrute kan hou. Dit was ʼn groot koninkryk en hulle het baie dorpe om te besoek. Hy sluk, en kom tot die besef dat sy kanse selfs skraler is as wat hy gedink het. Hy sal al die ander seuns moet wen---baie waarvan aansienlike vegters is---sowel as sy drie broers. Hy het ʼn sinkende gevoel.

Thor kon skaars asem haal terwyl die soldaat in stilte beweeg, en die rye seuns opmeet. Hy het op die verste kant van die straat begin, en stadig na die beginpunt teruggekeer. Thor het natuurlik al die seuns geken. Hy het ook geweet dat sommiges in die stilligheid nie gekies wou wees nie, selfs al wil hulle families hulle wegstuur. Hulle was bang; en dit sal van hulle swak soldate maak.

Thor brand met verontwaardiging. Hy voel hy verdien om verkies te word net soveel as enige van hulle. Net omdat sy broers ouer, groter en sterker was, beteken nie dat hy nie die reg het om ook daar te staan en verkose te word nie. Hy het ʼn brandende haatgevoel teenoor sy pa, en dit bars byna uit sy nate wanneer die soldaat nader kom.

Die soldaat kom vir die eerste keer tot stilstand voor sy broers. Hy bekyk hulle op en af, en lyk beïndruk. Hy reik uit, gryp ʼn swaard uit sy skede, en ruk hom, so asof hy die fermte wil toets.

Hy glimlag.

“Jy het nog nooit jou swaard in ʼn geveg gebruik nie, het jy?” vra hy vir Drake.

Vir die eerste keer in sy lewe sien Thor vir Drake senuweeagtig. Drake sluk.

“Nee, my Heer. Maar ek gebruik dit baie om mee te oefen, en ek hoop om---“

“In oefening!”

Die soldaat bars uit van die lag en draai na die ander soldate, wat by hom aansluit, en lag in Drake se gesig.

Drake word bloedrooi in die gesig. Dit was die eerste keer dat Thor vir Drake sien skaam kry--gewoonlik was dit Drake wat ander laat skaam kry het.

“Wel, dan sal ek beslis vir jou vyande sê om jou te vrees---jy wat jou swaard swaai in oefening!”

Die groep soldate lag weer.

Toe draai die soldaat na Thor se ander broers.

“Drie seuns van dieselfde afstammelinge hy, en vryf sy stoppelbaard oor sy ken. “Dit kan nuttig wees. Julle is almal ʼn goeie grote. Alhoewel, ongetoets. Julle sal baie opleiding moet kry as julle die paal wil haal.”

Hy aarsel.

“Ek reken ons kan vir julle ruimte vind.”

Hy knik na die agterste wa.

“Klim in, en maak gou. Voor ek van plan verander.”

Thor se drie broers nael na die koetswa, stralend. Thor merk op dat sy pa ook straal.

Maar hy was bekaf toe hy hulle agterna kyk.

Die soldaat draai en beweeg aan na die volgende huis. Thor kon dit nie meer verduur nie.

“My Heer!” roep Thor luideliks.

Sy pa draai om en gluur hom aan, maar Thor gee nie meer om nie.

Die soldaat kom tot stilstand, sy rug op Thor gedraai, en draai stadig om.

Thor gee twee tree vorentoe, sy hart kloppend, en stoot sy bors uit sover as wat hy kan.

“U het my nie oorweeg nie, my Heer,”se hy.

Die verbaasde soldaat bekyk Thor van kop tot tone, asof hy ʼn grap is.

“Het ek nie?” vra hy en bars uit van die lag.

Sy manne bars ook uit van die lag. Maar Thor het nie omgegee nie. Dit was sy oomblik. Dit was nou of nooit.

“Ek wil by die Legioen aansluit!” se Thor.

Die soldaat gee ʼn tree in Thor se rigting.

“So jy wil?”

Hy lyk geamuseerd.

“En is jy ooit veertien jaar oud?”

“Ja, ek is my Heer. Twee weke terug.”

“Twee weke terug!”

Die soldaat skree soos hy lag, en al die manne agter hom.

“In daardie geval, sal ons vyande beslis bewe as hulle jou sien.”

Thor voel hoe hy warm word van verontwaardiging. Hy sal iets moet doen. Hy kon dit nie daar laat nie. Die soldaat draai om weg te stap---maar Thor kon dit nie toelaat nie.

Thor tree na vore en skreeu: “My Heer! U maak ʼn fout!”

ʼn Verskrikte snak na asems is hoorbaar vanuit die groep mense wanneer die soldaat stilstaan en weereens stadig omdraai.

Nou is die soldaat grimmig.

“Onnosele seun,” se sy pa, gryp Thor aan die skouer, “gaan binne toe!”

“Ek sal nié!” skree Thor, en skud sy pa se hand weg.

Die soldaat tree nader aan Thor, en sy pa staan terug.

“Weet jy wat is die straf as jy die Silwer beledig?” vra die soldaat kortaf.

Thor se hart klop in sy keel, maar hy besef ook dat hy nie gaan terugstaan nie.

“Vergewe hom asseblief, my Heer,” se Thor se pa. “ hy is ʼn jong kind en----“

“Ek praat nie met jou nie,” se die soldaat. Met ʼn vernietigende blik, forseer hy Thor se pa om weg te draai.

Die soldaat keer terug na Thor.

“Antwoord my!” se hy.

Thor sluk, nie in staat om te praat nie. Dit was nie hoe hy dit afgespeel het in sy kop nie.

“As mens die Silwer beledig is dit so goed as om die Koning direk te beledig,” antwoord Thor bedees, ʼn herhaling van dit wat hy gememoriseer het.

“Ja,” antwoord die soldaat. Wat dit beteken is dat ek jou veertig houe mag gee as ek so verkies.”

“Ek het nie ʼn belediging bedoel nie, my Heer,” se Thor. “Ek wil ook gekies word. Asseblief. Ek droom hieroor my lewe lank. Asseblief. Laat my toe om aan te sluit.”

Die soldaat bekyk hom goed, en stadigaan versag sy uitdrukking. Na ʼn rukkie, skud hy sy kop.

“Jy is jonk, seun. Jy het ʼn trotse hart. Maar, jy is nie gereed nie. Probeer weer wanneer jy gespeen is.”

Daarmee draai hy om en storm weg, met skaars’ ʼn blik na die ander seuns. Hy bestyg sy perd vinnig.

Thor, moedverlore, kyk hoe die optog aan die beweeg kom; so vinnig as wat hulle daar aangekom het, so vinnig was hulle weg.

Die laaste ding wat Thor sien, was sy broers, waar hulle in die laaste koetswa sit, na hom staar, afkeurend en spottend. Hulle word weggeneem voor sy oë, weg van hier af, na ʼn beter lêwe.

Binne-in hom voel Thor soos die dood.

Die opwinding om hom bedaar, en die dorpenaars sluip terug in hulle huise.

“Besef jy hoe dom jy was, jou onnosele seun?” vra Thor se pa boos, en gryp hom aan die skouers.”Besef jy dat jy jou broers se kanse kon ruïneer?”

Thor stoot sy pa se hande rof van hom af weg, en sy pa kom terug en gee hom ʼn oorveeg deur die gesig.

Thor voel die brand van die klap en gluur sy pa aan. ʼn Deel van hom wil vir die eerste keer, sy pa terug klap. Maar hy beheer homself.

“Gaan haal my skape en bring hulle terug. Nou! En as jy terugkom, moet jy nie ʼn maaltyd van my verwag nie. Jy sal nie kos kry vanaand nie, sodat jy kan dink oor wat jy gedoen het.”

“Miskien kom ek glad nie terug nie!” skree Thor wanneer hy omdraai en weg storm, weg van sy tuiste, in die rigting van die heuwels.

“Thor!” skree sy pa agterna. ʼn Paar dorpenaars wat in die straat agtergebly het staan stil en hou hulle dop.

Thor begin weg draf, dan hardloop hy voluit, hy wil so ver as moontlik van dié plek af wegkom. Hy let skaars op dat hy huil, die trane stroom oor sy wange, terwyl al sy drome om hom vernietig is.