เสียงร้องแห่งเกียรติยศ

เสียงร้องแห่งเกียรติยศ

(เล่ม 4 ในชุดวงแหวนของผู้วิเศษ)

มอร์แกน ไรซ์

ประวัติ มอร์แกน ไรซ์

มอร์แกน ไรซ์ เป็นผู้แต่งหนังสือขายดีอันดับ 1 และเป็นผู้แต่งมหากาพย์แฟนตาซีที่ขายดีที่สุดใน USA Today นิยายชุดวงแหวนของผู้วิเศษ จำนวน 17 เล่ม นิยายชุดขายดีอันดับ 1 บันทึกของแวมไพร์ จำนวน 11 เล่ม (และยังมีเล่มต่อไป) นิยายชุดขายดีอันดับ 1 เรื่อง THE SURVIVAL TRILOGY เรื่องราวระทึกขวัญหลังวันโลกาวินาศ จำนวน 2 เล่ม (และยังมีเล่มต่อไป) และนิยายชุดเรื่องราวแฟนตาซีใหม่ล่าสุด กษัตริย์และผู้วิเศษ หนังสือของ มอร์แกน มีทั้งรูปแบบเสียงและสิ่งพิมพ์ และได้รับการแปลเป็นภาษาต่าง ๆ มากกว่า 25 ภาษา

มอร์แกน ยินดีรับฟังความคิดเห็นของคุณ โปรดเยี่ยมชมเว็บไซต์ www.morganricebooks.com เพื่อสมัครรับข่าวสารทางอีเมล พร้อมรับหนังสือฟรีและของรางวัลมากมาย สามารถดาวน์โหลดแอปฟรี เพื่อรับข่าวสารล่าสุด หรือเชื่อมต่อกับ Facebook และ Twitter โปรดติดตาม!

คำนิยมสำหรับ มอร์แกน ไรซ์

“วงแหวนของผู้วิเศษ มีส่วนผสมทุกอย่างของการประสบความสำเร็จทันที ไม่ว่าจะเป็นโครงเรื่องหลัก โครงเรื่องย่อย ความลึกลับ อัศวินผู้กล้าหาญ ความสัมพันธ์ที่เบ่งบานพร้อมกับการอกหัก การหลอกหลวงและการทรยศ มันจะทำให้คุณเพลิดเพลินได้หลายชั่วโมง และเป็นที่ชื่นชอบของทุกวัย แนะนำให้มีประจำไว้ในห้องสมุดสำหรับคอนักอ่านเรื่องแฟนตาซี”

--Books and Movie Reviews, Roberto Mattos

“ไรซ์ทำได้ยอดเยี่ยมในการดึงคุณเข้าสู่เรื่องราวตั้งแต่เริ่มต้น ใช้พรรณนาโวหารได้อย่างเยี่ยมยอด ทำให้เห็นภาพได้ดีกว่าภาพวาดเสียอีก เป็นงานเขียนที่ดีและอ่านอย่างรวดเร็วมาก”

--Black Lagoon Reviews (สำหรับเรื่อง Turned)

“เป็นหนังสือในดวงใจสำหรับนักอ่านวัยรุ่น มอร์แกน ไรซ์ สร้างงานเขียนที่ตื่นเต้นและหักมุม แปลกใหม่และไม่เหมือนใคร หนังสือชุดนี้เป็นเรื่องราวของเด็กสาวคนหนึ่ง ที่มีความพิเศษ!...อ่านง่ายแต่เดินเรื่องได้ฉับไว ...เรตผู้ปกครองควรแนะนำ

--The Romance Reviews (สำหรับเรื่อง Turned)

“ดึงความสนใจของฉันได้ตั้งแต่ต้นเรื่องจนจบ…เป็นเรื่องราวการผจญภัยที่น่าอัศจรรย์ ดำเนินเรื่องฉับไวและเต็มไปด้วยฉากแอคชั่นตั้งแต่ต้นเรื่อง ไม่มีจังหวะน่าเบื่อเลย”

--Paranormal Romance Guild (สำหรับเรื่อง Turned)

“เต็มไปด้วยฉากแอ็คชั่น โรแมนติกและตื่นเต้น หาไปอ่านสักเล่มแล้วคุณจะตกหลุมรักอีกครั้ง”

--vampirebooksite.com (สำหรับเรื่อง Turned)

“โครงเรื่องยอดเยี่ยม เป็นหนังสือที่คุณอ่านแล้วจะไม่อยากวาง มีตอนจบที่น่าตื่นเต้นและลุ้นจนคุณอยากจะซื้อเล่มต่อไปทันที มาดูกันว่าจะเกิดอะไรต่อไป”

--The Dallas Examiner (สำหรับเรื่อง Loved)

“เป็นหนังสือที่เป็นคู่แข่งของ TWILIGHT และ VAMPIRE DIARIES และเป็นเล่มที่คุณอ่านแล้วจะไม่อยากวางจนถึงหน้าสุดท้าย หากคุณชอบการผจญภัย ความรักและแวมไพร์ หนังสือเล่มนี้เป็นเล่มที่คุณมองหา!”

--Vampirebooksite.com (สำหรับเรื่อง Turned)

“มอร์แกน ไรซ์ ได้พิสูจน์ตัวเองอีกครั้งว่าเป็นนักเล่าเรื่องที่มีพรสวรรค์ หนังสือเรื่องนี้จะดึงดูดความสนใจของนักอ่านมากมาย รวมทั้งนักอ่านวัยรุ่นที่ชื่นชอบเรื่องราวประเภทแวมไพร์และแฟนตาซี ตอนจบของเรื่องน่าตื่นเต้นอย่างไม่น่าเชื่อจนทำให้คุณตกใจ”

--The Romance Reviews (สำหรับเรื่อง Loved)

หนังสือของ มอร์แกน ไรซ์

กษัตริย์และผู้วิเศษ

กำเนิดราชันย์มังกร (เล่ม 1)

กำเนิดความกล้าหาญ (เล่ม 2)

ชุด วงแหวนของผู้วิเศษ

เส้นทางแห่งวีรบุรุษ (เล่ม 1)

การเดินทางแห่งราชา (เล่ม 2)

ชะตาแห่งมังกร (เล่ม 3)

เสียงร่ำร้องแห่งเกียรติยศ (เล่ม 4)

คำปฏิญาณแห่งศักดิ์ศรี (เล่ม 5)

อำนาจแห่งดาบ (เล่ม 7)

ประทานพรแห่งสรรพาวุธ (เล่ม 8)

นภาแห่งเวทมนตร์ (เล่ม 9)

ท้องทะเลแห่งโล่ (เล่ม 10)

การครองราชย์แห่งเหล็กกล้า (เล่ม 11)

ดินแดนแห่งเปลวเพลิง (เล่ม 12)

บัญญัติแห่งราชินี (เล่ม 13)

คำสาบานของพี่น้อง (เล่ม 14)

ความฝันแห่งมรณะ (เล่ม 15)

การแข่งขันของอัศวิน (เล่ม 16)

ของขวัญจากการต่อสู้ (เล่ม 17)

ไตรภาคแห่งหนทางการอยู่รอด

สนามที่หนึ่ง ปลดปล่อยความเป็นทาส (เล่ม 1)

สนามที่สอง (เล่ม 2)

บันทึกของแวมไพร์

กลายร่าง (เล่ม 1)

ความรัก (เล่ม 2)

การทรยศ (เล่ม 3)

พรหมลิขิต (เล่ม 4)

ความปรารถนา (เล่ม 5)

การหมั้นหมาย (เล่ม 6)

คำสาบาน (เล่ม 7)

การค้นหา (เล่ม 8)

ฟื้นคืนชีพ (เล่ม 9)

การโหยหา (เล่ม 10)

โชคชะตา (เล่ม 11)

ฟัง นิยายชุด วงแหวนของผู้วิเศษ ในรูปแบบหนังสือเสียง!

ลิขสิทธิ์ © 2013 โดย มอร์แกน ไรซ์

สงวนลิขสิทธิ์ ยกเว้นที่ได้รับอนุญาตตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ ของสหรัฐฯ พ.ศ. 2519 ห้ามนำส่วนใดของการเผยแพร่นี้ไปทำซ้ำ แจกจ่ายหรือถ่ายทอดในรูปแบบใด ๆ หรือโดยความหมายใด ๆ หรือเก็บบันทึกเป็นข้อมูล หรือระบบสืบค้น โดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียน

หนังสือ ebook นี้ อนุญาตเพื่อความบันเทิงส่วนตัวของคุณเท่านั้น และ ebook เล่มนี้ไม่อาจนำไปขายซ้ำ หรือยกให้ผู้อื่น หากคุณต้องการแบ่งปันหนังสือเล่มนี้กับผู้อื่น ขอความกรุณาซื้อเพิ่มใหม่เป็นส่วนตัว หากคุณกำลังอ่านหนังสือเล่มนี้ และไม่ได้ซื้อ หรือไม่ได้ซื้อในนามของคุณ ขอความกรุณาส่งคืนและดำเนินการซื้อในนามของคุณ ขอบคุณที่ให้ความเคารพในการทำงานอย่างหนักของผู้เขียน

หนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น ชื่อ ตัวละคร ธุรกิจ องค์กร สถานที่ สถานการณ์ และเหตุการณ์ต่าง ๆ เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน หรือเป็นการแต่งขึ้น ความคล้ายคลึงใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับบุคคลจริง ทั้งที่ยังมีชีวิตหรือเสียชีวิตไปแล้ว เป็นความบังเอิญทั้งสิ้น

Jacket image Copyright RazoomGame, used under license from Shutterstock.com.

สารบัญ

บทที่ หนึ่ง

บทที่ สอง

บทที่ สาม

บทที่ สี่

บทที่ ห้า

บทที่ หก

บทที่ เจ็ด

บทที่ แปด

บทที่ เก้า

บทที่ สิบ

บทที่ สิบเอ็ด

บทที่ สิบสอง

บทที่ สิบสาม

บทที่ สิบสี่

บทที่ สิบห้า

บทที่ สิบหก

บทที่ สิบเจ็ด

บทที่ สิบแปด

บทที่ สิบเก้า

บทที่ ยี่สิบ

บทที่ ยี่สิบเอ็ด

บทที่ ยี่สิบสอง

บทที่ ยี่สิบสาม

บทที่ ยี่สิบสี่

บทที่ ยี่สิบห้า

บทที่ ยี่สิบหก

บทที่ ยี่สิบเจ็ด

บทที่ ยี่สิบแปด

บทที่ ยี่สิบเก้า

บทที่ สามสิบ

บทที่ สามสิบเอ็ด

บทที่ สามสิบสอง

บทที่ สามสิบสาม

บทที่ สามสิบสี่

บทที่ สามสิบห้า

บทที่ สามสิบหก

บทที่ สามสิบเจ็ด

บทที่ สามสิบแปด

บทที่ สามสิบเก้า

“จงอย่าเกรงกลัวความยิ่งใหญ่

บางคนเกิดมาเพื่อยิ่งใหญ่,

บางคนได้รับความยิ่งใหญ่,

และบางคนจำต้องรับความยิ่งใหญ่”

วิลเลียม เช็คสเปียร์

หรรษาราตรี

บทที่ หนึ่ง

เจ้าหญิงลูอันดาทรงวิ่งฝ่าสนามรบ และหลบม้าที่ควบผ่านมาได้อย่างหวุดหวิด ขณะที่ลัดเลาะตรงไปยังบ้านหลังเล็กที่ราชาแม็คคลาวด์ประทับอยู่ พระนางทรงกำแท่งเหล็กแหลมเย็นเฉียบไว้ในพระหัตถ์แน่น พระวรกายสั่นเมื่อเสด็จผ่านลานที่คลุ้งไปด้วยฝุ่นของเมืองที่พระนางทรงรู้จัก เมืองของประชาชนของพระนาง ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา เจ้าหญิงลูอันดาทรงถูกบังคับให้ต้องทนทอดพระเนตรประชาชนของพระนางถูกฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยม และทรงทนมาเพียงพอแล้ว บางอย่างในพระวรกายขาดผึงลง เจ้าหญิงไม่ทรงสนพระทัยอีกแล้วว่าจะต้องเผชิญกับกองทัพแม็คคลาวด์ทั้งกองทัพหรือไม่ พระนางจะทรงทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อหยุดมัน

เจ้าหญิงลูอันดาทรงรู้ดีว่าสิ่งที่พระนางกำลังจะทรงทำนั้นสิ้นคิด พระนางกำลังเอาชีวิตไปเสี่ยงและราชาแม็คคลาวด์อาจจะประหารพระนางได้ แต่ทรงผลักความคิดพวกนี้ไปจากพระหทัยขณะที่ทรงวิ่งไป ถึงเวลาที่จะต้องทำสิ่งที่ถูกต้อง ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม

พระนางทรงเห็นราชาแม็คคลาวด์อยู่ห่างไปที่อีกฟากของสนามรบที่มีผู้คนมากมาย พระองค์อยู่ท่ามกลางเหล่าทหาร ทรงแบกสตรีที่น่าสงสารและกำลังกรีดร้องเข้าไปในบ้านดินหลังเล็กที่ถูกทิ้งว่างอยู่ ราชาแม็คคลาวด์ทรงปิดประตูตามหลัง ทำให้เกิดฝุ่นตลบขึ้น

“ลูอันดา!” มีเสียงตะโกนดังขึ้น

เจ้าหญิงทรงหันไปทอดพระเนตร และเห็นเจ้าชายบรอนสันอยู่ห่างไปด้านหลังราวหนึ่งร้อยหลา กำลังไล่ตามพระนางมา แต่ต้องคอยหลบบรรดาม้าและทหาร ทำให้ต้องทรงหยุดเป็นระยะ ๆ

ตอนนี้เป็นโอกาสของพระนางแล้ว หากเจ้าชายบรอนสันทรงมาทัน พระองค์จะต้องขัดขวางไม่ให้ทรงทำสำเร็จ

เจ้าหญิงลูอันดาทรงรีบวิ่งเร็วขึ้น และกำแท่งเหล็กแหลมไว้แน่น พยายามไม่คิดว่าเรื่องทั้งหมดนี้บ้าดีเดือดเพียงใด และพระนางทรงมีโอกาสน้อยเพียงใด หากกองทัพทั้งหลายยังไม่อาจโค่นราชาแม็คคลาวด์ลงได้ หากบรรดาแม่ทัพและโอรสของพระองค์ยังสั่นกลัวต่อหน้าพระองค์ แล้วลำพังพระนางจะมีโอกาสอันใดเล่า?

นอกจากนี้ เจ้าหญิงลูอันดายังไม่เคยฆ่าคนมาก่อน โดยเฉพาะคนที่แข็งแกร่งเช่นราชาแม็คคลาวด์ พระนางจะทรงกลัวจนตัวแข็งเมื่อถึงเวลานั้นหรือไม่? พระนางจะสามารถแอบเข้าไปใกล้ได้จริงหรือไม่? หรือพระองค์จะทรงเป็นผู้ที่ไม่สามารถพิชิตได้เหมือนเช่นที่บรอนสันเตือน?

เจ้าหญิงลูอันดาทรงรู้สึกฝังใจกับเหตุการณ์นองเลือดของกองทัพแม็คคลาวด์ กับการทำลายล้างแผ่นดินของพระนาง เมื่อทรงคิดย้อนกลับไป เจ้าหญิงทรงเสียพระทัยที่ยินยอมเข้าพิธีอภิเษกกับพวกแม็คคลาวด์ แม้พระนางจะทรงมีความรักให้แก่เจ้าชายบรอนสัน แต่พระนางได้เรียนรู้ว่าพวกแม็คคลาวด์นั้นป่าเถื่อนจนเกินจะแก้ไข เจ้าหญิงทรงตระหนักในตอนนี้ว่าแม็คกิลโชคดีที่มีเขตเทือกเขาสูงขวางอยู่ระหว่างทั้งสองดินแดน และพวกแม็คคลาวด์อยู่ที่ฝั่งของพวกมันในอาณาจักรวงแหวน เจ้าหญิงทรงไร้เดียงสามาโดยตลอด ทรงเขลาที่คิดว่าพวกแม็คคลาวด์ไม่เลวร้ายเท่าที่พระนางทรงถูกปลูกฝังมา เจ้าหญิงทรงคิดว่าพระนางจะสามารถเปลี่ยนแปลงพวกนี้ได้ คิดว่าทรงมีโอกาสเป็นเจ้าหญิงของพวกแม็คคลาวด์ และจะได้เป็นราชินีในวันหนึ่ง ซึ่งน่าจะคุ้มค่า ไม่ว่าจะต้องเสี่ยงด้วยอะไรก็ตาม

แต่ตอนนี้พระนางทรงรู้แล้วว่าคิดผิด เจ้าหญิงทรงยินดีที่จะสละทุกสิ่ง ทั้งฐานันดร ทรัพย์สมบัติ เกียรติยศ เพื่อที่จะไม่ต้องพบกับพวกแม็คคลาวด์อีก และได้กลับไปประทับอย่างปลอดภัยกับครอบครัวของพระนางที่ฝั่งของแม็คกิล ตอนนี้พระนางทรงกริ้วพระบิดาที่ทรงจัดให้มีการอภิเษกสมรสขึ้น เจ้าหญิงยังทรงพระเยาว์และไร้เดียงสา พระบิดาน่าจะทรงรู้ดีกว่า การเมืองสำคัญกับพระองค์มากจนยอมสละธิดาของพระองค์เองเชียวหรือ? เจ้าหญิงทรงกริ้วที่พระบิดาทรงสิ้นพระชนม์และทิ้งให้พระนางต้องโดดเดี่ยวอยู่ท่ามกลางสิ่งเหล่านี้

เจ้าหญิงลูอันดาต้องเรียนรู้ด้วยความยากลำบากในไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี้ว่าต้องพึ่งพระองค์เอง และตอนนี้เป็นโอกาสของพระนางแล้วที่จะทำให้ทุกอย่างถูกต้อง

เจ้าหญิงทรงตัวสั่นเมื่อไปถึงบ้านดินหลังเล็กนั้น ประตูไม้โอ๊คสีทึมถูกกระแทกปิด พระนางทรงหันมองซ้ายมองขวา เพื่อดูว่ามีคนของแม็คคลาวด์เข้ามาใกล้หรือไม่ แต่ต้องโล่งพระทัยเมื่อทุกคนดูจะวุ่นวายอยู่กับการทำลายจนไม่ทันได้สังเกต

เจ้าหญิงทรงเอื้อมพระหัตถ์ข้างหนึ่งจับปุ่มประตู อีกข้างถือเหล็กแหลมไว้ แล้วหมุนปุ่มประตูอย่างแผ่วเบาที่สุดเท่าที่จะทรงทำได้ และภาวนาอย่าให้พระนางทรงทำให้ราชาแม็คคลาวด์รู้ตัว

เจ้าหญิงลูอันดาทรงก้าวเข้าไปภายใน ในห้องนี้มืดจนพระเนตรต้องใช้เวลาในการปรับแสงจากแสงจ้าของเมืองสีขาว และภายในนี้ยังเย็นกว่าด้วย ขณะที่ทรงก้าวข้ามธรณีประตูของบ้านหลังเล็ก สิ่งแรกที่ทรงได้ยินคือเสียงร้องครวญครางของสตรีนางนั้น เมื่อพระเนตรปรับแสงแล้ว เจ้าหญิงทรงทอดพระเนตรภายในบ้านหลังเล็กและเห็นราชาแม็คคลาวด์ พระองค์ทรงเปลื้องฉลองพระองค์ตั้งแต่บั้นพระองค์ลงไป สตรีนางนั้นนอนเปลือยเปล่าอยู่บนพื้น ดิ้นรนอยู่เบื้องล่างพระวรกายราชาแม็คคลาวด์ นางร้องไห้และกรีดร้อง หลับตาแน่นขณะที่ราชาแม็คคลาวด์ทรงใช้พระหัตถ์ใหญ่โตปิดปากนางไว้

เจ้าหญิงลูอันดาแทบไม่ทรงเชื่อว่านี่คือเรื่องจริง ว่าพระนางกำลังเผชิญสิ่งนี้อยู่จริง เจ้าหญิงทรงก้าวไปข้างหน้าอย่างลังเล พระหัตถ์สั่น พระชานุอ่อนแรง ทรงภาวนาให้พระนางมีพละกำลังที่จะทำการต่อไป เจ้าหญิงทรงกำเหล็กแหลมไว้เหมือนกับมันคือชีวิตของพระนาง

ได้โปรดเถิด พระผู้เป็นเจ้า ให้ข้าได้ฆ่าชายคนนี้เถิด

เจ้าหญิงลูอันดาทรงได้ยินเสียงคำรามและเสียงครางของราชาแม็คคลาวด์เหมือนกับสัตว์ป่า เมื่อพระองค์ทรงล่วงล้ำเข้าไปในกายสตรีนางนั้น พระองค์ทรงไร้ความปราณี เสียงกรีดร้องของสตรีนางนั้นดูจะยิ่งดังขึ้นทุกครั้งที่พระองค์ขยับพระวรกาย

เจ้าหญิงลูอันดาทรงก้าวเข้าไปอีกเรื่อย ๆ จนทรงอยู่ห่างเพียงฟุตเดียว พระนางทอดพระเนตรที่ราชาแม็คคลาวด์ ทรงมองดูพระวรกายของพระองค์ และพยายามตัดสินพระทัยว่าควรจะแทงเข้าไปที่จุดไหนที่สุด โชคดีที่พระองค์ทรงถอดเสื้อเกราะออกและมีเพียงฉลองพระองค์เสื้อเชิ้ตบาง ๆ เท่านั้น ซึ่งขณะนี้ชุ่มไปด้วยพระเสโท เจ้าหญิงทรงได้กลิ่นแม้จากตรงนี้ พระนางผงะถอย การที่ราชาแม็คคลาวด์ทรงถอดเสื้อเกราะออกนั้นเป็นการกระทำที่สะเพร่าของพระองค์ และมันจะเป็นเช่นนั้น เจ้าหญิงทรงตัดสินพระทัยว่านี่จะเป็นความผิดพลาดสุดท้ายของราชาแม็คคลาวด์ พระนางทรงเงื้อแท่งเหล็กแหลมขึ้นสูงด้วยพระหัตถ์ทั้งสองข้าง แล้วจ้วงแทงลงบนพระปฤษฎางค์

ขณะที่ราชาแม็คคลาวด์ทรงครางออกมาเมื่อบรรลุความสุขสม เจ้าหญิงลูอันดาทรงเงื้อเหล็กแหลมขึ้นสูง พระนางทรงคิดว่าชีวิตของพระนางจะเปลี่ยนแปลงไปเช่นไรนับจากช่วงเวลานี้ ในอีกไม่กี่วินาทีจะไม่มีสิ่งใดเหมือนเดิมอีก อาณาจักรแม็คคลาวด์จะเป็นอิสระจากราชาทรราช ประชาชนของพระนางก็จะรอดชีวิตจากการบุกทำลายล้าง พระสวามีของพระนางจะได้ขึ้นครองบัลลังก์ และในที่สุดทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดี

เจ้าหญิงลูอันดาทรงชะงักนิ่งด้วยความกลัว พระนางทรงสั่นกลัว หากไม่ทรงลงมือในตอนนี้ ก็จะไม่มีโอกาสอีก

เจ้าหญิงทรงหายพระทัยเข้า แล้วก้าวไปอีกหนึ่งก้าว เงื้อเหล็กแหลมไว้เหนือพระเศียรด้วยพระหัตถ์ทั้งสองข้าง แล้วคุกพระชานุลงทันที จ้วงแทงเหล็กแหลมลงมาด้วยพละกำลังทั้งหมดที่ทรงมี เตรียมพร้อมที่แทงมันเข้าไปที่หลังของราชาแม็คคลาวด์

แต่กลับมีบางอย่างที่ไม่ทรงคาดคิดเกิดขึ้น มันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเกินกว่าที่จะทรงตั้งตัวได้ทัน ในวินาทีสุดท้ายนั้น ราชาแม็คคลาวด์ทรงกลิ้งหลบออกไป สำหรับบุรุษที่มีร่างกายใหญ่โตเช่นราชาแม็คคลาวด์ พระองค์ทรงเคลื่อนไหวได้รวดเร็วกว่าที่พระนางทรงคิดมาก ราชาแม็คคลาวด์กลิ้งหลบไปทางหนึ่ง ทำให้สตรีที่นอนอยู่เบื้องล่างกลายเป็นเป้า และมันสายเกินกว่าที่เจ้าหญิงลูอันดาจะทรงยั้งพระหัตถ์ได้ทัน

เหล็กแหลมยังคงพุ่งแทงลงไปในทรวงอกของเด็กสาวนางนั้น ท่ามกลางความตื่นตะลึงของเจ้าหญิงลูอันดา

เด็กสาวผุดลุกขึ้นนั่ง กรีดร้อง เจ้าหญิงลูอันดาทรงตกพระทัยและรู้สึกว่าเหล็กแหลมแทงเข้าไปในเนื้อของนาง ลึกเข้าไปจนถึงหัวใจ โลหิตไหลทะลักจากปากเด็กสาวขณะที่นางมองมาที่เจ้าหญิงด้วยความหวาดกลัวและผิดหวัง

ในที่สุด นางก็ล้มลงสิ้นใจตาย

เจ้าหญิงลูอันดาทรงคุกเข่านิ่งอยู่เช่นนั้น ใจสลาย ทรงพยายามทำความเข้าใจสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น ก่อนที่พระนางจะทรงเข้าใจเรื่องทั้งหมด ก่อนที่จะทรงรู้ว่าราชาแม็คคลาวด์ปลอดภัย เจ้าหญิงทรงรู้สึกถึงแรงฟาดเข้าที่พระปราง และรู้สึกว่าล้มลงกับพื้น

ขณะที่เจ้าหญิงทรงกระเด็นไปในอากาศนั้น ทรงรับรู้ได้อย่างเลือนรางว่าราชาแม็คคลาวด์เพิ่งต่อยพระนาง แรงจนลอยถลาไป พระองค์ทรงรู้ทุกความเคลื่อนไหวของเจ้าหญิงนับตั้งแต่ที่ทรงเดินเข้ามาในห้องนี้ ทรงแสร้งทำเป็นไม่รู้ และรอจังหวะ รอโอกาสเหมาะที่ไม่เพียงทรงหลบพ้นการจ้วงแทงของพระนาง แต่ยังลวงให้พระนางฆ่าเด็กสาวที่น่าสงสารนางนั้นในเวลาเดียวกัน และโยนความรู้สึกผิดให้แก่เจ้าหญิง

เจ้าหญิงลูอันดาทรงเห็นพระพักตร์ของราชาแม็คคลาวด์ ก่อนที่โลกของพระนางจะดับมืดลง พระองค์ทรงแย้มสรวล อ้าพระโอษฐ์กว้าง หายพระทัยแรงเหมือนกับสัตว์ป่า และสิ่งสุดท้ายที่ทรงได้ยิน ก่อนที่ราชาแม็คคลาวด์จะยกฉลองพระบาทบู้ทอันใหญ่โตกระทืบลงที่พระพักตร์ของพระนาง คือเสียงแหบห้าวที่เปล่งจากพระศอเหมือนกับสัตว์

“เจ้าช่วยข้าจริง ๆ” ราชาตรัส “ข้าเสร็จธุระกับนางพอดี”

บทที่ สอง

เจ้าหญิงเกว็นโดลีนทรงวิ่งไปตามตรอกคดเคี้ยวในย่านเสื่อมโทรมของเมือง น้ำพระเนตรไหลนองพระปรางทั้งสองข้าง ขณะที่ทรงวิ่งออกไปจากปราสาท พยายามไปให้ไกลจากราชากาเร็ธให้มากที่สุดเท่าที่จะทรงทำได้ พระหทัยยังคงเต้นแรงจากการเผขิญหน้ากัน นับตั้งแต่ทรงเห็นเฟิร์ธถูกแขวนคอ นับตั้งแต่ได้ยินคำขู่ของกาเร็ธ พระนางทรงพยายามอย่างยิ่งที่จะแยกแยะความจริงจากคำโกหกของกาเร็ธ แต่สำหรับคนที่มีจิตวิปริตเช่นกาเร็ธแล้ว ความจริงและคำโกหกนั้นพันพัวอยู่ด้วยกัน ยากที่แยกออกว่าสิ่งไหนคือความจริง เขาพยายามที่จะทำให้เจ้าหญิงทรงหวาดกลัวใช่หรือไม่? หรือว่าทุกสิ่งที่เขาบอกเป็นความจริง?

เจ้าหญิงเกว็นโดลีนทรงเห็นร่างของเฟิร์ธที่ถูกแขวนอยู่ด้วยพระองค์เอง ซึ่งนั่นบอกพระนางว่าครั้งนี้เรื่องทั้งหมดนี่อาจจะเป็นความจริง บางทีก็อดฟรีย์อาจจะถูกวางยาพิษจริง ๆ พระนางอาจจะถูกส่งไปแต่งงานกับพวกคนเถื่อนเนวารันจริง และธอร์อาจจะกำลังขี่ม้าไปถูกซุ่มโจมตีอยู่ในตอนนี้ ทั้งหมดนี้ทำให้เจ้าหญิงตัวสั่น

พระนางทรงรู้สึกอับจนหนทาง เจ้าหญิงจะต้องแก้ไขให้มันถูกต้อง พระนางไม่อาจวิ่งไปหาธอร์ได้ แต่ทรงสามารถไปวิ่งไปหาก็อดฟรีย์ เพื่อดูว่าเขาถูกวางยาพิษจริงหรือไม่ และเขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่

เจ้าหญิงเกว็นโดลีนทรงวิ่งเร็วลึกเข้าไปในย่านเสื่อมโทรมของเมือง ทรงประหลาดพระทัยที่ต้องกลับมาที่นี่อีก สองครั้งแล้วในรอบหลายวัน ในย่านที่น่าขยะแขยงของราชสำนัก ซึ่งพระนางปฏิญาณว่าจะไม่กลับมาอีก หากก็อดฟรีย์ถูกวางยาพิษจริง เจ้าหญิงทรงรู้ว่ามันจะต้องเกิดที่ร้านเหล้า จะเป็นที่ไหนได้อีก? พระนางทรงกริ้วที่เขากลับมาที่นี่อีก ไม่ระวังตัวและประมาท แต่เหนืออื่นใดแล้ว เจ้าหญิงทรงหวาดกลัวแทนเชษฐา พระนางทรงรู้ว่าเป็นห่วงเชษฐามากเพียงใดในช่วงไม่กี่วันมานี้ และเมื่อคิดว่าหากต้องสูญเสียเขาไปอีกคน โดยเฉพาะหลังจากที่พระนางเพิ่งสูญเสียพระบิดาไป ทำให้ทรงรู้สึกใจหาย เจ้าหญิงเกว็นทรงรู้สึกว่าพระนางมีส่วนต้องรับผิดชอบในเรื่องนี้

เจ้าหญิงเกว็นโดลีนทรงหวาดกลัวอย่างแท้จริงขณะที่ทรงวิ่งไปตามตรอกเหล่านี้ ไม่ใช่เพราะพวกขี้เมาหรือพวกอันธพาลรอบ ๆ พระวรกาย แต่เป็นความกลัวที่มีต่อราชากาเร็ธ พระเชษฐามากกว่า ตอนที่พบกันเขาดูหมกมุ่น พระนางไม่อาจลบภาพใบหน้าและดวงตาของเขาออกไปจากใจได้ มันดำคล้ำและไร้วิญญาณ เขาดูเหมือนถูกครอบงำ และการที่เขานั่งอยู่บนบัลลังก์ของพระบิดายิ่งทำให้ดูเหมือนไม่ใช่ความจริง เจ้าหญิงทรงกลัวความอาฆาตของกาเร็ธ เขาอาจจะวางแผนส่งพระนางไปแต่งงานจริงก็เป็นได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่จะไม่ทรงยอมให้เกิดขึ้นอย่างแน่นอน หรือเขาอาจจะต้องการให้พระนางไม่ทันระวังพระองค์ และกำลังวางแผนที่จะสังหารพระนางจริง ๆ เจ้าหญิงเกว็นทอดพระเนตรสองข้างทางระหว่างที่ทรงวิ่งไป ใบหน้าที่ทรงเห็นดูไม่เป็นมิตรและแปลกตา ทุกคนดูเป็นภัยที่กาเร็ธส่งมาจัดการพระนาง เจ้าหญิงทรงหวาดระแวงไปหมด

เจ้าหญิงเกว็นทรงเลี้ยวที่หัวมุมและชนเข้ากับขี้เมาเฒ่าคนหนึ่งจนเซถลาไป พระนางทรงตกพระทัยและเผลอร้องออกมา เจ้าหญิงทรงหวาดระแวง เป็นครู่กว่าจะทรงรู้ตัวว่าเป็นแค่คนเดินผ่านมาที่เลินเล่อ ไม่ใช่สมุนของกาเร็ธ เจ้าหญิงเกว็นทรงหันไปมอง เห็นเขาเดินโซเซจากไป ไม่หันกลับมาขอโทษด้วยซ้ำ ความน่าอดสูในย่านนี้ของเมืองนั้นเกินกว่าที่จะทรงทนรับได้ หากไม่ใช่เพื่อก็อดฟรีย์แล้ว พระนางจะไม่มีวันเฉียดมาใกล้แถวนี้อีก เจ้าหญิงทรงเกลียดเชษฐาที่ทำให้ต้องทรงลดตัวมาที่นี่ ทำไมเขาจึงอยู่ห่างจากร้านเหล้าไม่ได้นะ?

เจ้าหญิงเกว็นทรงเลี้ยวที่อีกมุมหนึ่งและตรงนั้นเอง คือร้านเหล้าของก็อดฟรีย์ ร้านที่แทบจะเรียกว่าอาคารไม่ได้ โกโรโกโส ประตูเปิดอ้าอยู่ มีขี้เมาเดินออกมาเหมือนที่เคยเป็นมาตลอด เจ้าหญิงไม่ทรงเสียเวลา รีบเสด็จผ่านเข้าประตูที่เปิดอ้าอยู่เข้าไป

เมื่อเข้าไปภายในพระนางทรงรออยู่ครู่หนึ่งให้พระเนตรปรับแสงในความสลัวภายในร้านที่อบอวลไปด้วยกลิ่นเอล และกลิ่นตัวคน ทั้งร้านตกอยู่ในความเงียบ ชายกว่ายี่สิบคนที่แออัดกันอยู่ในนี้ต่างหันมามองที่พระนางด้วยความประหลาดใจ ที่เห็นราชนิกูลในทรงฉลองพระองค์งดงาม บุกเข้ามาในร้านที่น่าจะไม่ได้ทำความสะอาดมาหลายปีแล้ว

เจ้าหญิงทรงเดินเข้าไปหาชายร่างสูง พุงใหญ่คนหนึ่ง ที่ทรงจำได้ว่าคือ อคอร์ธ สหายร่วมดื่มคนหนึ่งของก็อดฟรีย์

“พี่ชายข้าอยู่ที่ไหน?” เจ้าหญิงตรัสถาม

เจ้าหญิงทรงประหลาดพระทัยที่อคอร์ธซึ่งปกติแล้วเป็นคนรื่นเริง มักจะมีเรื่องตลกบ้าน ๆ ที่ขำเองคนเดียว เขาเพียงแค่ผงกศีรษะ

“ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ฝ่าบาท” เขาทูลอย่างเคร่งขรึม

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร?” เจ้าหญิงทรงย้ำ พระหทัยเต้นแรง

“เจ้าชายเสวยเหล้าปนเปื้อนเข้าไป” ชายร่างสูง ผอม ที่ทรงจำได้ว่าชื่อฟุลตัน สหายอีกคนของก็อดฟรีย์ ทูลตอบ “ทรงเข้าบรรทมดึกเมื่อคืนนี้ และยังไม่ลุกขึ้นอีกเลย”

“เขายังมีชีวิตอยู่ไหม?” เจ้าหญิงตรัสถามอย่างตระหนก แล้วทรงคว้าข้อมืออคอร์ธไว้

“ร่อแร่เต็มที่” เขาทูลตอบพลางก้มหน้า “เจ้าชายอาการไม่ดีนัก ทรงไม่ตรัสอะไรมาสักชั่วโมงแล้ว”

“เขาอยู่ที่ไหน?” เจ้าหญิงเกว็นทรงยืนกราน

“อยู่ที่ด้านหลัง แม่หญิง” คนขายเหล้าทูล พลางเอนตัวข้ามโต๊ะมาปัดเหยือกเหล้า เขาเองก็ดูเคร่งขรึม “และท่านน่าจะเตรียมแผนจัดการกับเขาด้วย ข้าจะไม่ยอมมีศพอยู่ในร้านของข้า”

เจ้าหญิงเกว็นทรงเหลืออด ประหลาดพระทัยที่พระองค์ทรงชักมีดสั้นเล่มเล็กออกมา จ่อเข้าที่ลำคอของคนขายเหล้า

เขากลืนน้ำลาย ดูตกตะลึง ขณะที่ทั้งห้องเงียบสนิท

“ก่อนอื่น” เจ้าหญิงตรัส “ที่นี่ไม่เรียกว่าร้านหรอก มันเป็นข้ออ้างที่ใช้เรียกบ่อน้ำ และข้าจะให้ทหารองครักษ์พังที่นี่ให้ราบ ถ้าเจ้าพูดกับข้าแบบนั้นอีก เจ้าน่าจะเริ่มต้นด้วยการเรียกข้าว่า ฝ่าบาท”

เจ้าหญิงเกว็นทรงรู้สึกไม่เป็นตัวเอง ทรงประหลาดพระทัยที่ทรงเข้มแข็ง พระนางไม่ทรงรู้เลยว่ามันมาจากไหน

ชายขายเหล้ากลืนน้ำลาย

“ฝ่าบาท” เขาทูลตาม

เจ้าหญิงเกว็นทรงถือมีดสั้นไว้มั่น

“เรื่องที่สอง พี่ชายข้าจะไม่ตาย ไม่ใช่ที่นี่ ศพของเขาเป็นเกียรติแก่ร้านของเจ้ามากกว่าคนเป็นที่ผ่านเข้าออกที่นี่เสียอีก และถ้าเขาตาย เจ้ามั่นใจได้เลยว่าเจ้าต้องรับผิดชอบด้วย”

“แต่ข้าไม่ได้ทำอะไรผิด ฝ่าบาท!” เขาโอดโอย “มันก็เหล้าแบบเดียวกับที่ข้ารินให้คนอื่น ๆ!”

“ต้องมีคนวางยาพิษในเหล้า” อคอร์ธกล่าวเสริม

“อาจจะเป็นใครก็ได้” ฟุลตันบอก

เจ้าหญิงเกว็นลดมีดสั้นลงช้า ๆ

“พาข้าไปหาเขา เดี๋ยวนี้!” เจ้าหญิงตรัสสั่ง

ตอนนี้เจ้าของร้านก้มศีรษะอย่างนอบน้อม และรีบเดินออกประตูด้านข้างที่อยู่ด้านหลังโต๊ะขายเหล้า เจ้าหญิงเกว็นเสด็จตามเขาไปติด ๆ โดยมีอคอร์ธและฟุลตันตามมาด้วย

เจ้าหญิงเกว็นทรงเข้าไปในห้องเล็กด้านหลังร้าน และได้ยินเสียงพระนางเองที่เปล่งออกมาเมื่อได้เห็นเชษฐา เจ้าชายก็อดฟรีย์นอนหงายอยู่บนพื้น พระองค์ดูซีดเผือดกว่าที่ทรงเคยเห็น ก็อดฟรีย์อยู่ห่างความตายเพียงก้าวเดียว เรื่องทั้งหมดเป็นความจริง

เจ้าหญิงเกว็นรีบเสด็จไปข้างพี่ชาย ทรงคว้าพระหัตถ์ไว้และรู้สึกถึงความเย็นเฉียบ เขาไม่ตอบสนอง นอนนิ่งอยู่กับพื้น ไม่ได้โกนหนวดเครา ผมเผ้าเหนียวปรกหน้าผาก แต่เจ้าหญิงยังทรงรู้สึกถึงชีพจรของเขา แม้จะแผ่วแต่ก็ยังเต้นอยู่ พระนางทรงเห็นอุระขยับทุกจังหวะการหายใจ เขายังมีชีวิตอยู่

พระนางทรงกริ้วขึ้นมาทันที

“เจ้าทิ้งเขาไว้อย่างนี้ได้อย่างไร?” เจ้าหญิงทรงตะโกน พลางหันไปหาเจ้าของร้าน “พี่ชายข้า เป็นราชนิกูล ถูกทิ้งให้นอนอยู่บนพื้นราวกับสุนัขรอความตายอย่างนั้นหรือ?”

เจ้าของร้านเหล้ากลืนน้ำลาย ดูเป็นกังวล

“ข้าจะทำอะไรได้อีก ฝ่าบาท?” เขาทูลถามด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ “ที่นี่ไม่ใช่โรงหมอ ทุกคนบอกว่าเจ้าชายสิ้นพระชนม์แน่ และ....”

“เขายังไม่ตาย!” เจ้าหญิงทรงตะโกน “แล้วเจ้าสองคน” ทรงหันไปหาอคอร์ธและฟุลตัน “พวกเจ้าเป็นเพื่อนแบบไหนกัน? เขาเคยทิ้งพวกเจ้าแบบนี้ไหม?”

อคอร์ธและฟุลตันมองหน้ากันเงียบ ๆ

“อภัยให้ข้าด้วย” อคอร์ธทูล “หมอมาดูเมื่อคืนนี้และบอกว่าเจ้าชายกำลังจะสิ้นพระชนม์ และทำได้แค่รอเวลาให้ความตายมาถึงเท่านั้น ข้าไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้อีก”

“เราอยู่กับพระองค์ตลอดคืน ฝ่าบาท” ฟุลตันทูลเสริม “อยู่ข้างพระองค์ เราเพิ่งออกไปพักและดื่มเพื่อให้ลืมความเศร้า ตอนที่ท่านเสด็จมาถึง และ...”

เจ้าหญิงเกว็นทรงยื่นพระหัตถ์ไปปัดเหยือกเหล้าในมือของทั้งสองคนด้วยความกริ้ว เหยือกกระเด็นไปบนพื้น เหล้ากระจายไปทั่ว ทั้งสองคนเงยหน้ามองพระนางด้วยความตกใจ

“เจ้าสองคน ช่วยกันยกเขาคนละด้าน” พระนางตรัสสั่งอย่างเย็นชา ทรงรู้สึกถึงพละกำลังที่พลุ่งพล่านขึ้นใหม่ในพระวรกาย “พวกเจ้าจะพาเขาไปจากที่นี่ เดินตามข้าไปในราชสำนัก จนถึงหมอหลวง พี่ชายข้าจะต้องได้รับการรักษาที่แท้จริง และจะไม่ถูกทิ้งให้ตายเพราะคำบอกของหมอโง่เง่า”

“ส่วนเจ้า” เจ้าหญิงทรงหันไปหาเจ้าของร้านเหล้า “หากพี่ชายข้ารอด และถ้าเขากลับมาที่นี่อีก แล้วเจ้ายอมรินเหล้าให้เขาดื่มอีก ข้าจะถือเป็นเรื่องสำคัญที่จะโยนเจ้าเข้าคุกใต้ดินไม่ได้ออกมาอีก”

เจ้าของร้านขยับตัวและก้มศีรษะ

“เอาล่ะ ไปได้แล้ว!” เจ้าหญิงทรงตะโกน

อคอร์ธและฟุลตันสะดุ้ง แล้วกระโดดขึ้นทำตาม เจ้าหญิงเกว็นรีบเสด็จออกจากห้อง โดยมีชายทั้งสองแบกเชษฐาของพระนางตามหลังมา ออกจากร้านเหล้าไปสู่แสงตะวัน

ทั้งหมดรีบเดินไปตามตรอกแออัดเพื่อมุ่งหน้าไปหาหมอหลวง เจ้าหญิงเกว็นได้แต่ภาวนาว่ามันจะไม่สายเกินไป